خدای شور و حال / زخمه تار بر دل غریب ایران / نظر کاربران خبرآنلاین در باره استاد جلیل شهناز

کاربران خبرآنلاین اعتقاد دارند استاد جلیل شهناز، نوازنده بزرگی بود که متأسفانه هنرش به طور شایسته به نسل امروز معرفی نشد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، با انتشار طرحی از چهره استاد جلیل شهناز (اینجا)، کاربران خبرآنلاین با جملاتی کوتاه نظرشان را در باره این نوازنده پیشکسوت تار که دوشنبه این هفته (27 خرداد) درگذشت، ابراز کردند.


این نظرات را به لحاظ محتوایی می‌توان به چند دسته تقسیم کرد؛ گروهی با جملات و واژه های ادبی و شاعرانه یاد آن زنده یاد را گرامی داشته‌اند، برخی از بی توجهی به پیشکسوتان هنر گلایه کرده‌اند، کاربرانی ویژگی‌های هنر این نوازنده را برشمرده‌اند، عده ای بر جبران ناپذیر بودن فقدان استاد جلیل شهناز انگشت نهاده‌اند و...


استادی که تک بود
بسیاری از کاربران خبرآنلاین در پای طرح منتشر شده از استاد جلیل شهناز، ضمن ابراز تسلیت، با عبارت‌هایی کوتاه، یادش را گرامی داشته‌اند. از جمله مسعود نوشته: «روحت شاد. اسمت برای همیشه تو ذهن مردم ایران حک شده است.».


کاربری که نامش را ذکر نکرده، آورده: «بزرگ بود و از اهالی امروز... روحش شاد... ».

 

بهرام تاکید کرده: «شهناز شه نواز عبارت شایسته ایست. روحش شاد.».


کاربری هم با امضاء ع ر خیلی کوتاه نوشته: «تک بود تک».

 

فرشید کامنت گذاشته: «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق، ثبت است در جریده عالم دوام ما، شهناز رفت ولی صدای سازش خواهد ماند.».


همچنین متین با لحنی عارفانه گفته: «شهناز خدای شور و حال است. با ذات خدایش اتصال است چون زخمه به چنگ می‌نوازد از من، من دیگری بسازد.».


جایش پر نمی‌شود
دو نفر از کاربرانی که نظرشان را بیان کرده‌اند، اعتقاد دارند جای خالی استاد جلیل شهناز به راحتی پر نخواهد شد. محمد رضا کامنت گذاشته: «روحش شاد. جامعه موسیقی ایران بزرگ‌مردی را از دست داد که سال‌ها می‌گذرد تا کسی همانند ایشان در این عرصه ظهور کند.».


کاربری بدون نام هم نوشته: «استاد شهناز یکی از نوابغ موسیقی سنتی ایران بود که متأسفانه افراد معدودی در کشور ما راه او و فرهنگ گران‌قدر ایران را ادامه می دهند و ترویج می‌کنند».

 

کاربر ناشناس دیگری هم تاکید کرده: «تکرار ناشدنی یادش گرامی.».


هم‌نشین تار
چون جلیل شهناز از سازش جدا شدنی نیست، بسیاری از کاربران از هم نشینی نام استاد و ساز تار بهره گرفته و نظرشان را بیان کرده‌اند. برای مثال کاربری با امضاء حاجی نوشته: «بزن تار که امشب باز دلم از دنیا گرفته».


علی هم آورده: «زخمه تار بر دل غریب ایران».

 

کاربر ناشناسی هم گفته: «تا وقتی تار ایرانی هست، شهناز هم هست...».


نوازنده ای چیره دست
چند کاربر هم با اشاره به توانایی‌های هنری استاد شهناز نظرشان را پای طرح چهره او در خبرآنلاین گذاشته‌اند. در این راستا علی از استاد چنین یاد کرده: «استاد بداهه نواز و نوازنده چیره دست و صاحب سبک که در جواب آواز بی نظیر بود و همیشه در موسیقی ایران جاوید خواهد ماند.».


یک ناشناس نوشته: «موسیقی تو بیش از آن که دانستن باشد، لبخند بود بر لبان جهان و غروب تو باید مرثیهٔ خورشید باشد در شفافیت رازی که هنرش می خوان.».


کاربر بی نام دیگری گفته: «تک نوازی استاد شهناز بی نظیر بود. خدا قرین رحمتش کند.».


صد حیف و صد دریغ
تعدادی از کاربران خبرآنلاین هم با ابراز تأسف و ناراحتی، از این که قدر استاد شهناز از سوی مسوولان و رسانه‌ها به درستی شناخته نشده است، گلایه کرده‌اند. کاربر بی نامی طعنه زده: «روزی که برف سرخ ببارد از آسمان بخت سیاه اهل هنر سبز می‌شود.».


حیدر گفته: «موسیقی‌دان خوب است اما وقتی مرده باشد. تا وقتی زنده بود به یاد کسی نمی‌افتاد مثل یاحقی مرحوم.».


دیگری نوشته: «صد حیف و صد دریغ... اسطوره‌ها یکی پس از دیگری می‌روند. تا بود، آیا قدرش را دانستیم؟».


احمد تاکید کرده: «تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم / روزی سراغ من آیی که نیستم ...».


محسن هم گلایه ای از همین جنس دارد و در بخشی از نظرش آورده: «... شهناز اگر در هر نقطه ای غیر از ایران بود قطعاً به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نوازندگان تاریخ مشهور می‌شد. حیف و صد حیف که ایشان چنین غریبانه و در سکوت از بین ما رفتند. خداوند روحشون رو شاد کند.».


همچنین معادیان پرسیده: «چرا کسی تا قبل از فوت سراغ این استاد فرزانه نرفت؟ چرا آنقدر راحت سرمایه های کشورمان را از دست می‌دهیم؟».


گلایه از صدا و سیما
بخشی از نظرهایی که کاربران خبرآنلاین پای چهره منتشر شده استاد جلیل شهناز گذاشته‌اند، در برگیرنده انتقاد از رسانه‌ها به ویژه صدا و سیماست. صفا در همین زمینه تاکید کرده: «صد حیف و هزار دریغ که مردانی بزرگ و با شرف که کارشان خشنودی و شادمانی انسان‌ها و پاسداشت از سنن و آداب و فرهنگ ملی است، تا زنده‌اند در حاشیه قرار داده می‌شوند و به محض مرگ در متن. یک هنرمند کجا می‌تواند هنرش را عرضه کند، جز در رسانه‌ها؟ اما دریغ از این که رسانه‌ها در ید قدرت بی هنرانند.».


کاربری ناشناس نوشته: «امیدوارم که مسئولین با موسیقی آشتی بکنند تا جامعه بتواند بزرگانی دیگر را در این عرصه بپروراند، چون سیما و صدا بدون موسیقی آن هم موسیقی اصیل ایرانی هیچ است.».


کاربر بی نام دیگری هم با ابراز تأسف گفته: «جای بسی تأسف هست که صدا و سیمای ایران از چنین اسطوره ای به درستی تمجید نکرد.».

 

57245

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 299633

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 3 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • احمد IR ۰۱:۴۸ - ۱۳۹۲/۰۳/۳۰
    23 0
    اگر مرکز یا نهادی مسوول وجود داشته باشد، همه این بزرگان و پیشکسوت ها در زمان حیات خود می توانند دانش شان را به شاگردان مبرز منتقل کنند . کشور نیازمند یک فرهنگستان یا آکادمی موسیقی است