سرمربی شنای ایران: رودربایستی پیامبر(ص) نبود در شنا را تخته می کردند/ سازمان تجهیز نه سازمان تخریب!

فرهاد عشوندی:روزگار ورزش های پایه ایران خوش نیست. نتایج ناکام بازی های آسیایی نانجینگ شاید مجال خوبی باشد برای واکاوی دوباره دردهای ورزش ایران. حامد رضاخانی قهرمان سابق ملی و سرمربی تیم ملی شنای نوجوانان ایران یکی از آنهایی است که حرف های زیادی برای گفتن دارد . او در گفت و گو با خبرآنلاین بخشی از دردهای شنا را برای مان می گوید:
*از بازی های شنا نانجینگ شروع کنیم. از نتایج بچه های تیمت راضی هستی؟
ببینید من راضی هستم اما باید ببینیم از شنا چه می خواهیم. باید تکلیف مان را با شنا مشخص کنیم. من با داشته هایی که در اختیارم گذاشتند از نتیجه کار شاگردانم در بازی های نانجینگ راضی هستم ولی آیا این کل آرزوی ما باید از شنا باشد؟ با این داشته همینی هم که کسب کردیم زیاد است . حالا من کاری به رشته های پر مدال دیگر مثل دوومیدانی و ژیمیناستیک ندارم اما در شنا ما مسیری غلطی داریم که به هیچ جایی نمی رساندمان. این همه مدال در این رشته تقسیم می شود اما هیچ جایی در شنای دنیا و آسیا نداریم. یک دور باطل برای شنا درست کردیم و می گوییم اعزام به شرط مدال آوری و وقتی هم که اعزام نداشته باشیم ، تمرین نتوانیم بکنیم هیچ وقت به سطح مدال آوری نمی رسیم. تکلیف معلوم نیست.

*حرف هایت آن تیتر «خداراشکر شناگر ایران غرق نشد !» را در ذهن تداعی می کند.
عبارت قشنگی نیست که بگوییم که می رویم تا در مسابقات غرق نشویم. خودم این واژه را دوست ندارم اما شنا مثل یک بچه سر راهی است که فقط در وصف خوبی هایش قصه می گویند. مدام قول می دهند و وعده های شان شیرین است. شاید این گفته هایشان هم در رودربایستی این است که شنا در دین مان توصیه شده و توصیه پیامبر(ص) بوده که هر مسلمانی باید شنا را بلد باشد وگرنه به کلی درش را تخته می کردند برود پی کارش. واقعا اگر این عشق بعضی از بچه ها به شنا نبود با این سطح امکانات باید فدراسیون را تعطیل می کردیم. خود من در المپیک آتلانتا برای ایران شنا کردم اما مگر چه اتفاقی برایم افتاد؟ برای ما چه کار کردند. از همان زمان تا امروز چقدر برای شنا کار کردیم؟ چقدر جلو رفتیم؟ هیچ خبری نیست و هیچ پیشرفتی بدست نمی اید از این بابت مطمئن هستم. من در المپیک آتلانتا رتبه 32 المپیک را بدست آوردم اما در یک شنا دو رکورد ملی ایران را شکستم. 400 و 1500 ایران را برایش رکورد جدیدی به پا کردم اما آن حرکت کوچکی که آن زمان در دوره آقای مرادی شروع شد به کجا رسید؟ ما عملا هیچ کاری برای شنای مان نکردیم.
*به هر حال شنا در اولویت های مسئولان ورزش کشور هم نیست.
ببینید ما در یکسال گذشته 3 سرپرست شنا عوض کردیم. هربار هم که رئیسی آمده یک اکیپ روی کار آمده است. با این شرایط چه ثباتی داریم و اصلا چه کاری می شود کرد. الان محسن روی کار آمده که از بدنه شناست. دارد می دود و تلاش می کند. ولی دست مان خالی است. بابا در این دو ماه گذشته شرکت تجهیز پدر فدراسیون را در آورده که باید سالن 9 دی را خالی کنید.
*برای چی؟
چه می دانم می گویند استخر برای سازمان تجهیز است و می خواهند آن را به بخش خصوصی اجاره بدهند. این ها دردهای ماست. باید این ها را گفت تا بدانید شنا چه اوضاع بدی دارد.
*برای این بازی ها هم قرار نبود شناگری اعزام کنید.
راستش فشارشان این بود که اگر می توانید سهمیه المپیک بگیرید اجازه اعزام به بازی ها را دارید. مدام به ما می گویند به شرطی اعزام می شوید که مدال بگیرید. وقتی این بچه ها اعزام نشوند کجا تجربه بدست بیاورند؟ اعزام ما به این بازی ها حاصل تلاش های محسن سمیعی زاده ، رضا حبیبی ، محسن رضوانی و آقای افشارزاده بود وگرنه این جا هم نمی فرستادندمان. همین 5 تا بچه ای که کل داشته های ورزش شنای ما هستند قبل از این اعزام آنچنانی نداشتند. این کل داشته شنای ماست باید باور کنید. ببینید الان چین ، یک میلیون شناگر رقابتی دارد . در همین بازی های نانجینگ همه کشورهای آسیایی تیم های ملی شان با بهترین ورزشکاران شان را فرستادند اما وقتی با سرمربی تیم ملی چین حرف می زدم متوجه شدم این تیمی که تقریبا نصف مدال ها را دوره کرده است ، تیم مدارسش را به بازی ها فرستاده است. تیم دانش آموزی یعنی تیم چهارم این کشور. بعد ببین چقدر سطح شان از کشورهایی مثل ما جلو است. ما کلا 5 شناگر در این رده سنی داریم ، فقط 5 نفر! تازه برای بازی های سال بعد شان که المپیک است هم گفتند ممکن است تیم ملی شان را بفرستند ، تیم دوم ملی شان آن هم نه تیم اصلی شان.
*امیدی به بهتر شدن شرایط برای شنای ایران هست؟
الان فکر می کنی فدراسیون شنای ایران چند استخر زیر نظرش دارد؟ ما فقط 3 استان مان هیات های شان استخر دارند. از این استخر ها فقط می شود شناگر تربیت کرد و به ورزشکار تمرین داد اما ما که داشته ای نداریم. با این شرایط چه باید بکنیم؟ اصلا آن نفراتی که آن بالا و در راس ورزش می نشینند اصلا نمی دانند شنای قهرمانی چی هست. می گویند آب و شنا و سونا و جکوزی جان می دهد برای پول در آوردن پس همه استخر ها از دم می رود دست بخش خصوصی برای پول در آوردن. شنای قهرمانی هم می شود کشک. الان استادیوم کشوری را اجاره داده اند بیش از یک میلیارد و دویست میلیون تومان . بعد از این استخر که باید هزینه هایش را تامین کند فکر می کنید قهرمانی ساخته می شود؟ نگاه کن همین بازی های نانجینگ کشورهایی مثل اندونزی و تایلند مدال گرفتند . مدال هایی که قبلا کمتر می گرفتند اما آنها کار کردند که مدال گرفتند. همین تیم تایلند مربی استرالیایی آورده است. کسی که در سیدنی با حمید مبرز ما شنا کرده و می گوید حمید یکی از بهترین های دنیا بوده است. این مربی آمده و کار کرده . وقتی تایلندی ها کار می کردند ما استخرهای مان را اجاره داده بودیم و پولش را در می آوردیم و لذت می بردیم پس الان چرا باید انتظار مدال داشته باشیم؟
*این طرح شنای مدارس نمی تواند به شنای مان در راه استعدیابی کمک کند؟
این طرح شنای مدارس هیچ کمکی نمی کند چون اصلا کارشناسی نیست. شنا باید در 6 سالگی به بچه آموزش داده شود تا بچه در 16 سالگی آماده استارت قهرمانی باشد نه اینکه این کار را در 9 سالگی شروع کنیم و آن هم با 12 ساعت در ترم که نمی شود شنا یاد گرفت. چنین طرحی راه اندازی می شود بدون اینکه از فدراسیون حتی سئوالی پرسیده شود. البته نمایش خوبی است برای اینکه بگوییم یک کاری می کنیم اما از یان ماجرا استعدادی در نمی آید چون شنا یک پروژه بلند مدت است که سال ها باید برایش زحمت کشید. اینی که الان مدال طلا می گیرد باید 10 سال کار کرده باشد. یک بچه 16 ساله باید آماده شنا در بازی های بین المللی باشد. ما کدام یک از این کارها را برای بچه های مان می کنیم که انتظار داشته باشیم. این چینی ها 1 میلیون شناگر رقابتی دارند ، 5 میلیون ژیمیناست رقابتی دارند ، 3 میلیون پینگ پنگ باز رقابتی دارند . حالا به نسبت جمعیت شان اگر تناسب هم بگیریم و با کشورخودمان مقایسه اش کنیم که ما فقط 5 تا ورزشکار داریم. از این 5 تای ما 2 نفر در لیگ شنا می کنند. بعد مهمتر اینکه ما برای شان استخری نداریم که تمرین کنیم. همین رهام پیروانی در شیراز بلیت می خرد و می رود تمرین. بقیه هم همین شرایط را دارند. این درد ورزش شنای ماست. اینکه استادیوم 9 دی را از فدراسیون می گیرند. کشوری و آزادی را گرفتند و اجاره دادند. همه چیز برای شان شده پول ، پول و پول بعد می گویند چرا در شنا چیزی نمی شویم. چطور باید شناگر داشته باشیم وقتی نه استخری داریم نه استعدادی که به او شنا یاد بدهیم. این درد ماست و شرکت تجهیز هم در راه پول در آوردن فقط به فکر تخریب است.

4141