تهران و کاراکاس با وجود فاصله جغرافیایی 14 هزار کیلومتری بیش از هر کشور دیگری با یکدیگر نقاط مشترک دارند، این اشتراکات در سال های اخیر و در دوران ریاست جمهوری هوگو چاوز به گونه ای رشد یافته است که بدون تردید می توان گفت اکنون همکاری های دو کشور با مرگ وی متوقف نخواهد شد.
دوران مناسبات گرم ایران و ونزوئلا از سال 2001 آغاز شد، توسعه سریع روابط دو کشور با ابتکار دولت وقت ایران و قبول تعهدات کلان مالی، عملا از سال 2006 آغاز شد. چاوز برای نخستین بار در سال 2001 به ایران سفر کرد و انگیزه دیدار خود را فراهم ساختن زمینه برای صلح، عدالت، امنیت و پیشرفت در قرن 21معرفی کرد.
احمدی نژاد و هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا هر دو از چهره های ضد آمریکایی در جهان محسوب می شوند و طی سالیان اخیر در ابعاد بین اللملی تولیدات نفت، انرژی و شرکت های پتروشیمی، توسعه صنعتی، مونتاژ خودرو، کشاورزی و آکادمیک همکاری های نزدیکی با یکدیگر برقرار ساخته اند.
ونزوئلا و ایران دو کشور متحد در سازمان کشورهای صادر کننده نفت اوپک هستند و بدون تردید جزو بزرگترین دارندگان ذخایر نفت و گاز جهان هستند. دو کشور در سال 2010 بر سر سرمایه گذاری 760 میلیون دلاری در بخش انرژی دو کشور به توافق هایی دست یافتند. ونزوئلا نیز قول داد روزانه بیست هزار بشکه بنزین به ارزش در مجموع 800 میلیون دلار به ایران صادر کند.
طبق گزارش سالانه برتیش پترولیوم آمار ذخایر نفتی اثبات شده ونزوئلا در پایان سال گذشته 296 میلیارد و 500 میلیون بشکه بوده، ایران هم اکنون توسعه 26 میدان نفتی دوبکوبی در ونزوئلا و ساخت سکوهای نفتی در این کشور را بر عهده دارد که با ورود به صدور خدمات فنی و مهندسی این کشور می تواند علاوه بر صادرات نفت و فرآورده های نفتی صادرات خدمات فنی و مهندسی را نیز برعهده بگیرد به همین علت مرگ هوگو چاوز، نمی تواند منجر به کاهش مبادلات نفتی بین دو کشور شود.
علاوه بر همکاری در حوزه نفت این دو کشور فعالیت های اقتصادی را در حوزه های دیگر گسترش داده اند، آقای محرابیان وزیر صنعت و معادن وقت در سفری که در سال 1387 به ونزوئلا داشت، طرح های اقتصادی میان ایران و ونزوئلا به امضا رساند که شامل؛ طرح توسعه صنعتی محور آبپوره-اورینوکو، ساخت 70000 واحد مسکونی، همکاری های آب و برق، فرآورده های خون و انتقال فناوری اشاره کرد. تا پایان سال 2008، کمک های ایران به ونزوئلا شامل ساخت کارخانه مهمات، کارخانه مونتاژ خودرو، کارخانه سیمان بوده است.
روابط تجاری ایران و ونزوئلا به طور پیوسته افزایش یافته است و دو کشور فعالیت های اقتصادی مشترکی را در بخش های مختلفی از جمله انرژی، کشاورزی، ساخت مسکن، و زیرساخت ها آغاز کرده اند. تا دسامبر 2008، ارزش کل پروژه های اقتصادی که توسط کارخانه های ایرانی در ونزوئلا انجام گرفته است به حدود 4 میلیارد دلار می رسد. در سال 2007، ایران ایر، با همکاری کنویاسا، پرواز تهران-کاراکاس را از طریق دمشق برقرار ساخت. برقراری یک خط منظم هواپیمایی میان تهران و کاراکاس در سال 2010 راه اندازی شد.
ونزوئلا و ایران هر دو از کشورهای منتقد عملکرد نهادهای بین المللی مالی همچون صندوق بین المللی پول و بانک جهانی محسوب می شوند. دو کشور در سال 2010 یک بانک توسعه مشترک را با سرمایه اولیه دویست میلیون دلار تاسیس کردند .
گزارشات حاکی از آن است، گسترش همکاری های اقتصادی دو کشور با ارسال نیروی کار ایران به ونزوئلا ادامه یافت. سفیر ونزوئلا در سفر خود به تهران در سال 2012 از فعالیت 1500 ایرانی در حوزه های مسکن، مواد غذایی و صنایع اتومبیل کشورش خبر داد.
میزان صادرات ونزوئلا به ایران در مقایسه با واردات این کشور از تهران تنها بخش کوچکی را تشکیل می دهد. دو کشور دهها توافق نامه به امضا رسانده اند که ارزش آنها بر روی کاغذ بالغ بر صدها میلیون دلار براورد می شود. ایران در ونزوئلا برنامه های مختلف را در زمینه توسعه و احداث مسکن، کارخانه های فرآورده های لبنی و خودروسازی به اجرا در آورده است.
3131
نظر شما