این روزها انتشار خبر اختصاص ١٠ درصد از درآمد هدفمندی یارانه‌ها به حوزه بهـداشت و درمان، این بحث را بیش از پیش به نظام سلامت کشانده است؛ همان‌گونه کـه عدم اختصاص بودجه مورد نیاز در سال‌های گذشته، چـالشی جدی و رسانه‌ای شد برای این بخش.
با پرداخت سهمی از درآمد هدفمندی یارانه‌ها به حوزه بهداشت و درمان، البته سیمای سلامت تغییر خواهد کرد. وضعیت در مناطق محروم و شهرهایی که زیر ٥٠هزار نفر جمعیت دارند، بهتر می‌شود. بازار دارو سامان بیشتری می‌یابد. ارتقای سرویس‌دهی اورژانس را شاهد خواهیم بود و... اما باز هم با یک نظام سلامت کارآمد فاصله خواهیم داشت. اوضاع بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور هم مانند سایر بخش‌ها آن‌گاه سامانی بایسته می‌یابد که همه دست به دست هم دهیم و برای داشتن ایرانی آباد، کار و تلاش و زندگی کنیم.
در این میان آن‌چه مهم است این که مردم باید تا حد امکان از شرایط جاری کشور و میزان درآمدها و هزینه‌ها مطلع باشند. وقتی قرار می‌شود ٤٢هزار میلیارد تومان در سال به صورت یارانه نقدی به مردم پرداخت شود و دولت تنها می‌تواند ٢٧هزار میلیارد تومان به این موضوع اختصاص دهد، معنایش آن است که دولت باید ١٥هزار میلیارد تومان در سال از بودجه دستگاه‌های مختلف کم کند و آن را نقداً به مردم بپردازد. این می‌شود که وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های اجرایی بدهکار میشوند؛ چرا که دخل و خرج‌شان با هم نمی‌خواند. نپرداختن حق و حقوق همکاران، بدهی‌های کلان به پیمانکاران، راکد ماندن فعالیت‌های عمرانی و... بخشی از معضلاتی است که در چنین شرایطی پدیدار می‌شود. نتیجه این مشکلات هم می‌شود ایجاد نارضایتی در اقشار مختلف و بدبینی افکار عمومی نسبت به عملکرد دستگاه اجرایی و سایر قوا در چرخاندن چرخ اقتصاد و عمران و فرهنگ و... کشور.
باید بدانیم نمایش افق‌های کاذب در فضاهای سیاست‌زده، مردم را به سوی سطحی‌نگری سوق می‌دهد. چنین می‌شود که ما کمتر از خود سؤال می‌کنیم «چرا زیر ساخت‌های کشور آن چنان که باید مهیا نشده است؟»؛ «چرا تورم چنین افسار گسیخته رشد کرده؟»؛ «چرا شرایط فرهنگی کشور این‌گونه است؟» و...
حقیقت این است که ساختن کشور، نیازمند از خود گذشتگی، فداکاری، تلاش و داشتن برنامه است. قدری به گذشته نگاه کنیم؛ انقلاب چگونه به پیروزی رسید؟ از جنگی چنان گسترده و جبهه‌ای به وسعت چندین کشور و رویارویی با پیشرفته‌ترین تجهیزات، چگونه سربلند بیرون آمدیم؟
مگر جز فداکاری راه دیگری بود؟ مردم این سرزمین از جان خود گذشتند تا خاک و کیان‌شان محفوظ بماند. اگر چنین نبود، از هیچ‌یک از این بزنگاه‌های تاریخی سربلند بیرون نمی‌آمدیم.
امروز و هر روز این چنین است. اگر دوست داریم کشورمان آباد شود؛ بیکاری از این دیار رخت بربندد؛ سوخت به کشورهای همجوار قاچاق نشود؛ کسی به دلیل نداشتن پول، پشت در بیمارستانی نماند؛ باید انقلابی فکر و عمل کرد. باید از خود گذشتگی داشت و همه باید چنان عمل کنیم که دوست داریم دیگران و مسئولان کشور آن‌گونه رفتار کنند.
آن روز که به این جایگاه فکری برسیم، افق‌های روشن و حقیقی، در آسمان ایران عزیز پدیدار خواهد شد.
* وزیر بهداشت و درمان
این یادداشت در پایگاه اطلاع رسانی وزارت بهداشت منتشر شده است.
۴۷۴۷
نظر شما