چرا مردم دلاوری شیربچه‌ها را ندیدند؟

صدا و سیما در اقدامی شجاعانه و ملی، بازی دیروز نوجوانان ایران را از شبکه ورزش پخش کرد تا بگوید این بازی ملی پخش شده. مدیران صدا و سیما خودشان هم می‌دانند که خیلی‌ها در این مملکت هستند که گیرنده دیجیتال ندارند و خیلی‌ از اهالی فوتبال اصلا نمی‌دانند شبکه ورزش داریم. خودشان هم می‌دانند که بخش ناچیزی از جمعیت ایران این بازی را دیدند.

رسانه ملی دیروز هم در حق کوچولوهای فوتبال ایران جفا کرد تا در حق ملت جفا کرده باشد. رسانه ملی در حالی این بازیها را از شبکه 3 پخش نکرد که خیلی راحت می‌توانست این کار را بکند.

مردم ما دیروز ندیدند که نوجوانان ما چه کار بزرگی کردند. در روزهایی که فوتبال ما فقط باخت و یاس و سرخوردگی به مردم هدیه داده، دیروز شبربچه‌های علی دوستی نمایشی دادند که مدتهاست تشنه آن بودیم. یک فوتبال با فکر و بابرنامه و دیدنی.

نوجوانان ما جهانی شدند بدون آنکه خیلی از مردم ایران بازی آنها را ببینند. نوجوانان ما استرالیای مدعی را مثل موم در دست خود داشتند. 5 گل زدند و گلهای بسیاری هم نزدند. آنها نمایش قدرت دادند. به گونه‌ای که گزارشگر شبکه عربی مجبور شد از آنها به عنوان قدرت اول آسیا در سالهای بعد نام ببرد. گزارشگر عربی تا گل دوم ایران مقاومت کرد اما بعد از آن مجبور شد تمجید کند از دلاوری بچه‌هایی که غریبانه در کشور خود به جام جهانی رفتند. مجبور شد بگوید این تیم با این نمایش کاملا شایسته جهانی شدن بود.

صدا و سیما می‌توانست این بازیها را از شبکه ملی روی آنتن ببرد تا همه ببینند. می‌توانست برای این بچه‌ها تبلیغ کند تا ورزشگاه پر شود و می‌توانست هزار و یک کار دیگر بکند؛ اما به هر حال کیست که نداند صدا و سیما و فدراسیون فوتبال چه تنش سختی برای حق پخش لیگ برتر داشتند.

بچه‌های نوجوان فوتبال درست در روزهای فترت فوتبال به همه ما امید هدیه دادند؛ اما دستمزدشان را خیلی بد دادیم. آموزش و پرورش که از همین بچه‌ها برای مسابقات دانش‌آموزی دنیا استفاده می‌کند، می‌توانست چند آموزشگاه شیفت عصر را تعطیل کند و به ورزشگاه بفرستد تا ورزشگاه شهید دستگردی (با ظرفیت 10 هزار نفر) به راحتی پر شود و بچه‌های ما در این بازی فینال تنها نباشند.

هر چه بود، گذشت. نوجوانان ما جهانی شدند آن هم در روزگاری که همه اهالی فوتبال ایران در عطش جهانی شدن تیم ملی بزرگسالان می‌سوزند. دست نوجوانان دلاورمان و دست علی دوستی، این مربی سازنده و نازنین را می‌بوسیم و به همه می‌گوییم مردم ایران قدردان آنها خواهند بود. همه ما دوستتان داریم و برای ساختن آینده این فوتبال بی افتخار و بی ستاره به شما امیدواریم.