شناسنامه آن زن خیابانی

رییس پلیس امنیت اخلاقی دیروز خبری داده که سالهاست فعالان حوزه اجتماعی منتظر آن هستند:" شناسنامه دار شدن زنان خیابانی."
در بسیاری از کشورهای جهان که روسپیگری به رسمیت شناخته شده است، برای زنانی که دلخواه یا ناگزیر تن فروشی می کنند ساز و کارهایی اندیشیده شده تا دو هدف را محقق کند؛ یکی اینکه با کنترل کردن مداوم تن فروش ها و ارائه کارت سلامت به آنها از گسترش بیماری های مقاربتی و آمیزشی جلوگیری شود و دیگر اینکه حقوق این زنان حفظ شود چون در معرض بدترین خشونت های کلامی و جنسی هستند و اخاذی پلیسهای فاسد و قوادهای حرفه ای نیز به این خشونت ها لعاب دیگری می دهد.
کشور ما نه از نظر شرعی و نه به لحاظ عرفی روسپیگری را برنمی تابد اما چشم بستن بر این واقعیت اجتماعی هم چاره ساز نیست. احتمالا شیوع موج سوم ایدز (از طریق رابطه جنسی) سرانجام پلیس را به این نتیجه رسانده که بیش از این دست روی دست نگذارد و نخواهد با پاک کردن صورت مسئله، آمار بالاتری را در چند سال آینده برای کشور رج بزند. همه پژوهشگران آسیبهای اجتماعی بر این عقیده اند که سامان دادن زنان خیابانی و کنترل وضعیت سلامت آنها برای حفظ سلامت جامعه ضروری است. در چند سال گذشته بارها این پیشنهاد مطرح شده بود اما هیچ وقت به سرانجام نرسیده بود اما روز گذشته سرهنگ زاهدیان رییس پلیس امنیت اخلاقی از شناسنامه دار کردن این زنان خبر داده و گفته بود :" چندی قبل کارگروه ویژه ساماندهی زنان خیابانی با حضور دستگاههای متولی خدمات رسانی در پلیس امنیت تشکیل شد تا با ارائه طرحی این زنان تحت پوشش بازپروری قرار گیرند.این کارگروه به صورت کشوری مسئول هماهنگی و پیگیری موضوع در میان دستگاهها است."
ارائه آمار زنان خیابانی و پرداختن به مسائل ویژه انها در چند سال گذشته جزو خطوط قرمزرسانه ها بوده است اما اجازه دهید حالا که رییس پلیس امینت اخلاقی این خط قرمز را شکسته ما نیز بنا به وظیفه اطلاع رسانی خود خاطرنشان کنیم برخورد پلیسی با این ماجرا هیچ وقت جواب نداده و موجب منزه شدن جامعه نشده است. شناسایی و ساماندهی این زنان که اغلب قربانی فقر و خشونت و تعرض بوده اند و حمایت های روانی و بهداشتی در پروسه بازپروری و استفاده از کارشناسان متخصص کمک می کند برخی از انها دوباره به دامن جامعه برگردند و این امر بر عهده نهادهایی چون بهزیستی است که حتما باید در این ماجرا مداخله کنند. رییس پلیس ازهمکاری تعدادی سازمان دیگر نیز در ماجرای شناسنامه دار کردن این زنان یاد کرده اما درباره اینکه این سازمانها کدام هستند و آیا شناسنامه دار کردن فقط محدود به شناسایی و رصد کردن می شود یا خیر پاسخی نداده است؟ آیا ممکن است بررسی مداوم سلامت انها نیز جزو برنامه های آتی پلیس باشد؟ امیدواریم این دلسوزی رسانه ها را پای سیاه نمایی ننویسند و از کارشناسان کمک بگیرند.

دبیرگروه جامعه روزنامه شرق

4545