هرچند در ماههای اخیر طرفداران ولادیمیر پوتین نیز تظاهراتی موسوم به «پوتین همه را دوست دارد» برگزار کردند ولی شاید پوتین تنها مردی در روسیه باشد که زیاد به طرفداری کسی نیاز ندارد. او در صحبت های خود به صراحت مخالفان خود را مسخره کرد و آنها را کم اهمیت دانست.
وی این تاکتیک را سالها اجرا کرده است ولی به نوشته کتاب «ماشا گسن» شاید این روش در این روزها دیگر جواب ندهد. گسن خبرنگار و نویسنده ساکن مسکو در کتابش گرایش پوتین به استفاده از حملات لفظی و روشهای تبلیغی را تاکتیک جدید پوتین در مسیر قدرت ارزیابی می کند. او در کنار مهارت سخنرانی از نوعی قاطعیت و خشونت نیز برخوردار است که به صراحت می تواند در جواب عاملان حادثه تروریستی مسکو در سال 1999 بگوید «ما آنها را می کشیم... همه را نابود خواهیم کرد...آنها را می دزدیم و ...»
پوتین در سال 1952 در لنینگراد در شهری فقیر به دنیا آمد. در نوجوانی رویای پوتین پیوستن به سازمان اطلاعاتی شوروی سابق (KGB) بود ولی هیچوقت این رویا تحقق نیافت. وقتی بعد از تحصیلات دانشگاهی به لنینگراد برگشت در فاصله کوتاهی به معاونت آناتونی سوچاک رئیس شورای شهر لنینگراد انتخاب شد که اهرمی برای باز کردن درهای سیاست به روی پوتین شد. رئیس جمهور وقت بوریس یلستین او را به عنوان معاون خود انتخاب کرد که که بعدها توانست نخست وزیر روسیه در سال 1999 شود.
اکثر مردم روسیه و جهان جزئیات بیوگرافی پوتین را می دانند ولی گسن نویسنده کتابی جدید درباره پوتین از این جزئیات به عنوان ابزاری برای نشان دادن علامت های بیرحمی و شخصیت خشونت طلب پوتین استفاده می کند. وی در این کتاب با عنوان «مردی که یک چهره ندارد» در اصل زمانی از زندگی پوتین را به نمایش گذاشته است که او معاون سوچاک بود. در این کتاب وی مدعی می شود که دپارتمان پوتین یا به عبارت دیگر دار و دسته پوتین از همان ابتدا وارد فعالیت های اقتصادی و صدور منابع طبیعی شد که در ابتدا به بهانه دریافت مواد غذایی بود ولی هیچوقت این موضوع عملی نشد.
طبق گفته های «مارینا سایل» مشاور پژوهشی کمیسیون شورای شهر لنینگراد تمام پولهایی که از فروش منابع طبیعی به دست می آمد به خزانه های خصوصی منتقل می شد. هیچ کاری علیه پوتین صورت نمی گرفت و بالاخره مارینا تصمیم گرفت به روستای دوری مهاجرت کند که هم اکنون نیز در آنجا زندگی می کند. نویسنده حوادث متعددی در سلسله مراتب قدرت پوتین ذکر کرده است که همگی به لابی های قدرتمند و چهره های متعدد قوی ترین و بانفوذترین مرد روسیه مربوط می شود که توانسته مخالفانش را در طول این سالها ساکت نگه دارد.
گسن با اشاره به حوادث مختلف در این کشور به بی توجهی های شخص پوتین به شهروندان روس اعتقاد دارد و می نویسد در بسیاری از موارد مثل گروگانگیری سال 2002 تئاتر مرکزی شهر مسکو نیروهای ویژه پلیس تنها کاری کردند که میزان قربانیها افزایش پیدا کند. در اصل آنها می خواستند نوعی ترس و وحشت در بین عموم ایجاد کنند. البته به نظر می رسد با توجه به صدای با جرات گسن در جامعه روسیه صداهای دیگری بعد از پیروزی یا شکست احتمالی پوتین در انتخابات چهارم مارس پیدا شوند.
ایندیپندنت/ 27فوریه/ترجمه محمد حسنلو
6060
نظر شما