سیدمحسن هاشمی: این شبکه‌ها مکان‌هایی مجازی‌اند تا آدمیان با امکان برقراری ارتباط با همفکران و هموندان خود با معرفی دیدگاه‌ها و سلایق‌شان در جستجوی مکمل‌ها و متمم‌های خود باشند.
در سیطره رسانه‌های جمعی که امروزه را «عصر اطلاعات و ارتباطات» نام نهاده‌اند تردیدی نیست. یکی از مهمترین کاربردهای شبکه‌های اجتماعی در سپهر اطلاع رسانی است. این کارکرد موجب شده تا هیمنه پیشین شبکه‌های رسانه‌ای صنعتی به شدت مورد تهدید واقع شوند و هر کنش‌گری بتواند به گردآوری و فراوری و انتشار اطلاعات اقدام کند.
شبکه‌های اجتماعی یا توسط سازمان‌ها تاسیس می‌شوند یا به ابتکار فردی. این شبکه‌ها قدرت نرم مبتنی بر اقناع و احترام به دیگران را افزایش می‌دهند و توازن نیرو را با سنگین کردن کفه قدرت نرم (اقناع) در برابر قدرت سخت مبتنی بر وادار و اجبار، بر هم می‌زنند.
گرچه پیشتر در عرصه اقتصاد، هِژمونی دولت‌ها با تشکیل شرکت‌های اقتصادی چند ملیتی به چالش کشیده شده بود، هم اینک همان رویداد در عرصه سیاسی اجتماعی با گسترش این شبکه‌های اجتماعی در حال عینی شدن است. بر همین مبناست که دولت‌ها باید سهم بیشتری از تصمیمات و دخالت‌های خود در زندگی شهروندان‌شان را به کناری نهاده، دور بریزند و ساختار قدرت را پیرایش و با حضور موثر شهروندان و نهادهای مدنی باز طراحی کنند.
رشد و شکل‌گیری شبکه‌های اجتماعی به مبادله گسترده و آسان اطلاعات کمک می‌کند و انحصار رسانه‌های صنعتی را در شکل‌گیری افکار عمومی می‌شکنند. این شبکه‌ها جهان را شفاف و شیشه‌ای می‌کنند و هر کس به ناچار، مسئولیت انتخاب و اعمال خویش را بر عهده خواهد گرفت.
این شبکه‌ها تسهیل‌کننده فرایند جهانی شدن هستند. همان ایده نخستین پیامبران در برابر دانستن آدمیان فارغ از تعلق به نژاد و جغرافیا در استحقاق برخورداری از عدالت و راستی.
اما نگرانی‌های برخی مشفقان و نیز مقابله پاره‌ای از اقتدارگرایان در برابر رشد این شبکه‌ها و درخواست آنان در ایجاد محدودیت در دسترسی توسط دولت را باید چیزی در اندازه آب در هاون کوبیدن شمرد. هر پدیده نویی در آغاز ظهور چون نظم پیشین را به چالش می‌کشد تصویری ناخوشایند از خود نشان می‌دهد، اما رفته‌رفته و با گسترش آگاهی و پیرایش چگونگی استفاده از این شبکه‌ها آن نگرانی‌های نخستین، رفع می‌شود. چاره و تدبیر در آگاه‌سازی است نه در ایجاد محدودیت. این شبکه‌ها چونان آب روانند که می‌توانند دشت‌ها را سیراب و درختان را به میوه بنشانند، اما در پشت سد محدودیت به سیلاب ویرانگری بدل می‌شود که همه چیز را منهدم می‌سازد.
نظر شما