· در دورن اصلاحات بود که دنیای غرب به این نتیجه رسید که اگر تحریم و تهدید نکند، جمهوری اسلامی به یکی از قدرتهای هسته ای تبدیل خواهد شد و به همین دلیل تعلیق کامل را خواستار شدند که متاسفانه دولت وقت داوطلبانه همه فعالیت های هستهای را تعلیق کرد. اما بعد از آمدن احمدینژاد به راس قوه مجریه و البته انتخاب سعید جلیلی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی، نظام با قدرت بیشتری از دستاوردهای هستهای خود دفاع کرد و در همان اولین روزها دستور رفع توقیف فعالیتها را صادر کرد و به مرور غرب را به این نتیجه رساند که نمیتوانند ما را از داشتن سانتریفوژ محروم کنند.
· دولت اصلاحات نرمش زیادی در مذاکرات از خود نشان میداد. این در حالی است که مقام معظم رهبری بارها گفته بودند که حتما باید در مذاکرات اقتدارو صلابت داشته باشد و سه اصل «عزت، مصلحت و حکمت»را اصول اولیه سیاست معرفی کردند. اما آنها بر خلاف عزت اسلامی تعلیق را پذیرفتند.
· {در واکنش به اینکه مقام معظم رهبری در مخالفت با تعلیق در دوره اصلاحات واکنش چندانی نشان ندادند} مجلس ششم طوری عمل کرد که مقام معظم رهبری صلاح را در واکنش نشان ندادن میدیدند. جای خوشحالی است که با تغییر دولت و مجلس، دوباره توانستیم اقتدار و عزت ایران اسلامی خود را به جهانیان نشان بدهیم. مجلس ششمیها همیشه در حال چالش و درگیری با خود و دیگران بودند و به همین دلیل نیرو و پتانسیل عمومی صرف رفع اختلافات داخلی میشد. خوشختانه با به روی کار آمدن دولت احمدینژاد و همچنین مجلسهای هفتم و هشتم، آرامش به جامعه بازگشت و البته اقتدارمان هم به همه دنیا معرفی شد.
· سعید جلیلی به عنوان نماینده دولت احمدینژاد به استانبول رفته بود. با این حال به دلیل اهمیت نشست ایشان، جلسهای طولانی با رهبری داشتند و در واقع جلیلی سناریوی نوشته شده در دیدار با رهبر را در استانبول پیاده کردند که خب همه را به نتیجه رساند که هرگاه مقام معظم رهبری به شخصه به بحثی ورود کنند، میتوان به سرانجام مثبت و موفقیتآمیز کار خوش بین بود.
/2929
نظر شما