اول ای جان دفع شر موش کن

بخش کاملتر این خبر
    
    میانه: آنهایی که در حوزه نشر دستی دارند و با معضلات و پیچیدگی های آن آشنا هستند، می دانند که در چرخه نشر، توزیع کتاب بخشی مهم و تاثیرگذار است و در دو دهه گذشته هم طرح های فراوانی در این زمینه از سوی برخی فعالان نشر ارائه شد که طرح ویترین کتاب، پست کتاب، کتاب در دسترس و... از جمله آنها بود که متاسفانه اغلب این طرح ها به دلیل آنکه با سازوکار اقتصادی ارائه نشده بود و واقعیت های بازار کتاب در آنها نادیده گرفته شد، عملابه بن بست خورد و چیزی جز به حیف رفتن اموال عمومی نبود. حتی گروهی از ناشران شناخته شده و استخوان خرد کرده طرح پکا را در دوره وزارت آقای مهاجرانی ارائه دادند که آن هم در نهایت به یک فروشگاه در خیابان فلسطین ختم شد که آن فروشگاه هم عملابه دلیل برخی اختلاف نظرها مشخص نشد سرانجامش به کجا انجامید. حتی طرحی همانند شهر کتاب که تاکنون نزدیک به 40 شعبه در کشور دارد، در عمل و به دلیل مکان یابی نه چندان مناسب در اختصاص فضا، جز در چند فروشگاه خاص توفیق چندانی نداشت. هدف اصلی از هر طرحی در زمینه توزیع کتاب باید مبتنی بر اضافه کردن ویترین های درازمدت کتاب باشد، اینکه می گویم درازمدت یعنی اینکه در گوشه گوشه این مرز و بوم کتابفروشی های ثابتی ایجاد شود که هم درآمدزا باشد و هم کارآفرین، نه همانند نمایشگاه های استانی که به دلیل ماهیت موقت بودنش عملابه تهدیدی جدی برای کتابفروشی های شهرستانی تبدیل شده است.

    بعد از چندین سال تجربه و آزمون و خطا، در نهایت این آقای علیرضا رمضانی، مدیر نشر مرکز، بود که توانست با ارائه طرح کاربری فرهنگی به اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران (در دوره یی که خود ایشان هم عضو هیات مدیره اتحادیه بودند)، گامی موثر و کارشناسی شده در جهت حل معضل توزیع کتاب (حداقل در بعد نظری) بردارد، چراکه با این طرح، عملاهزینه تاسیس کتابفروشی ها (همانند داروخانه ها) پایین می آمد و در مقابل، تشویقی بود برای بخش خصوصی و علاقه مندان به کار فرهنگی که با هزینه کمتری به تاسیس کتابفروشی دست یازند. این طرح با تغییراتی که برخی ناشران معتقدند با طرح اولیه فاصله های فراوان دارد، در شورای شهر تصویب شد و هم اکنون با تایید فرمانداری قابلیت اجرایی پیدا کرده است.

    انجام: به صدر نوشته بازگردیم و سخنان مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی. طبیعی است که هر اهل نشر و کتاب و فرهنگی از اینکه جمعی از ناشران به این صرافت افتاده اند که معضلی را حل کنند خرسند می شود، اما با توجه به اینکه تاکنون نگارنده در هیچ جایی نخوانده و ندیده که «گام های موثر و بلند» برداشته شده از سوی این مجموعه چه بوده است، لذا پیشنهاد می دهد که قبل از هر اقدام عملی ای، بهتر است طرح های خود در این زمینه را در معرض قضاوت افکار عمومی و کارشناسان بگذارند تا پشیمانی و خسران مالی و معنوی به بار نیاید.
    اگر طرح ارائه شده از سوی این مجموعه «در بستر خود عام، شفاف، پایدار، علنی، ضدرانت، ملی و غیربخشی، قانونی و غیربخشنامه یی، کارشناسی شده، هم راستا با سیاست کاهش تصدیگری دولت و در جهت تبدیل تدریجی اقتصاد دولتی به اقتصاد غیردولتی و آزاد» باشد (ویژگی هایی که طرح کاربری فرهنگی اولیه داشت)، قطعا آنها توفیق خواهند داشت، در غیر این صورت باید از همین الان آن را شکست خورده و مفتضح و بودجه حرام کن به حساب آورد.
    اول ای جان دفع شر موش کن / بعد اندر جمع گندم کوش کن

توضیح: اصل این نوشته در صفحه آخر روزنامه اعتماد روز شنبه دوم اردیبهشت منتشر شد.