آقای ابرازکننده این نظریه بکر، به کدام دلیل نود درصد کتابهای چاپ شده در ایران را قابل خواندن نمی دانند؟ کدام کتابها از نظر ایشان خواندنی است؟ جمهوری اسلامی ایران یکی از دستاوردهای برجسته خود را رساندن عناوین کتابهای منتشره در هر سال به 60 هزار تا 65 هزار عنوان می داند، نمایشگاه سالیانه و فصلی داستانی کتاب تشکیل می دهد، هزاران ناشر در این نمایشگاه ها با صرف هزینه های سنگین حضور می یابند، کتابهایی که در این سالها نشر می شود، از نظر نفیس بودن چاپ، پر محتوا بودن، ویراستاری، حروفچینی، کم غلط بودن، زحمات فراوان برای تحقیق و تتبع در تاریخ کتاب ایران بی سابقه است. یکی از دوستان من که در آمریکاست، در مقایسه چاپ نفیس کتابهای ایرانی در داخل کشور به کتابهایی که به زبان فارسی در خارج توسط مؤسسات مختلف نشر، به چاپ می رسد، می گفت: «فاصله از آسمان تا زمین است، چقدر کتابها در داخل، خوب و محکم و جلد گالینگوری و نفیس چاپ می شود، در حالیکه در آمریکا و اروپا کتابهای فارسی حتی از نظر ظاهر وطراحی جلد و صحافی و تجلید نیز در خور توجه نیستند.
آقایی که این گونه اظهارنظر منفی می کند و چوب حراج بر متاع کتاب می زند، باید بگوید چه سلیقه ای دارد که 90 درصد کتابهای نوشته شده در داخل را نفی می کند؟ در ایران درهر زمینه ای کتاب نشر می شود. انسان چگونه می تواند درجامعه ای چون ایران چوب حراج بر متاع گرانقدری چون کتاب بزند؟ و جالب اینکه از مردم بخواهد کتابخوان باشند؟!
آقای محترم دیگری ادعا می کنند نویسندگان به کتابها آب می بندند. ایشان پیشنهاد کرده اصولاً حق التألیف برداشته شود و نویسندگان حق التألیف کتابهای خود را از وزارت فرهنگ و ارشاد دریافت دارند!
معلوم نیست چرا عده ای اصرار دارند در تمام زمینه ها اظهارنظرهای آبکی و خنده دار بکنند و دست دولت را هم که خود به اندازه کافی گرفتاری دارد، به همه جا دراز کنند؟کتاب را خواننده کتاب معرفی می کند. بسیاری از کتابها از سوی ده ها مؤسسه و بنیاد حمایت می شود، حق التألیف های کلان به نویسنده سوگلی آن می پردازند، در شمارگان های بالا و مصنوعی چاپ می شود، اما در انبارها می ماند و می پوسد و گاهی آنها را کیلویی فروخته یا خمیر می کنند تا از زحمت انبارداری راحت شوند.
17302
نظر شما