پس از انتشار سخنان رئیس جمهور تعدادی از رسانه‌های منتقد، به شخص رئیس جمهوری و فحوای سخنان او حمله کردند. رسانه‌هایی که با یک سؤال ساده مواجه‌اند و آن این که «چرا این رسانه‌ها در هشت سال گذشته که حجم قابل توجهی از ناکارآمدی، مشکلات اقتصادی و مشکلات بین‌المللی گریبانگیر کشور بود، تراژدی سکوت پیشه کرده بودند؟» سؤالی که این توقع را ایجاد می‌کند که این طیف از رسانه‌ها به جای حمله به دولت پاسخگوی عملکردشان باشند. رسانه‌های مزبور مطالب اغراق‌آمیزی در قالب تحریفات دینی و نوعی عرفان‌بازی منتشر کرده‌اند. مطالبی که بعد‌ها مشخص شد تا چه میزان خلاف واقع بوده است. بنابراین معتقدم این نوع حمله به دولت یازدهم نوعی فرار به جلو و تلاشی است که رسانه‌های مذکور برای تبرئه گذشته سؤال‌انگیزشان انجام می‌دهند.
آنچه از سخنان روحانی برداشت می‌شود این است که او به دنبال عدالت رسانه‌ای است. عدالتی که همه باید به آن پایبند باشند. زیرا در نگرش دولت یازدهم شهروند و رسانه درجه یک و دو وجود ندارد و دیگر تفکر بلوک‌بندی جامعه به خودی و غیر خودی و اتمیزه کردن آن راهگشا نیست. البته تأکید رئیس جمهوری بر آزادی مطبوعات و سایر رسانه‌ها مقید به این اصل است که همه به قانون احترام بگذارند. آزادی مورد تعریف ایشان مرزبندی مشخصی با حریم‌شکنی، ساختارشکنی و تخریب دارد.
17302
نظر شما