زمان و مکان شناسنامه می گیرند. رابطه ای که شناسنامه می شود. مسی که در کوره طلا می شود. پسری که رخ می نماید تا پایان دهد به انتظار. حس مادری. مادری که الفت است. دل نگرانی. یونس. دلشوره. پسری که می رود. دل مادری که آشوب است. یکی بود یکی نبود. غیر از خدا هیچ کس نبود. یونس که بپرسد چرا غیر از خدا هیچ کس نبود؟ چرا خدا تنها بود؟ و الفت پاسخ دهد که خدا تنها بود. سفره دامادی پسر آرزوی الفت است.
پوکه هایی که به یادگار آمده است. و خاکی که بسته بندی است به یادگار در خانه. الفت نگران است و نگاه الفت است که نشان از نگرانی اوست. مادر در اشتیاق گفتی که عروس را پابند کند و دامادی که در پی بسته شدن بار صدام است. مادری که به رفتن پسر رضا نیست. رضاست؟ رضا نیست؟ دل بسته به پسر را چه کند این مادر. دل درگیر پسر را چه کند؟
یا خدا. زوزه سگ ها. زوزه. یا الله. دلی که نگران است. خدایا خودت رحم کن. خبر از حمله است در جنگ. یا الله. مادری که نگران است. نگرانی با مادری همراه است برای پسری که رفته باشد. انتظار. انتظار. پسری که باز می گردد. پسری که بازنمی گردد. آیا کسی دیده دل مادری را که منتظر است؟ قابی در دست و تصویری نشسته به قاب. کسی دیده یونس مرا؟
زندگی جاری است. گوسفندها آغل می خواهند. خمیر نانی که پهن شود به دست. دخترها به خانه بخت روند. بی یونس. قالی باید که بالا بیاید ولی نمی آید. بی پسر این قالی بالا نمی آید. سگ زوزه بکشد. نردبان بیفتد. دلی که داغ می شود. دلی که الو می گیرد. کیست که خبرش از دل مادر باشد؟
ببینی تفاوت نگاه فیلمسازی که زن است را با فیلمسازی که قادر نیست تا از نگاه یک زن به قصه یک زن نگاه کند. به قصه یک مادر که پسر به جبهه فرستاده. مادری که منتظر است. مادری که عاشق است. و در عین عاشقی به رفتن پسر رضا بدهد. عشقی که در وجود مادر زنده است. همیشه. فرزندی که مادر هر لحظه بودن او را با خود دارد حتی اگر چه نباشد در کنار مادر. در مکانی از همین سرزمین آشنا. در کنار معدنی که مس را طلا کند برای آن کس که در کوره می رود. یک عمر.
مادری که با انتظار بزرگ می شود. رنجی که روح را صیقل می دهد بی آن که عشق فراموش شود. مادری که در حریم حضور کفش ها را به در می آورد و فرزندی که به معصومیت بازگشته. گل های قالی. تار و پودی که کارش تمام است. تار و پودی که برقرار است. و خداست که اول است. و خداست که آخر است. و خداست که هست. و خداست که عشق است. و دیگر هیچ.
آقایان راه را برای حضور خانم ها باز کنند نه از سر لطف، که شیار 143 خودش راه خود را باز کرده است.
نظر شما