امروز مخاطبان سخن می گویند

رشد فناوری های نوین مدت هاست که کلمه "فقط" را در سطر بالا پاک کرده است. امروز مخاطب اگر از خودش رسانه ای ولو در اندازه یک وبلاگ یا یک صفحه شخصی در شبکه های اجتماعی داشته باشد با شما سخن خواهد گفت و از خود واکنش نشان خواهد داد و بهتر از آن، درست در همان جایی که شما او را به واکنش وا داشته اید حاضر شده و پاسخگوی شما خواهد بود.

اگر حق تعامل و پاسخگویی و مشارکت از سوی رسانه به مخاطب داده شود، میزان تعامل و تفاهم و همزیستی مسالمت آمیز در جامعه ارتقاء می یابد و اگر رسانه ای به انحاء گوناگون مانع از نشر واکنش مخاطبان خود شود ابتدا در حق خود و سپس در حق مخاطب و آنگاه جامعه جفا کرده است.

مخاطب امروز به هرجایی ممکن است سرک بکشد، از خبرگزاری های دولتی گرفته تا وب سایت های متعلق به گروه ها و جریان های سیاسی و اجتماعی و قطعا تلاش می کند به هر وسیله ای شده، سرکی هم به آن سوی دیوارهای بلند فیلترینگ، که اینترنت کشور را در خود محصور کرده بزند تا جایی حدیث خود را واگو کند و نظاره گر نشر آن باشد و کسی که زودتر و منصفانه تر این فضا را در اختیار او قرار دهد بی شک هم به خود خدمت کرده، هم مخاطبش را قدر نهاده و هم قدمی برای ارتقاء کیفیت همزیستی و تعامل مشترک اجتماعی برداشته است.

چه این سوی دیوار و چه آنسو، مخاطب دیگر فقط خواننده و بیننده و شنونده نیست. او بالقوه گوینده، نویسنده و نمایش دهنده هم هست و  به دنبال فضایی می گردد که آنها را بالفعل کند. او امکان پاسخ و مشارکت دارد، سخن می گوید، لب به اعتراض می گشاید، ابراز رضایت و موافقت می کند، در تایید یا در رد موضوعی پا پیش می گذارد و برای به کرسی نشاندن فکر و اندیشه و رأی خود تلاش می کند و همین است که صحنه هایی از مناظره های مکتوب در انتهای یک مطلب ولو چند سطری پدید می آید.

بارها پیش آمده است که کابران یک پدیده را بهتر از رسانه مولد، فهم کرده اند اما فرصت بیان آن را نداشته اند و بارها نیز شده است که وقتی فرصت و مجال تعامل و ارائه نظر، برای مخاطبان فراهم شده، طغیانی از شور و شعور پدید آمده است.

برای آنهایی که اهل رسانه اند و چالش های آن را از نزدیک می شناسند لازم به توضیح نیست که بخش مدیریت نظرات خوانندگان یکی از پر استرس ترین، وقت گیرترین، دقیقترین، حساس ترین، خسته کننده ترین و در عین حال مهمترین و نافع ترین بخش ها در حرفه روزنامه نگاری آنلاین است.

این گمان، که "ترین های" فهرست شده در سطر بالا، صرفا متعلق به کشورماست، ابدا درست نیست. برای آنهایی که چنین باوری دارند، توصیه این است که جستجوی کوتاهی در منابع روزنامه نگاری آنلاین و مقالات و یادداشت ها و توصیه هایی که خطاب به صاحبان این حرفه یا خطاب به کاربران معترض به نادیده گرفته شدن نظراتشان در برخی از وب سایت های آنلاین بزرگ دنیا منتشر شده،  نگاه کنند تا متوجه شوند که محدودیت ها، تنگناها، خطرات و لطمات ؛ و در این حال برکات و منافعی که در این بخش وجود دارد با نسبت کم و زیاد، کاملا جهانی است.

برغم وجود چالش های زیاد، حقیقت این است که رسانه ای موفق تر است که فرصت سخن گفتن بیشتری به کاربران خود بدهد چرا که بخش نظرات، بندر مناسبی برای لنگرانداختن ناوبران و ناخدایان وب است. و به هر میزان که تعداد این رسانه های موفق در کشور بیشتر شوند، بازار رسانه های آنسوی دیوار که بعضا یکی از جذابیت های آنها تظاهر به ارائه فضایی برای طرح همه دیدگاه های مخاطبان، بدون سانسور و خط قرمز های مرسوم است؛ کاسد خواهد شد.

در عین حال در بالابودن شعور مخاطب رسانه ای ما همین بس که اگر رسانه ای درگیر تعصبات کور جناحی، حزبی و منافع شخصی نباشد، بیش از 80 درصد از نظرات کاربران و مخاطبان، قابل انتشار و ارائه به عموم است و آنها خود بایدها و نبایدها و اصول و قوانین تایید نظرات توسط وب سایت های آنلاین را که مربوط به مسائل اخلاقی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی جامعه می شود، محترم شمرده و خود رعایت می کنند.