علی بنی شیخ الاسلامی:اما همین تیم که مایه مباهات و افتخار بود و عملکردش قابل دفاع است ضعیف ترین تیم در پاسکاری بود. در خبرها آمده در سه بازی مرحله گروهی آلمان بیشترین پاس را داده و ایران کمترین پاس. عدد به ثبت رسیده برای آلمان 2120 و برای ایران 950 است و جالب اینکه 31 تیم دیگر حاضر در جام جهانی بیشتر از 1000 بار در سه دیدار مرحله گروهی پاسکاری کرده اند و تنها ایران است که تعداد پاس هایش کمتر از عدد 1000 است.
علت پاس های کم ایران شیوه بازی ای بود که کروش برای تیم ملی در نظر گرفته بود؟ آیا این به دلیل رویارویی با نیجریه، آرژانتین و بوسنی بود؟ چنانچه تیم ملی تهاجمی تر بازی می کرد تعداد پاس های ایران بیشتر می شد؟ اگر یک مربی ایرانی بر بالای سر تیم ملی بود ملی پوشان بیشتر پاس می دادند؟
پاسخ این سوالات چندان حائز اهیمت نیست چرا که فوتبال ایران در میادین بین المللی در حفظ توپ ضعیف است و زمانی که تحت فشار قرار می گیرد ترجیح می دهد توپ را دور کند یا تحت پرس توپ را آنی از دست می دهد.
این ضعف امروز نیست. ضعف دیروز بوده که روی آن کار نشده و در جام جهانی عیان بود و به واضح خود را نشان داد.
سری به تمرینات تیم های ایرانی بزنید. یکی از تمرینات مورد علاقه که البته بیشتر جنبه سرگرمی و تفریح دارد تمرین 4 به 2 در یک مربع نسبتا کوچک و شاید هم مستطیل است. در این تمرین 4 نفر مهاجم هستند و دو نفر مدافع. چهار مهاجم در یک محوطه مشخص توپ را بهم پاس می دهند و مدافعان توپ را از هر مهاجمی بگیرند آن مهاجم مدافع می شود. جالب اینکه در همین تمرین اصول دفاع خوب رعایت نمی شود و زاویه های قرار گرفتن مدافعان گاها اشتباه است اما تیم مهاجم با توجه به برتری عددی خیلی راحت پاسکاری می کند. اما در فوتبال حرفه ای مدت هاست که تمرین 4 به 2 به تمرین 2 به 4 تغییر پیدا کرده است. به عبارت ساده تر تعداد مدافعان بیشتر از مهاجمان است. وقتی برتری عددی با تیم مدافع باشد تیم مهاجم تحت فشار قرار می گیرد و برای پاسکاری کار سختی را پیش رو خواهد داشت. در نتیجه با این تمرین و ممارست در آن به توانمندی اینکه تحت فشار توپ را به گردش در بیاوریم، دست خواهیم یافت. این تمرین سبب می شود دیگر زیر توپ نزنیم و پاس های بلند در جهت دفع کردن بی بهانه توپ نباشد، بلکه برای ضد حمله باشد.
تمرین فوتبال در زمین های کوچک در صورتیکه برتری عددی با تیم حریف باشد تیم ما را تبدیل به تیمی خواهد کرد که حتی در صورت فوتبال تدافعی توپ را در اختیار و به گردش در بیاورد. ضعف تیم ملی در جام جهانی ضعف فوتبال ایران و ضعف فوتبال باشگاهی است. کروش نتوانست این ضعف را کمرنگ کند و مربی بعد از او هم نخواهد توانست چرا که تیم ملی جای یادگیری نیست. تمرینات تیم ملی تنها فرصتی را برای بازیکنان مهیا می کند که با هم هماهنگ شوند و تاکتیک مشخص را برای بازی برگزینند.
251 251
نظر شما