۲- جلایی پور در این یادداشت عنوان می‌کند: " مقولاتی نظیر مصالح ملی، ائتلاف برای حل مساله، واقع گرایی و توافق گرایی تاکنون به قدر کافی مورد عنایت مصلحان توسعه‌گرا و مردم‌سالار نبوده است " و در این راستا " بیانیه ۱۱۰ را در راستای تقویت این مقوله ها، نوسازی تئوریک سیاست اصلاح‌گرا و یک تکثر راهبردی مبتنی بر تغییر تدریج گرا در جریان اصلاح گرا" بر می‌شمرد.
وی عبارت "نظریه تغییر اصلاح تدریجی‌گرا" را بیان وجه متمایز امضا کنندگان بیانیه بر می‌شمرد و توضیح می‌دهد حامیان این متن "در ادبیات دهه ۹۰ میلادی و توصیه‌های برآمده از اجماع واشنگتن نماندند " و این را "نشانه نوسازی پایه نظری و ارتقای بنیه تئوریک سیاست اصلاح‌گرا " توصیف می‌کند. سپس "خواستار برای به رسمیت‌شناختن این تکثر راهبردی در اصلاح طلبان (بیانیه ۱۱۰) و شکل‌گیری ائتلاف و همکاری جبهه‌ای با آنها برای حمایت از لیستی از نامزدهای انتخاباتی در مجلس آتی می‌شود."
۳- به عبارت ساده‌تر روایت یادداشت فوق الذکر این است که به دلیل اینکه سایر کنشگران و مصلحان توسعه‌گرا و مردم‌سالار به مصالح ملی، واقع گرایی، حل مساله و توافق گرایی، بی توجه بودند، یک تکثر اصلاح‌طلبی که تدریجی گراست و به مصالح ملی توجه دارد و می‌تواند ائتلاف برای حل مساله تشکیل دهد در قالب بیانیه ۱۱۰ اعلام موجودیت کرده است تا برای تحقق این موارد در انتخابات مجلس لیست بدهد.
چشم پوشی آگاهانه
۴- چشم‌پوشی یا غفلت آگاهانه (willful blindness) به وضعیتی گفته می‌شود که افراد انتخاب می‌کنند یک امر خطا را آگاهانه و عامدانه برای اجتناب از واقعیت انجام دهند. دچار شدن به این وضعیت باعث می‌شود نسبت به واقعیات و خطرات کور شویم. برداشت من این است که آقای جلایی‌پور، در مولفه‌های محتوای متن نظیر واژگان و مفاهیم (نظیر نظریه تدریجی‌گرا یا مکتب واشنگتن یا تکثیر راهبردی) پیش فرض‌ها و جان کلام متن، تفسیر و تبیین‌های ارائه شده و به ویژه واقعیت‌های اجتماعی، انتخاب کرده است که غفلت آگاهانه داشته باشد تا بتواند این مفاهیم و تحلیل‌های متن را غیرعالمانه، مبهم و متناقض بکار ببرد.
خطر اینکه نویسنده یادداشت نوسازی تئوریک سیاست اصلاح‌گرا انتخاب کرده است غفلت آگاهانه داشته باشد، اما این است که وی به تعبیر «کارل یوستاویونگ» به مثابه انسان‌های بی‌سایه تلقی خواهد شد که که خود را واجد این امتیاز شبهه‌ناک و در واقع بیجا می‌دانند که از اشتباهات سیاسی، اجتماعی و اجرایی مبرا هستند و همواره مقصر را هویتی دیگر (دیگران) معرفی می‌کنند مانند رویکردی که جلایی پور در این یادداشت نسبت به مصلحان توسعه‌گرا و مردم سالار که به زعم نویسنده به مصالح ملی بی‌توجه بودند، اتخاذ کرده است.
آیا این یادداشت هم ۱۱۰ امضا دارد؟
۵- با تاکید بر اینکه بررسی محتوا، ضرورت انتشار و اثرات اجتماعی سیاسی بیانیه صدو ده نفر و امر انتخابات موضوع این نوشته کوتاه نیست و با احترام به دغدغه امضاکنندگان نامه که برخی از آنها دوستان عزیز و اندیشمندم هستند، مفید می‌دانم سایر امضا کنندگان بیانیه به ویژه افراد غیر حزبی دیدگاه خود را در خصوص تحلیلی که توسط آقای جلایی پور در خصوص بیانیه ۱۱۰ ارائه شده است بیان کنند.
۲۷۲۱۵
نظر شما