این عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در مطلب خود نوشته است:
«اکنون که رئیس جمهور آشکارا به دفاع از حضور در شبکه های اجتماعی سخن گفتند، می توان مشی جدید را حرکت در مسیری تازه و برخلاف رویه هایی دانست که تاکنون اعمال می شده است. در شرایط تازه، بر همگان است تا خود را آماده ورود به عرصه های تازه ارتباطی کرده و با تمام توان و بهره گیری از امکانات و ظرفیت های موجود در اندیشه تأثیرگذاری بیشتر ایران اسلامی در فرهنگ جهانی باشند... در حال حاضر دنیای ما دنیای نقادی است. صحنه طرح اندیشه های مختلف یا به عبارتی مشارکت فکری و فرهنگی و به اصطلاح شِر [share] کردن افکار است. در چنین شرایطی، بحث از محدود کردن اندیشه ها دشوار و کنترل آنها به سادگی امکان پذیر نیست. به خصوص برای کسانی که از تفکر به عنوان اساس تمدن بشری سخن می گویند و از علم به عنوان یک فضیلت یاد می کنند و می گویند که در دین ما، بیش از هرچیز از علم و دانایی ستایش شده است.»
این عضو فعال وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه می نویسد:
«اصلا می توان فرض کرد که امکان محدود کردن وجود دارد؟ در این صورت باید گفت، اولا این وضعیت تا کی قابل دوام است؟ ثانیا آیا محدودیت می تواند راه حل نهایی ما باشد؟ به علاوه، آیا با ایجاد محدودیت، خود ما خواهیم توانست به نقطه ای که باید و شاید برسیم یا آن که وقتی از نقادی گریزان شده و از میدان رقابت خارج شدیم، عقبگرد کرده و یا دستکم درجا خواهیم زد؟»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما