به گزارش خبرآنلاین، کتاب «درسهای پیامبر اعظم(ص)» در 278 صفحه شامل گزیده‌ای از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره شخصیت، ویژگی‌ها، و بعثت نبی مکرم اسلام(ص) است که از میان بیانات ایشان از خرداد 1368 تا شهریور 1390 ارائه شده است.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
«روز «بعثت»، تحقیقاً بزرگ‌ترین روز در تاریخ بشریّت است. روز ولادتِ برجستهترین و شریف‌ترین مفاهیم و ارزش‌هاست. بعثت نبی اکرم(ص)، یک حرکت عملى بود تا بشر را از یکسو به سرمنزل کمال فردى، روحى و معنوى، و از سوى دیگر به تعالى زندگى اجتماعى و اصلاح وضع جوامع برساند. مسئله این است که در بعثت پیغمبر، آنچه به مردم هدیه شد، فقط تعدادى مفاهیم خشک و ارائه طریقى که رهروى در آن نیست و کسى زمام امور مردم را در آن راه در دست ندارد، نبود. از لحظه اول، این بعثت در وجود خودِ آن بزرگوار و سپس در روح و جان و در عمل مؤمنین به این پیام، تحقّق یافت و جاهلیّت، از لحظه اوّل، از این پیام ضربه خورد و با آن مقابله کرد. این، خصوصیّت بعثت انبیاست.
این، مخصوص نبوت خاتم هم نیست. انبیا حرکت مىکنند و آنچه را که در مقام تعلیم به انسان‌ها هدیه می‌کنند، در عمل هم نشان می‌دهند. خودشان اولین کسانى هستند که این راه را طى مىکنند.
یُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَة فرعِ این است که علم کتاب و حکمت در وجود مقدس نبی اکرم، در حد اعلى وجود دارد. یُزَکّیهِم فرع بر این است که آن وجود مطهر در حدّ اعلاى ممکنه براى طبیعتِ بشرى، تزکیه شده است. با این نیروست که مىتواند دنیایى را به‌سمت تزکیه پیش ببرد. این، آن چیزى است که رهبران مکاتب مختلف و سررشتهداران مفاهیم گوناگون فلسفى، اجتماعى، سیاسى و غیره، از آن بیگانهاند. آنان چیزهایى به ذهنشان مىرسد؛ در عالم تصوّرْ چیزهایى را مىفهمند و آنها را به مردم هم تحویل مىدهند. کسانى هم از آنها یاد مىگیرند، یا نمىگیرند.
این، غیر از ممشاى انبیاست که از اوّلْ حرکت است، از اوّلْ اقدام است، از اوّلْ تحقّق آن شعارهایى است که در زبان آنها وجود دارد و در عمل آنهاست. این، درست، در زندگى نبى اکرم پیش آمد. از لحظه اول، آن تعلیم و تزکیه و آن حرکتِ در راه اقامه قسط، آغاز شد. لذا از لحظه اوّل هم، مصادمه و معارضه شروع شد؛ از همان وقتىکه پیغمبر اکرم دعوت خود را در پاسخِ و اَنذِر عَشیرتک الأَقرَبین، در یک سطح گسترش دادند، تا زمانى که در سطح عمومِ مردم آن را منتشر و علنى کردند و تا وقتىکه در جهت نظام اجتماعى ــ که همان نظام عدل بود ــ حرکت و آن را اقامه کردند. البته چیزى که ما در بعثت مشاهده و توصیف مىکنیم، رویه ظاهرى بعثت است. آن حقیقت الهى و ملکوتى و چیزى که میان خالق متعال و یک انسان ممتاز و برگزیده اتفاق مىافتد، از دسترسِ ذهنِ ما خارج است و ما نمىفهمیم که چه اتفاقى افتاده است. حادثه، از این جهت، فوقالعاده عظیم است و براى ما قابل تصور نیست. آنچه ما مىبینیم و در منظرمان قرار مىگیرد، هرکس بهقدر فهم و تدبر خود، چیزى از آن مىفهمد و همین حادثه، روى مخاطبان، انسان و دنیاى پیرامون خود، تأثیر مىگذارد.»
6060
نظر شما