در گزارش تحقیق و تفحص مجلس شورای اسلامی از سازمان تامین اجتماعی به اختصاص کارت هدیه 50 و 100 میلیون تومانی به برخی از مدیران دولتی اشاره شده. یعنی درست در روزهایی که محمود احمدی نژاد در به در به دنبال یک وام چند میلیون تومانی بود تا خانه نارمکش را تکمیل کند، مدیران او چنین ولخرجی هایی می کردند. محمود به دلیل کمبود منابع مالی حتی مجبور شد دوغاب کف سرویس ها رو خودش بریزد و الان هر وقت مشایی طبقه بالا می رود دستشویی، سقف طبقه پایین چکه می کند.
اگر فکر می کنیم با تنبیه و توبیخ چهارتا مدیر بساط هدایای چند صد میلیونی برچیده می شود سخت در اشتباهیم.
این اتفاق ریشه در شعارها و رویاپردازی های بی مورد ما دارد. از سال‌ها قبل در تولدها بعد از باز شدن هدایا می خوانیم:« چرا ویلا ندادید... کنار دریا ندادید» یا مثلا به محض روبه‌رو شدن با هدایای ارزان قیمت می‌خوانیم:« این چی چیه آوردی، گندشو در آوردی» خیر سرمان می خواستیم با دهنده و گیرنده هدیه شوخی کنیم، غافل از اینکه این شعارها در آینده به باورهای ما تبدیل می شوند. اتفاقا چند سال پیش در یکی از همین تولدهای خانوادگی دکتر صادق زیباکلام درباره خطر این ترانه ها هشدار داده بود. او در حالی که همه در حال دست زدن و آواز خواندن بودند با صدای بلند گفت:« خانوما آقایون یه لحظه ساکت ... توجه کنید لطفا ...» بعد کلاه بوقی را از روی سرش برداشت، کمی عینک را روی صورتش جابه‌جا کرد و ادامه داد:« نباید ترانه هایی بخونیم که قدرت اجرایی کردنشون رو نداریم. فرزندان ما این ترانه ها رو به خاطر می سپارن.» متاسفانه در همین لحظه آهنگ "هیچ شبی مثل امشب نیست" شهرام پلی شد، همه آمدند وسط و فریادهای دکتر در میان همهمه جمعیت گم شد.
لذا لازم است از این به بعد حساسیت بیشتری روی ترانه هایی که در مجالس مختلف زمزمه می کنیم به خرج دهیم تا در آینده با چنین ناهنجاری هایی مواجه نشویم. برخی از ترانه های خطرناکی که باید همین امروز فکری به حال آنها شود عبارتند از:
- بیا شمعا رو فوت کن، تا صد سال زنده باشی: برخی از مسئولان و صاحب‌منصبان بدجوری این شعار را جدی گرفته اند و حتی در آستانه عبور از حد و مرزهای در نظر گرفته شده در آن هستند.
- عروس چقدر قشنگه، ایشالا مبارکش باد: این را بدون بررسی حدودی چهره عروس برای همه عروس خانم ها می خوانند. غافل از اینکه برخی از آنها چون برای اولین بار با چنین تفسیری مواجه می شوند به سرعت تغییر رفتار می دهند و اغلب در دادگاه به قاضی می گویند:« من اگه می دونستم چقدر قشنگم زن این نمی شدم.»
- ما که رفتیم آسیا .... : مصرع دومش قابل اشاره نیست. نسل جوان با شنیدن این شعار به این باور می رسد که اگر روزی ترک وطن کرد، خیلی راحت خانواده، دوستان و هموطنانش را به فراموشی بسپارد و نسبت به سرنوشت آنها بی تفاوت باشد.
- دس دسی باباش میاد، صدای کفش پاش میاد: یعنی از همان دوران طفولیت این باور را در فرد ایجاد می کنیم که حتما قبل از آمدن پدرش صدای کفش او را می شنود. چه بسیار پدرهایی که وقتی با جوراب از حیاط وارد خانه شدند، جوان خود را در حالت تکان دهنده ای دیدند و پرده های حیا فرو افتادند.
***
در محل ما یک خرازی قدیمی هست که دیگر تاریخ تولد همه اعضای خانواده را از حفظ شده. روز تولد پدر خودش یک جوراب با یک عرق گیر کادو می‌کند و روز تولد مادر یک جوراب با یک شانه سر. دستی می زنیم و تولدت مبارکی می خوانیم. خبری هم از گلایه بابت ویلا ندادن و کنار دریا ندادن نیست.
6060
نظر شما