۰ نفر
۱۹ بهمن ۱۳۹۰ - ۱۰:۳۰

هادی معیری ن‍ژاد

فیلم پذیرایی ساده ساخته مانی حقیقی از جمله آثار سینمایی است که بیننده را وادار به قضاوت می کند اما قضاوت در مورد خود فیلم بسیار سخت است.و شاید در یک کلام نتوان گفت که چرا از این فیلم بدمان آمده یا خوشمان آمده.

اما نکته بارز این فیلم نگرش نو مانی حقیقی به موضوعی کاملا تکراری است. بحث پول و تاثیر آن بر افراد مختلف آن قدر تکراریست که اگر هر کتاب حکمت آمیز را در هر فرهنگی باز کنید حتما فصلی در مورد تاثیر پول و مال و اموال بر چند گانگی شخصیت افراد می توانید پیدا کنید.اما نوع نگرش به موضوع ، فیلم را به اثری جذاب و پر کشش تبدیل کرده است.

از این جهت پذیرایی ساده بسیار یاد آور اثر درخشان دیگر سینمای ایران یعنی طعم گیلاس است.حقیقی خودآگاه یا ناخوداگاه به شدت از الگوی روایی کیارستمی در طعم گیلاس بهره برده است.

البته ممکن است هر فیلم جاده ای را به دلایل خصوصیت ژانری بتوان با هم مقایسه کرد اما تاثیر کیارستمی بر حقیقی عمقی تر از خصوصیات ژانری است.

کیارستمی نیز موضوعی تکراری و رنگ و رو رفته در سینما مثل خودکشی و امید به زندگی را با نگاهی نو دید ؛ نگاهی فارغ از کلیشه بندی های قبلی.

در پذیرایی ساده نیزچنان که امید در پس زمینه طعم گیلاس پیداست، انسانیت را در ورای تاثیر مخرب پول نشان می دهد.

گرچه نقش اصلی مرد با بازی خود حقیقی نقش دانای کل را بازی می کند و گویا بر همه از لحاظ شعور برتری دارد و (گاهی هم این اخلاقش روی اعصاب برخی مخاطبان فیلم می رود) اما در نهایت، فیلم پیرمردی که از منطق الطیر بیرون پریده است را در جایگاه والا می نشاند درست مثل پیرمردی که در باره طعم توت با شخصیت مرد فیلم کیارستمی صحبت می کند .

شخصیتهای پذیرایی ساده نیز درست مانند طعم گیلاس دست خود را برای بیننده رو نمی کنند نه گذشته ای دارند نه آینده ای تنها با رفتار و گفتار خود قصد دارند بیننده را در مورد موضوع محوری یعنی تاثیر پول بر شخصیت افراد وارد فرایند قضاوت کنند و گاهی گیجش کنند و گاهی با اعصابش بازی کنند.

انگیزه ها هم به نفع موضوعیت معلوم نیست تنها در آخر فیلم شخصیت لیلا اشاره ای محو به ارثیه مادر مرد داستان می کند که باید تقسیم شود که تازه آن هم معلوم نیست دروغ باشد یا نه

بیننده احساس می کند که آن سکانس یکی مانده به آخر در پاسگاه را هم حقیقی برای گریز از سئوالهایی که برای بیننده پیش می آید اضافه کرده است وگرنه فیلم می توانست با همان سکانس مبهم و سورئال سبز شدن قاطر وسط جاده برگشت ، تمام شود و مانند طعم گیلاس برای بیننده سئوالی بی پاسخ باقی بگذارد و باز باقی بماند.

به نظر می رسد پذیرایی ساده فیلمی قابل تامل در کارنامه حقیقی باقی خواهد ماند و چنان که باز هم به نظر می رسد با رسیدن به زبانی جهانی می تواند مانند طعم گیلاس در جشنواره های جهانی نیز بدرخشد.
57301

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 197938

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 2 =