انتقاد شدید محجوب از دولت به خاطر صادر نشدن مجوز راهپیمایی کارگران

^تا اینجای کار جواب رسیده به ما به صورت کتبی منفی است. قانون در این بخش صراحت دارد و ما هم نمی‌خواهیم خلاف قانون عمل کنیم. اصل 27 قانون اساسی در این زمینه تاکید کرده و حالا شوراهای تامین و کمیسیون ماده 10 احزاب اجازه ندارند با تفسیر به رای مجوز راهپیمایی ندهند. مگر در دهه‌های پس از پیروزی انقلاب کسی حرفی از مجوز راهپیمایی می‌زد. قرار است هر چه پیشتر می‌آییم حقوق و آزادی‌های شهروندی بیشتر به رسمیت شناخته شود نه اینکه محدودتر شود.

* نص قانون در این بخش صریح‌تر از آن است که بخواهیم وارد تفسیر آن شویم. حالا یا باید اثبات کنند که ما مسلح هستیم یا اینکه قصد اخلال در امور داریم. نه‌اینکه بدون هیچ صحبتی مخالفت کنند. گروه‌هایی در ابتدای انقلاب مسلح بودند و مطالبی علیه اسلام می‌گفتند. با مایی که قرار است حرف حق بگوییم چرا باید اینطور برخورد شود. ما که معتقدیم دولت روحانی جلوتر از برخی وعده‌های خود حرکت کرده. البته این حرف به این معنا نیست که اشکالی وجود ندارد و کارگران حالا دیگر مشکلی ندارند. اصل روز کارگر جشنی است که در همه دنیا برگزار شده و در ایران هم در اغلب سال‌ها به این شکل برگزار شده و کمتر موضوع درخواست اجازه در این سال‌ها مطرح بوده. گروه‌های کارگری هرطور راحت بودند در جایی که مایل بودند راهپیمایی می‌کردند و از این داستان‌ها خبری نبود.

*راهپیمایی - ولو برای اعتراض - ایرادی ندارد. اتفاقا چه بهتر که اعتراض‌ها به‌جای زیرزمینی‌شدن، در قالب یک راهپیمایی صنفی مطرح شود. آنها که نیت ما را می‌دانند، ما که نمی‌خواهیم خلاف نظام و دولت رفتار کنیم. اگر پیش‌بینی برخی شلوغی‌ها هم می‌شود، باید تدابیر لازم لحاظ شود. نمی‌شود وقتی قوانین متعدد حق راهپیمایی کارگر را به رسمیت شناخته به کارگر بگوییم که راهپیمایی نکند.

*از یک‌ماه قبل درخواست برگزاری همایش دادیم و مدام با مسوولان کمیسیون احزاب، تلفنی در تماس بودم و از طریق معاونت امور مجلس پیغام فرستادم که هر رایزنی‌ای لازم باشد، ما آماده‌ایم. اما آنها باید برای نظرخواهی و چانه‌زنی از ما دعوت می‌کردند و مصالحشان را می‌گفتند، این حق ماست که درخواست راهپیمایی کنیم و وظیفه آنها که برای عدم موافقتشان توضیح و دلیل ارایه کنند. اینکه صرفا بگویند مخالفیم، بی‌معناست. حتی در دهه60، شخص آیت‌الله مهدوی‌کنی با نیروهای چریک فدایی و نیروهای چپ حرف می‌زد و با استدلال، دلایل مخالفت برگزاری راهپیمایی را مطرح می‌کرد، اما همین برخورد هم با ما نشد. قانون اساسی اجازه نداده کسی جای ما تصمیم بگیرد.

 
  *13 سال پیش  به‌خاطر حوادث و کشاکش و زدوخوردها، مساله صدور مجوز مطرح شد. یک‌سال مراسم مقابل سازمان تامین‌اجتماعی برگزار شد که به برخی تنش‌ها منتهی شد، البته پلیس مکلف بوده تا از ساختمان محافظت کند. چرا‌که آن موقع 50هزارنفر جمعیت آمده بودند و وقوع برخی تنش‌ها قابل پیش‌بینی بود.

*اگر بخواهند وضعیت را به همین شکل پیش ببرند، در ماه‌های آینده برای مخالفت با این تصمیم غیرقانونی درخواست راهپیمایی می‌دهیم تا با عدد و رقم، مشخص شود چند نفر متقاضی چنین حرکتی هستند و مخالف عدم ارایه مجوز راهپیمایی. کارگزاران دولت دقت کنند که دوستان دولت را آزار ندهند، چنانچه برای همین راهپیمایی، یکی از شعارهای ما، حمایت از دولت و تاکید بر جلوگیری از تخریب دولت بود.

* نگرانی ما این است که کارگران ناامید نشوند. دوست داریم کارگران طرفدار انقلاب و دولت باشند اما  این تصمیم‌ها شبهه وارد می‌کند.
17302