دعوا بر سر چیست ؟! پهپادی انتحاری به برج ۲۲ خورده و ۳ تبعه آمریکایی کشته شده اند !!
روی کاغذ بایدن در آستانه انتخابات نوامبر خود را درگیر نزاع مستقیم با ایران نمیکند و به حملاتی کوتاه برد علیه منافع ایران در منطقه بسنده خواهد کرد !!
این سردستی ترین تحلیل از اوضاع است و در برداشتی خوشبینانه ، محتمل ترین سناریوی ممکن !!
صورت بندی فوق ، چند مفروض را نادیده میگیرد :
الف /انتخابات نوامبر ، در عین اینکه دست تیم بایدن را برای برخورد تهاجمی با ایران میبندد در عین حال فشارهای انتخاباتی جمهوری خواهان را افزون و انتقاد از بی تحرکی دمکراتها را مضاعف میکند !!
ب/ًحساب کردن روی ویژگیهای شخصی محتاط و کهولت سن بایدن و از خلال آن ، دست کم گرفتن واکنش کاخ سفید خطایی تحلیلی و حاکی از نشناختن ساز و کارهای پیچیده تصمیم سازی و تعارض کارکردی منافع لابی ها و گروههای نفوذ در نهادهای پرشمار امریکاست!!!
با این وصف و اگر در الگوی بازیگر خردمند ، به رفتار سیاست خارجی امریکا نگاه کنیم شاید سناریوی مخاطره آمیزتری هم روی میز باشد !!
در شرایطی که سیاست جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت ، عقب نشینی تاکتیکی و صبر و انتظار برای سنجش واکنش امریکاست ، تیم بایدن با پرهیز از شتابزدگی در حال تدوین راهبردی چند مرحله ای و فرسایشی است ، زنجیره ای از واکنشهایی که بترتیب کم دامنه ، سپس میان برد خواهد بود !!
هشدار امریکا به ایران که مطلقا درصدد پاسخ نباشد اگر از طرف تهران جدی گرفته شده باشد چند پیامد جدی در میدان منازعه خواهد داشت :
الف / در شرایط صبر و انتظار و بی عملی تهران ، امریکا خواهد توانست برخی گره های امنیتی کنونی را باز کند : مبادله گروگانهای اسرائیلی را تسهیل و به توافقی موقت میان رژیم صهیونیستی و دولت خودگردان در جهت ایده دو دولت نزدیک کند !!
در عین حال با افزایش حضور نیروهای خود در منطقه ، ضربات سختی به خوثی ها وارد و امنیت کشتیرانی دریای سرخ را اعاده کند !!
ب/ همچنین در شرایط خوف و رجا تهران ، امریکا میتواند ، با زدن نیروهای جبهه مقاومت در عراق سوریه و لبنان ، خاکریزهای دفاعی جمهوری اسلامی را از مناطق پیرامونی به داخل خاک ایران آورده و چالشی جدی برای راهبرد «حلقه آتش» ایران ایجاد کند !!
بدین ترتیب ، امریکا با بالا بردن چوب تهدید نظامی سخت خود ( بدون فرود اوردن آن ) ، ایران را قدم به قدم به کنار کشیدن از منازعه اسراییل و جبهه مقاومت وادار و آن را از بازیگری فعال به پذیرش نقش تماشاچی به تقصیر و خاموش نزدیک خواهد کرد!!
در مقابل این راهبرد فرسایشی اما گسل ساز امریکا ، جمهوری اسلامی چه باید بکند ؟! یا چه میتواند بکند ؟؟
سناریو اول : از همان ابتدا پاسخی سخت به هرگونه تعرض امریکا نشان دهد تا زنجیره راهبرد فرسایشی انها قطع شود
البته که پیامدهای این سناریو غیر قابل پیش بینی و حتی میتواند به نزاعی همه جانبه و فیصله بخش در روابط ایران و امریکا بدل شود
سناریو دوم: جمهوری اسلامی با توجه به وضع خطیر و بحرانی در سیاست داخلی ، نارضایتی های احتماعی ، گسل جدی در بلوک قدرت ، وضعیت اقتصادی ملتهب و فعال شدن شکافهای واگرا در حوزه سرزمینی و بالاخره موقعیت نه چندان مستحکم نیروهای مقاومت درون دولتهای خود و بالاخره نزدیک شدن رو به تزاید حلقه اتش از خاکریزهای بیزونی به داخل مرزها ، بعید است تمایلی به برخورد مستقیم و فیصله بخش با امریکا و مالا با مجموعه غرب و کشورهای عربی منطقه داشته باشد !!
با این وصف در این بحرانی ترین شرایط داخلی و خارجی جمهوری اسلامی ، شاید وقت ان باشد صدای بلند طبل حنگ را به طنین آرام ( اما قاطع ) گفتگوی پر دامنه و پکیجی دوکشور برای ترک مخاصمه و پذیرش خواسته های متعارف هر دو طرف نزدیک کرد !! نزدیکتر !!
،،،،، در صورت توافق اصولی نیروهای تصمیم ساز در تهران بر این سناریو آخر ، یک نکته مهم را باید در نظر داشت : این بار و پیش از انکه جمهوریخواهان علی الخصوص ترامپ در کاخ سفید جا خوش کنند ، تهران باید به چیزی فراتر از اتش بس تاکتیکی و نانوشته به قصد ریکاوری فکر کند !!
چیزی شببه : ترک مخاصمه ، هم استراتژی هم تاکتیک
311311
نظر شما