عاشقانه سومین روز میهمانی/ بدگمانی به مردم عبادت را باطل می کند/ تهمت روابط انسانی را از بین می برد

ویژه نامه خبرآنلاین در روز سوم مهمانی به عاشقان بندگی تقدیم می شود.

سخنانی برای شنیدن در روزهای مهمانی

بدگمانی به مردم عبادات را باطل می کند / بیشتر قتل ها و دعواها بر پایه سوءظن های نابجا شکل می گیرد

فایلی که در ابتدای مطلب می شنوید، بخش‌هایی از سخنان حجت الاسلام ناصر رفیعی درباره موضوع بدبینی و بدگمانی نسبت به مردم است. حجت الاسلام رفیعی در این باره می گوید: «در احادیث داریم که خوش گمانی راحت و اطمینان قلبی می آورد و بدگمان همواره در عذاب و ناراحتی است. و نیز خوش گمانی دین انسان را سالم نگه می دارد. اما بدگمانی در 5 چیز ریشه دارد: ظاهربینی، پرتوقعی، حسادت، نشست و برخاست با افراد بد و خباثت درونی.

الان درگیری ها و دعواها و قتل هایی که در جامعه می بینیم بر پایه همین بدگمانی و سوءظن های نابجا است. بنابراین حرف های دیگران را سریع باور نکرده و تحلیل نکنیم و از طرفی خودمان شرایط سوءظن را برای دیگران فراهم نکنیم. در روایات هست که مومن زمینه سوءظن نسبت به خودش را ایجاد نکند.»

نجوای روز سوم مهمانی

خداوندا خودآگاهی و بیداری ذهن را روزیم کن!

قدم به سومین روز از ماه مهمانی دوست گذاشته ایم. پیامبر خدا در نجوای عاشقانه این روز می گوید: «در این روز عزیز نعمت خودآگاهی و بیداری ذهن را روزیم گردان و از جهل و نادانی و خطا بدورم دار». نجوای امروز را اینجا بشنوید.

نزدیک شدن به اخلاق الهی در روزهای مهمانی

تهمت مایه نابودی حریم برادری و روابط انسانی در جامعه است

آیت الله آقا مجتبی تهرانی (که روانش غرق رحمت الهی باد) در دروس اخلاق الهی موضوع "تهمت" را در بخش آفات زبان مورد بررسی قرار داده است. گزیده ای از این بحث را در ادامه می خوانید.

«انسان حق ندارد رفتار، گفتار یا صفت نادرستی را که بر پایه حدس در برادر یا خواهر مومنش دریافته است به او نسبت دهد و بدون آن که از اعتبار دریافت خود مطمئن باشد، آن را نقل کند.
نسبت دادن رفتاری زشت که از روی حدس باشد، همان تهمت است. چرا که شخص در تهمت، بدگمانی خویش درباره دیگری را اظهار می کند و بدگمانی چیزی جز حدس زدن در حق دیگری نیست و چه بسیار حدس هایی که با واقعیت مطابقت نمی کند.
گاهی پلیدی نفس به حدی شدت می یابد که شنونده با این که می داند آن چه درباره برادر مومنش شنیده، از واقعیت بسیار دور است آن را نقل می کند. حتی اگر تکذیب متهم درباره اتهام وارده بر خود را می شنود، آن را نشنیده می گیرد و هم چنان به سخنان خویش ادامه می دهد.

امیرمومنان علی (ع) می فرماید: «باطل آن است که بگویی شنیدم و حق آن است که بگویی دیدم.» و البته منظور از این دیدن و چشم که در روایات آمده «هر آن چه چشم ببیند، حق است»، چشم پاک و بی غرض و بی هوا است، نه چشم آلوده و مبتلا به هواهای نفسانی. چشم پاک هم تا آنجا که راه درستی را برای عملی باز می بیند آن را بر فساد حمل نمی کند. امام علی(ع) به نقل از پیامبر(ص) در این باره می فرماید: «اگر کاری از برادر مومنت سر زد که ظاهرش نقص است، اول عذری برایش بیاور و اگر عذری نیافتی برایش عذری بتراش.»

امام صادق(ع) از حضرت علی(ع) چنین روایت کرده است: «رفتار برادرت را بر بهترین وجه قرار بده تا جایی که اطمینان به بدی آن نداری و درباره سخنی که از دهان او درآمده گمان بد نکن تا آن جا که راهی برای نیکو پنداشتن آن وجود دارد.»
تهمت مایه نابودی حریم برادری و روابط انسانی میان افراد جامعه بشری است و جو عدم اعتماد و ترس از اطمینان را فراهم می سازد. انسان عاقل و متدینی که به مبداء و معاد اعتقاد دارد، هیچ گاه به دیگری تهمت نمی زند. حتی اگر انسانی دین نداشته باشد، سرشت انسان یاش به او اجازه این کار را نمی دهد، مگر آن که از فطرت پاک انسانی به خوی حیوانی گرویده باشد.
با بررسی این مساله در جامعه مشاهده می شود که افرادی برای رسیدن به اهداف شیطانی م یکوشند دیگران را مورد تهمت و بهتان قرار دهند ولی درنهایت امر به ذلت و بیچارگی کشیده خواهند شد.»

زمزمه هایی از زبور اهل بیت برای نجوا در روزهای مهمانی

خدایا به تو پناه می بریم از حرف زدن در موضوعی که علم و دانشش را نداریم

امام سجاد (ع) در دعای هشتم صحیفه سجادیه که در پناه بردن به خدا از امور ناپسند و اخلاق زشت و کارهای بد است، چنین می گوید: «خدایا، پناه می برم به تو از شور آزمندی و تندی خشم و چیرگی حسد و کم طاقتی و ناخرسندی از روزی مقدر، و تندخویی و زیاده روی در لذت جویی و پافشاری بر باطل... و پیروی هوای نفس و سرپیچی از راه راست، و فرورفتن در خواب غفلت و کوشش بیش از نیاز، و برگزیدن باطل به جای حق و پافشاری بر گناه و کوچک شمردن خطا و بزرگ داشتن طاعت.

پناه می برم به تو از فخر نمودن توانگران و خوار شمردن درویشان و بدرفتاری با زیردستان و ناسپاسی در حق آن کس که به ما نیکی کرده است. خدایا به تو پناه می بریم از یاری کردن ستمگر و تنها گذاشتن ستم دیده و درخواست چیزی که حق ما نیست و ندانسته سخن گفتن در جایی که علم و دانش باید.»

سخنانی ناب از مولا علی برای تفکر در روزهای مهمانی

بدان که خودپسندی آفت خرد آدمی است

امام علی(ع) در وصیتی خطاب به فرزندش که هنگام بازگشت از صفین نوشته است درباره روابط اجتماعی چنین توصیه می کند: «پسرم! خود را میزان میان خود و دیگران قرار بده. آنچه را برای خود می پسندی برای دیگران نیز بپسند و آنچه را برای خود نمی پسندی برای دیگران نیز نپسند. همان گونه که نمی خواهی به تو ستم شود تو نیز به دیگران ستم مکن، و همان گونه که می خواهی به تو نیکی شود تو نیز به دیگران نیکی کن. کاری که از دیگران زشت می شماری از خودت نیز زشت شمار.

از مردم برای خود به آن خشنود باش که از خود در حق آنان خشنود هستی. آنچه را نمی دانی مگو هر چند دانسته هایت اندک باشد، و آنچه را نمی پسندی که درباره ات بگویند تو نیز در حق دیگران مگو.
بدان که خودپسندی خلاف راه صواب و آفت خرد آدمی است. سخت بکوش، اما خزانه دار دیگران (وارثان) مباش. چون راه خویش را یافتی، در برابر پروردگارت بیش از هر زمان خاشع باش.»

*****

روزه دل و جسمتان مقبول ...

/6262