۰ نفر
۱۶ آذر ۱۳۹۲ - ۱۹:۰۴

این یادداشت کوتاه به بهانه درگذشت نلسون ماندلا نوشته شده است. گرچه کسانی چون او هرگز نمی میرند.

یک) از ماندلا جملات زیادی دارم. اما این را بیشتر می‌پسندم:
«وقتی به سوی دروازه‌ای می‌رفتم که به آزادی‌ام منتهی می‌شد، می دانستم که اگر نفرت و تلخکامی را پشت سر نگذارم، همچنان در زندان خواهم بود.»

دو)به نظر من این راز موفقیت یا شکست ِ سرانجام ِ هر انقلاب،قیام یا جنبش سیاسی است.
ماندلا این را با 27 سال در زندان ماندن و بی علاقگی اش به ادامه ماندن در قدرت نشان داد.

سه)کتاب خاطرات او با ترجمه مهوش غلامی به فارسی ترجمه شده است.
نام کتاب هم به تنهایی درس بزرگی می دهد: راه دشوار آزادی!

چهار) گرچه من هم از آنهایی هستم که به قول برشت معتقدند(بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد)؛ اما نمی‌توانم انکار کنم که نلسون برای دنیا یک قهرمان بود.آدمی که با شنیدن نامش ، فقط و فقط یاد صلح می افتم. و غنیمتی است چنین آدمهایی!

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 326515

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 0 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • فریبرز IR ۱۶:۲۸ - ۱۳۹۲/۰۹/۱۷
    2 0
    و غنیمتی است چنین آدمهایی! ممنون