به گزارش خبرآنلاین به نقل از وب سایت لوبلاگ، رابرت ایی هانتر در این یادداشت می نویسد: دست کم اوباما با این سفرش، قدم های محدودی در خصوص خاورمیانه به صورت کلی برداشته است، اما دولت آمریکا هنوز دورنمای مشخصی نسبت به خاورمیانه ندارد.
نماینده سابق آمریکا در ناتو در خلال سال های 98-93 در ادامه با صراحت می افزاید: دولت آمریکا هیچ استراتژی مشخصی مثلا درباره پایان دادن به جنگ داخلی سوریه ندارد و هیچ برنامه معین و مشخصی نیز برای پیشبینی تبعات وضعیت سوریه در کار نیست.
هانتر در ادامه آمریکا را بی میل به گسترش جنگ طایفه ای و مذهبی در منطقه نمی داند و می نویسد: به نظر نمی رسد که دولت آمریکا وضعیت بحرانی پدید آمده را خیلی جدی انگاشته باشد. اگر همین گونه در منطقه پیش برود، جنگ شیعه و سنی میان دولت های و جوامع منطقه افزایش می یابد و گویا آمریکا بی میل به آن نیست.
عضو شورای امنیت ملی آمریکا در زمان جیمی کارتر در ادامه برای ادعای خود مبنی بر اینکه آمریکا چندان از پدید آمدن این وضعیت نگران و ناخشنود نیست می نویسد: واشنگتن تمایلی ندارد به عربستان سعودی، قطر و امارات متحده عربی بگوید که از تجهیز اسلامگرایان تندرو در سوریه و مناطق دیگر دست بردارند.
هانتر یکی از اشتباهات آمریکا را نادیده گرفتن ایران در حل بحران های منطقه ای عنوان کرده و می گوید: ایالات متحده همچنان به سیاست منزوی کردن و فشار آوردن به ایران ادامه می دهد و از مشارکت دادن ایران در مذاکراتی که هم منافع ملی ایران را تامین می کند و هم منافع ایالات متحده و اسرائیل را سرباز می زند- در حالیکه موفقیت در گرو راهی عکس این است.
مدیرسابق خاورمیانه شورای امنیت ملی امریکا و نویسنده مقاله لوبلاگ در ادامه نقل قول معروف باراک اوباما مبنی بر وجود همه گزینه ها روی میز درباره ایران را زیر سوال برده و می نویسد: او میگوید همه گزینه ها درباره ایران روی میز است اما رویکرد جدی به مذاکرات یکی از این گزینه ها نیست. از این رو اوباما نیز مانند دو سلف دیگر خود فرصت و بخت بزرگی را به گروگان داده است: تلاش برای دور نگه داشتن آمریکا از جنگ با ایران که مردم آمریکا خواهان آن نیستند و می تواند برای منافع آمریکا بسیار خطرناک تر و مخرب تر از جنگ ناخواسته و بسیار شوم عراق باشد.
هانتر در پایان یادداشت خود با طرح این سوال که آیا می توان امیدوار بود که اوباما استراتژی مشخصی برای منطقه ارائه کند می نویسد: حالا موضوع کلیدی این است که آیا رئیس جمهور آمریکا یک قدم به عقب خواهد گذاشت تا بهترین های موجود در جامعه حرفه ای آمریکا درخصوص خاورمیانه را به خدمت بگیرد یا نه؟ آیا افراد مناسب را وارد دولت خواهد کرد، آیا با دیگران در خارج مشورت خواهد کرد؟ و آیا برای اولین بار در دوران ریاست جمهوری اش یک استراتژی منطقی و کارآمد برای کل منطقه که در برگیرنده عمیق ترین و حیاتی ترین منافع آمریکا در آن باشد ترسیم خواهد کرد؟
منبع: لوبلاگ
ترجمه: رضا مهربانی
49261
نظر شما