دروغ، ابزار سیاستمداران برای حفظ قدرت شده است

وی «نوع دوستی» را یکی از انگیزه های دروغ گویی مقامات دولتی برشمرده و می نویسد:
« دروغ‌های مقامات دولتی، معمولا با این توجیه موجّه می‌شوند که برای نفع و رفاه عموم صورت می‌گیرند و چون با انگیزه «نوع‌دوستی» رخ می‌نماید و ابعاد شخصی نمی‌یابد، قبح اخلاقی و حرمت شرعی ندارد.شاید با همین نگرش هم برخی از فیلسوفان قدیم مدعی شده‌اند:اگر کسی بتواند دروغ بگوید این حکام شهرند که می‌توانند بنا به مصلحت و برای تامین منافع کشور به شهروندان و دشمنان دروغ بگویند.»
عضو هیات امنای دفتر تبلیغات اسلامی قم در ادامه «حفظ و بقای قدرت» را از دیگر انگیزه های مدیران و حاکمان دولتی معرفی کرده و می گوید:
«حاکمان و مدیران، در بسیاری از موارد، انگیزه اصلی‌شان حفظ و بقای قدرت خود است، اما به دروغ متوسل می‌شوند با این توجیه که مصالح و منافع اجتماعی به بقای آنان گره خورده است و لذا حفظ و بقای قدرت‌شان، نگاهبان مصالح اجتماعی است. آنان در این دروغ نه تنها به «دیگر فریبی» رو می‌آورند که گاه در آن «خودفریبی» هم رخ می‌دهد. مطالعات میدانی دروغ‌های مدیران، نشانگر آن است که چونان خلطی نادر الوقوع نمی‌نماید. به دیگر سخن، اگر انگیزه‌های گویندگان را در حسن و قبح اخلاقی مهم بدانیم (که طبعا اهمیت دارند) در بسیاری از موارد انگیزه منافع اجتماعی رنگ می‌بازند و منافع شخصی چونان بقای قدرت و حذف دشمنان و رقبا و... مکشوف می‌گردند.»
دکتر سید عباس صالحی  معتقد است سیاستمداران در قلعه دروغ، امنیت کاذب دارند و می نویسد:
«این برداشت، تجربه‌ای عمومی است که آفتاب حقیقت، همیشه پنهان نمی‌ماند. دروغگویان در عرصه سیاست نیز تا مدتی می‌توانند در قلعه دروغ امنیت کاذب بیابند و به کمک خویش، با پنهان‌کاری و فریب مردم را غافل و یا گمراه سازند. اما این قلعه موهوم، محکوم به فروپاشی است و پس از چندی رمزهای دروغ بر ملا می‌شوند و راستی از نادرستی خود را باز می‌نمایاند و در آن هنگامه است که احساس فریب‌خوردگی، چونان خوره‌ای روان و روح مردمان را می‌آزارد و بذر کینه را می‌کارد و هیمنه نفرت را بر می‌آورد و سیاست‌مداران دروغ‌پرداز را در شعله‌های خود خاکستر می‌کند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
62303/