طرح جرم سیاسی از منظر یک عضو حزب موتلفه: برخی می‌خواهند محاربه‌ با نظام را قانونی‌ کنند

کاظم انبارلویی می‌گوید براساس قوانین موجود می‌توان با جرم سیاسی برخورد کرد و نیازی به تصویب طرح جدید نیست.

سردبیر روزنامه رسالت در گفت​وگو با خبرگزاری خبرآنلاین با اشاره به بررسی طرح «جرم سیاسی» در مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه در منابع فقهی چیزی تحت عنوان جرم سیاسی نداریم، گفت: آنچه امروز به عنوان جرم سیاسی مطرح می شود در مورد احزاب و رسانه ها است. مانند موضوعاتی چون نشر اکاذیب، اهانت به مسئولان، تشویش اذهان عمومی و ... که در قانون مطبوعات وجود دارد و اعمال می شود.

وی تصریح کرد: براساس این قوانین کسی که به یکی از مسئولان اهانت کرده باشد یا حتی به افراد عادی اهانت کرده باشد خودبه خود مرتکب جرم شده است که در فرهنگ حقوقی همه دنیا هم جرم است.

این فعال سیاسی اصولگرا با بیان اینکه برخی در تلاش هستند که این مسائل را هم سیاسی نشان دهند، گفت: از این طریق می خواهند از امتیازات سیاسی کردن جرم استفاده کنند. این هوشمندی مجلس و شورای نگهبان است که فریب این رویکرد را نخورد. مانند آن لایحه ای که چند سال پیش مطرح شد و به بن بست رسید.

عضو حزب موتلفه اسلامی با بیان اینکه نقد سیاسی حاکمیت ممدوح و پسندیده است و جرم محسوب نمی‌شود، خاطرنشان کرد: اما آنجا که کسی در نقد وارد حوزه اهانت، افترا یا نشر اکاذیب می شود، این دیگر جرم سیاسی نیست. چرا که حتی اگر علیه فرد عادی هم در رسانه‌ای مطلبی درج شود که متضمن اهانت یا افترا و ... باشد جرم محسوب می‌شود. حدود این موضوع نیز در قانون مشخص شده است.

انبارلویی خاطرنشان ساخت: کسی که مردم را به شورش دعوت می‌کند،، تعدادی کشته می‌شوند یا غارت اموال مردم صورت می‌گیرد نظیر آنچه در سال 88 اتفاق افتاد؛ «جرم سیاسی» نیست محاربه با نظام است. این در فرهنگ حقوقی ما محاربه با نظام است و حکم آن مشخص است.

این فعال سیاسی اصولگرا با بیان اینکه براساس قوانین موجود می توان با جرائم سیاسی برخورد کنیم، گفت: مشکلی برای تعریف نظری جرم سیاسی نداریم، اما عده‌ای در پشت صحنه هستند که می‌خواهند محاربه با نظام را قانونی کنند. یک زمانی شما علیه یک رجل سیاسی - مذهبی موضع دارید یک زمانی علیه خود نظام موضع دارید. مثلا فرد می‌گوید من قانون اساسی را قبول ندارم خب اشکالی ندارد. اما اینکه قانونی اساسی را قبول ندارد و این را به صورت نافرمانی مدنی عملیاتی می‌کند یا کسی با خارج در ارتباط بوده که امنیت ملی، اقتدار و امینت ملی را مختل کند، نظیر آنچه در سال 88 اتفاق افتاد و مشارکت 85 درصدی مردم که باعث تحکیم اقتدار ملی و امنیتی ملی بود را به صورت تهدید امنیت ملی درآوردند و گفتند رای را قبول نداریم؛ این رویکرد جرم سیاسی نیست، بلکه اقدام علیه امنیت ملی یا محاربه است.

/29220

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 314582

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 14 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 8
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام IR ۰۷:۲۱ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۶
    43 4
    انگار ایشان یادش رفته چه افرادی فقط به دلیل انتقاد به رفتارهای یک دولت به جرم تشویش اذهان عمومی و اقدام علیه امنیت ملی بی دلیل به زندان رفتند. قانون در مورد جرم سیاسی مسکوت است و قاضی ها سلیقه ای و سیاسی کار می کنند که این بساط باید برچیده شود.
  • بی نام A1 ۰۸:۲۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۶
    4 1
    شما گذشت کند آقا،مردم دارن از گرونی دیوونه میشن کاش درک میکردید،پس چطور عقده هاشونو خالی کنن.شما که جای مردم نیستید مردم رو حس کنید.گرونی امان همه ما را بریده.کاش درک میکردیدو مردم را متهم نکنید که به شما فحش میدن.آدم ناراحت وعصبانی نمیتونه تحمل بکنه.
  • سعید IR ۱۳:۱۶ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۶
    8 2
    اتفاقا برعکس! برخی میخواهند آزادی که از اصول قانون اساسی ما هست رو غیرقانونی کنند!
  • بی نام IR ۰۶:۰۷ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    2 0
    « آنجا که کسی در نقد وارد حوزه اهانت، افترا یا نشر اکاذیب می شود، این دیگر جرم سیاسی نیست. چرا که حتی اگر علیه فرد عادی هم در رسانه‌ای مطلبی درج شود که متضمن اهانت یا افترا و ... باشد جرم محسوب می‌شود. حدود این موضوع نیز در قانون مشخص شده است.» راستی آقای انبارلویی مناظرات آن سال را یادت می آد پس چرا آن زمان نگران انقلاب و نظام نبودید این قدر شجاعانه حرف نزدید معلومه چون به نفع تان بود اتفاقا این طرح ها کمک می کنه که امثال تفکر شما از این به بعد سنجیده تر حرف بزنند و به اسم اسلام و انقلاب نشر اکادیب نکنند
  • بی نام IR ۰۶:۱۱ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    2 0
    « مثلا فرد می‌گوید من قانون اساسی را قبول ندارم خب اشکالی ندارد. » پس تا این جای بحث را قبول داری که می شود کسی پیدا شود و بگویید من قانون اساسی را قبول ندارم و اشکالی هم پیش نیاید حالا شما بگو این آدم یا این گروه یا این حزب چگونه بایست نظرش را به اطلاع جامعه برساند مسلما باید تریبون داشته باشد روشنگری کند افرادی را متقاعد یا با خود همراه کند وقتی این طور شد مسلما خواسته آن ها مشمول جامعه همراه می شود و این جا باید دولت یا نظام تکلیف اش را معلوم کند می خواهد با ان ها بجنگد و سرکوب شان کند یا قوانین مشکل دار را به آرا عمومی یا نظر کارشناسی و بحث و گفتگو بگذارد؟ شما می گویی سرکوب شان کنند باشه تبعات اش را چه کار می کنید؟
  • بی نام IR ۰۶:۱۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    2 0
    آقای انبارلویی «نظام» یک ماهیت روشن دارد این طور که امثال شما دایره آن را گرفته و کشیده اید تا همه جزییات همینی می شود که الان شده است دیکتاتوری در رای و نظر و این خطر به مراتب بیشتر از خطر حق اعتراض و نقد است پس بیایید برای یک بار هم که شده منصفانه و معقول به موضوع «نظام» به عنوان یک ماهیت مشخص زنده و پویا نگاه کنیم چهارچوب های زیربنایی آن را بشناسیم و خط قرمزهای موهوم را پاک کرده و خط قرمز واقعی که کیان نظام به آن بسته است را مشخص نماییم که در این جانمایی مسلما یک بخش به ماهیت حقوقی نظام برمی گردد و یک بخش به ماهیت سیاسی یک بخش ماهیت فرهنگی یک بخش ماهیت اقتصادی و ...
  • بی نام IR ۰۶:۲۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    2 0
    (ادامه از قبل) که متاسفانه فعلا تا و این جا که 30 و اندی سال از انقلاب می گذرد امثال شما فقط نگران ماهیت عقیدتی و سیاسی نظام بودید البته آن هم با شاخص های خودتان که زاویه اش گاهی بی نهایت بوده است هر چه هست گویی این «نظام» دیگر حیات دیگری مثل حیات اقتصادی حیات فرهنگی حیات اجتماعی و ... ندارد و نباید نگران این بخش بود حالی که «نظامی که زنده است» لزوما باید یک اقتصاد پویا و غیر اختصاصی یک فرهنگ جهان شمول و انسانی یک حیات اجتماعی فعال و زنده و پویا داشته باشد که می بیند که ندارد و اگر شما می گویید دارید برمی گردد به همان زاویه های چندین در صد خطای تحلیلی ایی که امثال جنابعالی گرفتارش هستید پس بنابراین وقتی می بینید و می بینیم این بخش از حیات نظام دچار خدشه است باید فکری کرد شما می گویید نباید
  • رشتیه اصلاح طلب IR ۰۷:۴۲ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    1 0
    اقای انبارلویی دو سوال دارم از شما اول اینکه در تاریخ انتخابات چرا یکبار وفقط یکبار موتلفه نتونسته برنده بشه دوم اینکه ایا تیراژ رسالت و فروشش خداییش از 1000تا فرا میره ؟ البته اون همه روزنامه مجانی که در نهادها و بعضی سازمانها هستش رو جزو امار نیارین لطفا میفهمید که؟