به گزارش خبرآنلاین، مجله «سایت اند ساند» طبق سنت چندین و چند ساله خود هر 10 سال یک نظرسنجی برای انتخاب بهترین فیلم‌های تاریخ سینما برگزار می‌کند. در آخرین نظرسنجی این نشریه که نتیجه آن یک اوت منتشر شد، «سرگیجه» آلفرد هیچکاک به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما انتخاب شد و «همشهری کین» اورسن ولز پس از 50 سال رتبه از رتبه اول پایین آمد و دوم شد.(اینجا)
واکنش کاربران خبرآنلاین به این خبر جالب توجه بود، برخی با انتخاب «سرگیجه» موافق بودند و مثلا کاربری به نام پارسا این فیلم را شایسته لقب بهترین فیلم تاریخ سینما خوانده بود، از طرفی برخی با این انتخاب موافق نبودند و همچنان «همشهری کین» را بهترین فیلم تاریخ می‌دانستند.
در این بین عده‌ای هم به شوخی از «اخراجی‌ها 3» و نبودن آن در فهرست بهترین فیلم‌های تاریخ سینما یاد کرده بودند، کاربری بدون نام هم با طنز نوشته بود «نادر و سیمین رفتند گل بچینند؟» و کاربری به نام وحید از نبودن «شیش و بش» در فهرست تعجب کرده بود. جدا از این شوخی‌ها، همانطور که کاربر محترم کاوه رهباردار اشاره کرده تنها فیلم ایرانی حاضر در 50 فیلم برتر تاریخ سینمای مجله «سایت اند ساند» فیلم «کلوزآپ» ساخته عباس کیارستمی است که در در رتبه چهل و دوم قرار دارد.
چند تن از کاربران خبرآنلاین نیز در اقدامی قابل توجه 10 فیلم برتر عمر خود را انتخاب کرده بودند و به صورت کامنت نام آنها را گفته بودند. رضا فیلم‌های «عصر جدید» چارلی چاپلین، «هفت سامورایی» آکیرا کوروساوا و «همشهری کین» را انتخاب کرده است و پارسا هم سه فیلم هیچکاک یعنی «سرگیجه»، «روانی» و «پنجره عقبی» را سه فیلم اول خود معرفی کرده و فرهاد نیز «10 فرمان» کیشلوفسکی، «روزی روزگاری در غرب» سرجیو لئونه و «با او حرف بزن» پدرو آلمودوار را انتخاب کرده است.
این خبر همچنین بحث شدید چند کاربر بر سر معیار منتقدان در انتخاب این فهرست و همچنین نبودن فیلم‌های جدید در فهرست را موجب شده بود. کاربری به نام رخ گفته: «مگر وقتی برترین فیلم‌های تاریخ سینما را می‌خواهند انتخاب کنند، حتما باید از 40 تا 50 سال پیش باشد؟ یعنی فیلمی مثل «ماتریکس» جز 10 فیلم برتر تاریخ سینما نیست؟ یا مثلا فیلم‌هایی مثل «ذهن زیبا»، «آواتار»، «تایتانیک»، «شهر تاریک»، «بیل را بکش»، «عصر جدید»، «روح سرگردان»، «سوئینی تاد» و ... کلا جایی ندارند در این جور لیست‌ها؟! حتما باید فیلم سیاه و سفید و کلاسیک باشد که بشود برتر؟ واقعا که! (گرچه این فیلم‌های انتخاب شده خوبند ولی خوب‌ترین نیستند و یک جورهایی مرده‌پرستی شده)»
کاربر بدون نامی هم در پاسخ رخ نوشته: «رخ جان اینکه منتقدها را متهم کنند که فقط فیلم‌های سیاه و سفید دوست دارند اتهامیه که دیگر از مد افتاده. دهه 60 که صبح جمعه می‌خواست با منتقدها شوخی کند این حرف‌ها را می‌زد، متاسفانه با زحمات دوستان ، نقد فیلم به یک چیز عوامانه بدل شده که دوستانی مثل شما که فکر می‌کنید «ماتریکس» و یا «ذهن زیبا» بهترین فیلم‌های تاریخ سینما هستند این طور شجاعانه (اگر نخواهیم بگوییم گستاخانه) سلیقه کودکانه خود را به همه چیز تسری می‌دهند. برای شما دوستان سایت imdb هست و آنجا فیلم‌های موردعلاقه‌تان مورد ستایش قرار می‌گیرند اما در جریان نقد فیلم که مقوله فوق‌العاده جذاب وپیچیده‌ای است نتیجه رای سایت اند ساند سندیت خارق‌العاده‌ای دارد.»
و مهدی هم جواب داده است: «متاسفانه نوستالژی منتقدان و کارگردانان بر جنبه‌های فنی‌شان می‌چربد. به خاطر همین هم هست که همیشه فیلم‌های دهد 60 و 70 که خودشان جوان بودند و با مشقت این فیلم‌ها را می‌دیدند در صدر لیست‌هاست. این فیلم‌ها خوبند، اما چندین فیلم خوب در همین دهه گذشته ساخته شده که ساختارشکنی فنی و محتوایی بزرگی داشتند. مثلا فیلم «عشق سگی» فیلم کوچکی است یا همین بتمن‌های نولان که علاوه بر فروش بسیار بالا، شخصیت ابرقهرمانانه را به چالش می‌کشد، ارزش بودن در این لیست را ندارند؟»
در این بین دو کاربر نیز به شکلی منطقی‌تر درمورد این فهرست اظهار نظر کرده‌اند، کاربر بدون نامی نوشته: «دوستان عزیز،نگاه منتقدین به یک فیلم فقط بحث داستان و جذابیت‌های بازی و فیلمنامه نیست، بلکه مسائلی مثل تدوین مثل فیلمبرداری مثل طراحی لباس وصحنه و به کارگیری تکنیک‌های جدید درسینما هم از مسائلی هستش که منتقدین به اون توجه دارن ولی از دید تماشاگر عامه به دوره.برای مثال همشهری کین به دلیل انقلابی که در تدوین و طراحی دکور و صحنه داشت همواره مورد لطف منتقدینه درحالی‌که فیلم‌هایی مثل تایتانیک یا کازابلانکا یا پاپیون یانیش یا فیلم‌هایی با بازی بزرگانی مثل مارلون براندو، ال پاچینو، رابرت ردفورد، پل نیومن، کرک داگلاس، استیومک کویین، آلن دلون و... همیشه بیشتر به چشم تماشاگر عامه میاد.در واقع برای مردم عادی و غیرکارشناس فقط نوع داستان پردازی ونحوه بازی وحتی چهره بازیگران و دیالوگ هاشونه که به چشم می‌آد.»
و حامد نیز در آخر گفته است: «دلیل این که این انتخاب‌ها برای ما عجیبه، ناشی از این نیست که اون‌ها می‌خوان خودشون رو متفاوت نشون بدن، نه، به نظرم موضوع یه چیزه دیگه است، ببینید شما تا به حال چند فیلم دیده اید،شاید نهایتا 500 فیلم،اما منتقدان روزی 2-3 فیلم می‌بینند یعنی سالی هزار تا و بعد از 10 سال می‌شود ده هزار تا به خاطر این کاملا طبیعی است که روی فیلم‌هایی که فقط یک بار تکرار می‌شوند، علاقه نشان دهند، برای مثال خیلی از دوستان رهایی از شائوشنک رو بهترین فیلم می‌دونن، دلیلش اینه که پاپیون رو ندیدن تا بدونن این دو فیلم با هم زیاد فرقی ندارن یا اونایی که شجاع دل رو دوست دارن احتمالا اسپارتاکوس رو ندیدن،منظورم اینه که ما فیلم‌هایی محدودی دیدم ،اما اون ها هزار تا تایتانیک و ده هزار تا شائو شنک دیدن به همین خاطره که فیلم‌های خاص تر نظرشون رو جلب می کند.»
57241
نظر شما