بهترین یادگاری دولت احمدی نژاد چه می تواند باشد؟

اقتصاد ایران به فاصله 24 سال پس از پایان جنگ 8 ساله با عراق، بار دیگر وارد دوره دشوار دیگری شده است. به تعبیری برخی صاحبنظران دوره دشوارتری از روزگار جنگ.

بدیهی است که شیوه مدیریت اقتصاد کشور متناسب با تغییر شرایط باید تغییر کند. این تغییر به منزله این نیست که مدیریت اقتصاد کشور پیش از این موفق بوده، بلکه تاکید بر تغییر، جبر وضع موجود است. جبری که شاید سبب خیر شود و پایانی شود بر کوتاهی ها و تصمیم گیریهای غیر کارشناسی یا کم اندیشیده شده دولت. چرا که فرصت برای پرداخت هزینه ملی بابت آزمون و خطاهای مدیرانی که تجربه مدیریت بحران را ندارند، تمام شده است.

اما سوال اینجاست که این تغییر مدیریتی چگونه باید رخ دهد؟

بدیهی است که مقابله با هر دشواری ملی یا اجرای هر برنامه ملی نیازمند همراهی عمومی است. جز این باشد هر رویکرد ملی در مقام عمل با دست اندازها و توقف های ناگزیر مواجه می شود.

پس اولین شرط برای مدیریت موفق اقتصاد کشور در شرایط فعلی، گسترده تر کردن دامنه آن است. بدین معنا که دایره مشاوره های دولت باید گسترده تر شود.

در حال حاضر بسیاری از وزرا، مدیران و کارشناسان با سابقه ایران که بسیاری از آنها نیز تجربه مدیریت اقتصاد کشور در شرایط دشوار را دارند، در قید حیات هستند ولی اکثر آنها یا بازنشسته شده اند و یا از بدنه دولت رانده شده اند.

دشوار نیست اگر هر وزارتخانه اقتصادی برای خود تیمی از این جمع های عزلت گزیده برای مشاوره در تصمیم گیری های حساس کنونی گردآوری کند.

اگر فرض کنیم چنین باشد، مشارکت دادن طیف گسترده ای از صاحبنظران در گرداندن اقتصاد، بهترین راه برای کاهش هزینه های تصمیم سازی های دولت طی یکسال پایانی عمرش خواهد بود.

در همین حال بار انتقادها از عملکرد دولت کاهش خواهد یافت و دیگر برای گلایه های دولتمردان از مظلومیت در برابر منتقدان، نقطه پایانی پیدا می شود.

البته این اقدام یک پیش شرط اصلی دارد و آن این که دولت حساسیت بالای تصمیم گیری های اقتصادی طی روزها و ماه های آتی را درک کرده باشد و بپذیرد وقتی کارنامه درخشانی از تاریخی ترین دوران رونق نفتی کشور برجای نگذاشته، برای عبور از دشواری های فعلی نیازمند جلب گسترده اعتماد و مشارکت مدیران باسابقه نظام است.

چرا که در یکسال باقی مانده از عمر دولت این تنها قدم ممکن برای آشتی با منتقدان و برانگیختن روحیه همراهی و همکاری است. قدمی که یقینا یادگاری نیک از دولت دهم برای دولت های بعدی و اقتصاد ملی خواهد بود.