خورشید برای خدایار طلوع می کند؟! / روایتی از تلاش برای اعدام نشدن جوانی در بوئین زهرا

دربالکن مزرعه ایستاده و به ماه می‌نگرم، در انتهای آسمان سیاه دشت ماه به نحو تهدیدآمیزی قرمز است، احساس خوبی به من نمی‌دهد، دقایقی به ماه سرخ فام خیره می‌شوم که به آسمان مخمل‌گون سیاه مانند قطره‌ای خون خشکیده چسبیده است، احساس خوبی ندارم، همیشه از دیدن طلوع و غروب خورشید و ماه شاد می‌شدم اما اکنون شاد نیستم، نگرانم ...

بی‌تردید «خدایار» این ماه را نمی‌بیند چون در بندِ زندان است و اکنون در زندان خاموشی است، زندانیان خوابیده‌اند، اما حتما خدایار نخوابیده، با دست جای طناب خشن اعدام را که صبح امروز در گلویش چفت شده بود می‌مالد، حتما می‌سوزد ...

بامداد امروز در تاریکی درِ سلول «خدایار» بیست و هفت ساله را باز کردند، او را که بهت زده بود به پای اعدام بردند، مراسم مذهبی و قانونی انجام شد، او را به روی صندلی بردند، طناب خشن را به گردنش انداختند، گره طناب اذیتش می‌کرد، خط طناب در گلویش بود، قاضی اجرای حکم، آخرین حکم را خواند، خدایار طنابِ دار به گردن آن بالا بود، تنها حرکت چند سانتی متری صندلی به زندگیش خاتمه می‌داد، او هم صدای قاضی را می‌شنید، اما چیزی از آن نمی‌فهمید، چشمهایش بسته بود اما اگر باز هم بود قرار نبود که طلوع خورشید را ببیند، قاضی به آخرین خط حکم رسید، مکث کرد، بعد از چند لحظه‌ای سکوت که برای همه حاضران قرنی بود گفت : اعدام را نگهدارید! این «محکوم» می‌بایست در بوئین زهرا اعدام شود نه در قزوین، خدایار را پایین آوردند، ماشین‌نویس با وجدانی همه کلمات حکم را نوشته بود، اعدام در «بوئین زهرا» ...

یک هفته به همه زبان‌های زنده و مرده دنیا و به ترکی و فارسی حرف زده‌ام، با مسئولان، با اهالی، با ریش سفیدان، با اولیای دم، اما ... اما اولیای دم به دلایل گوناگون - که همه آن دلایل را من دارم و همه می‌دانند - «شرایط» تصمیم‌گیری در مورد قصاص را ندارند، اما تصمیم آنها طبق قانون نافذ است، تنها رضایت آنهاست که می‌تواند خدایار بیست و هفت ساله را از اعدام نجات دهد اما آنها به دلایل گوناگون «شرایط تصمیم گیری» در مورد اعدام یک جوان بیست و هفت ساله را ندارند و نمی‌دانم که این نکته ظریف جایی در قانون دارد یا نه، مسئولان قضایی همگی همکاری کرده‌اند، آنها به خوبی می‌دانند که این اعدام علاوه بر تبعات انسانی، در منطقه، تبعات اجتماعی و امنیتی نیز دارد ...

ماه را می‌نگرم، در انتهای تاریک دشت رنگ قرمز تهدید آمیزی دارد و می‌اندیشم، می‌اندیشم که چه کسانی این مطلب را می‌خوانند، آیا به عالی‌ترین مرجع قوه قضائیه که حیات و ممات انسان ها را دارند دستی دارند یا نه!؟ آیا می‌توانند کاری کنند که «خدایار»بیست و هفت ساله طلوع خورشید شنبه را ببیند؟! ...

4747