تو را که خانه نئین است...

خاتمی و موسوی چه مجال دفاع از خود داشته باشند و چه نداشته باشند، موضوع یادداشت امروز من نیستند، اما فکر می‌کنم که شما هم بدتان نیاید اگر چند دقیقه‌ای درباره فرمایش ایشان حرف بزنم. اول از قول سعدی به گوینده محترم عرض می‌کنم که «تو را که خانه نئین است، بازی نه این است.» برای اینکه بدانید خانه ایشان تا چه اندازه نئین است، سری به همین سایت «خبر» بزنید و کامنت‌هایی را که کاربران معمولی و هرروزی سایت، ذیل همین خبر گذاشته‌اند، بخوانید. امیدوارم توی این فاصله کسی آنها را پاک نکرده باشد. حتی محض نمونه یک نفر هم با او از سر رفق و موافقت درنیامده. این حتی برای جریان اصولگرای مدافع دولت هم چیز خوبی نیست. مطمئنم که در میان حامیان دولت هم هستند کسانی که به هم می‌گویند که «مارادونا را ول کنیم، رفیق خودمان را بگیریم». حقیقتاً عادت زشتی است و از جوانمردی هم به دور است اگر ما نقطه ضعفی در کسی ببینیم و مدام به رخش بکشیم. اما این دلیل نمی​شود که نپرسم برمبنای چه تخصصی و بر اساس چه سابقه‌ای به نظام قضایی ایراد می‌گیرید. برای اینکه بدانید درباره چه صحبت می‌کنم، عین قول او را نقل می‌کنم: «... سؤالی که برای من مطرح است، اینکه در دوره آقای هاشمی شاهرودی همین پرونده‌ها با همین خصوصیات با تأکید بر قانون و مجازات فتنه‌گران، پخش می‌شد و مردم در جریان قرار می‌گرفتند، با انتصاب آقای لاریجانی، وی با استناد به قانون و با تأکید بر اینکه با دانه درشت‌ها برخورد شود، قانون را سرلوحه اجرای عدالت خواندند و گفتند در این راه از چیزی فروگذار نخواهم کرد اما با این وجود مسیر تغییر کرد. با این حال، باید مشخص شود آیا رفتار دوران آقای هاشمی شاهرودی قانونی بود یا رفتاری که دردوره آقای لاریجانی صورت می‌گیرد؟»

قضاوت، امر پیچیده‌ای است و هرکسی از آن سر در نمی‌آورد. حتی در بین علما هم هرکسی شایسته منصب قضا نیست و ملاحظات فراوانی در این بین وجود دارد که مبادا حق کسی ضایع شود و بی‌گناهی -خدای ناکرده - گناهکار شناخته شود. به صرف بگیر و ببند و قهر و غضب نمی‌شود عدالت را رعایت کرد و حق را به حق‌دار رساند. برای همین هم هست که بزرگان همواره حراست می‌کنند که مبادا بازی‌های سیاسی و دعواهای جناحی، به نظام قضایی راه یابند. اینجا ما با حق سر و کار داریم و این حق را به دست قاضی و نظام قضایی سپرده‌ایم که از طریق شرع و قانون جاری سازد. در برابر علم قاضی، کسی صلاحیت نقد و نظر ندارد و نمی‌تواند از این شائبه‌های سیاسی وارد بحث کند. اگر دادگاهی پخش سراسری شده، برای خوشامد سیاسی نبوده و اگر هم نمی‌شود، باز برای خوشامد گروه سیاسی دیگر نیست. طبیعی بود که روزهای اول از اقرارهای متهمان، بعضی گروه‌های سیاسی ذوق زده می‌شدند و دلیلی برای اثبات ادعای خود می‌یافتند. بد نیست ایشان را به خطبه‌های عید فطر ارجاع دهم که درآنجا مقام معظم رهبری هم این حکم شرعی را یادآور شدند که اقرار متهمان در مورد غیر خود، حجیت ندارد. اگر یادمان باشد، از بعد از همین تذکر مقام معظم رهبری بود که دیگر رویه تبلیغاتی و سوءاستفاده‌های سیاسی از دادگاه‌ها متوقف شد و رئیس محترم قوه قضاییه هم بر مبنای شرع و قانون جلوی پخش عمومی آنها را گرفت. در این میان مبنای سؤال وی چیست؟ خدا می‌داند.  فقط بحث ایشان نیست امروزه روز این عادت زشت، عمومی شده است که هرکس در کاری که حتی مقدمات آن را هم نمی‌داند، وارد می‌شود و اظهار نظری می‌کند که موجب شرمساری است. مثل این جمله که: «خاتمی در براندازی دور اول باخت و در حال حاضر، براندازی دور دوم را تمرین می‌کند.» معنی این قبیل جملات را آیا کسی فکر کرده یعنی چه؟