· دلیل این همه تاکید برای به چالش کشانیدن دولت احمدی نژاد چیست؟، چرا نمایندگان محترم که بسیاری از انها در ادوار گذشته مجلس عملکرد دولتهای سازندگی و اصلاحات را نیز تجربه کرده اند اینچنین شمشیر را از رو برای احمدی نژاد و کابینه اش بسته اند ولی در دوره های قبلی لام تا کام سخن به زبان نمی آوردند؟
· نمایندگان پس از استماع پاسخهای رئیس جمهور از طرق گوناگون به واکنش به پاسخهای مطرح شده پرداختند و کار را بدانجا کشاندند که حتی سخن از وهن جمهوری اسلامی توسط رئیس جمهور به میان آوردند برخی حتی از غیر وزین بودن سخنان رئیس جمهور سخن به میان آوردند. برخی از نمایندگان نیز در تریبونهای خود مدعی شدند که رئیس جمهور اساساً برای پاسخ به سوال نمایندگان به بهارستان نیامده بوده است!
· واکنشهای بعضا تند نمایندگان به پاسخهای رئیس جمهور بی تردید تحت تاثیر علل و عوامل گوناگون داخلی و خارجی رخ داده است. یکی از اصلی ترین این عوامل به نوع سوالات مطرح شده نمایندگان بازمی گردد. سوالات نمایندگان محترم از منتخب ملت ایران بیش از آنکه سوالات اصلی مردم و سوالاتی ناظر به وظایف و عملکرد رئیس جمهور باشد(آنگونه که در قانون اساسی به صراحت آمده است) بیشتر ناظر به دغدغه های ذهنی و مادی برخی از نمایندگان بوده است.
· برخی از نمایندگان به لحن و نوع بیان طنزآلود بیانات ریاست جمهوری در پاسخ به سوالات گلایه داشته اند بی توجه به آنکه لحن دکتر احمدی نژاد همواره همینگونه بوده است. از این نمایندگان باید پرسید که؛ اگر به راستی این لحن بیان رئیس جمهور مشکلات فراوانی را برای منافع ملت تا به امروز ایجاد کرده است چرا همین مسئله به عنوان یکی از سوالات مطرح نشد و سوالات غیرکارشناسانه ای مثل مسئله برکناری منوچهر متکی و . . . که ازسوی رئیس جمهور به وضوح و بدون چالشی خاص پاسخ داده شده به میان آمد؟
· بسیاری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی که هریک به نحوی منتخب مردم حوزه انتخابیه خود هستند گویی فراموش کرده اند که جایگاه ریاست جمهوری در نظام سیاسی ایران نیز برخاسته از انتخاب اقشار متعدد ملت ایران است لهذا همانگونه که نماینده حق سوال از رئیس جمهور و هیئت دولت را دارد رئیس جمهور و اعضای کابینه نیز حق پاسخ بر اساس معیارها و شاخصهای خاص خود را دارا هستند و اگر خدشه ای نیز به این امر وارد است نه از طریق رسانه های شبکه ای(اختاپوسی) بلکه "فقط و تنها و فقط" از کانال قانون باید مورد پیگیری قرار گیرد.
· بی تردید نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی نباید انتظار داشته باشند که رئیس جمهور دقیقاً آن پاسخی را بدهد که آن نماینده یا حزب متبوع آن نماینده را خرسند و متقاعد خواهد کرد و در این عرصه اصل و اساس منافع ملت است. انتظاری مبتنی برآنکه رئیس جمهور باید عیناً آن پاسخی را بدهد که "من و تنها فقط من" را به شکل اکمل راضی نماید خارج از قواعد دموکراسیست و نمایندگان بهتر است به منافع کلان ملت ایران که شاید در پاسخهای احمدی نژاد قابل یافتن باشد توجه داشته باشند و نه به ذهنیات و یافته های خود. اگر چنین رویه ای ادامه یابد بی شک به مرور شاهد حاکم شدن نوعی استبداد پارلمانتاریستی بر فضای سیاسی کشور خواهیم بود.
· عدم سازش برخی از نمایندگان ذی نفوذ در مجلس شورای اسلامی از همان فردای روز سوم تیر ماه 1384 آغاز شد و نیاز به تفصیل خاصی ندارد. کافیست به تریبونهای رسانه ای مشخص این نمایندگان رجوع گردد. معلوم نیست که احمدی نژاد باید چه پاسخی بدهد که برخی از نمایندگان راضی شوند. بعضاً رهبری و مردم از استدلالات رئیس جمهور راضی می شوند ولی برخی از نمایندگان خیر؟!
/172929
نظر شما