حسین قره: او با نمایشنامه «بلبل سرگشته» نمایشنامه‌نویسی مدرن ایران را جان داد و حدود و ثغوری برای آن تعریف کرد، و بعد از تجربه او بود که نمایشنامه‌نویسان دیگر (بیضایی، رادی، ساعدی و...) از راه رسیدند و ایرانی نوشتند. تا پیش از بلبل سرگشته نمایشنامه‌های فرنگی در تالارهای ایران و منطقه قفقاز اجرا و در بهترین حالت نمایشنامه‌های فرنگی -به قول نویسندگان آن دوره- آدابتاسیون می‌شد. از آن جمله مشهورترین این نمایشنامه‌ها «خسیس» نوشته «مولیرِ» فرانسوی بود که «فتحعلی آخوندزاده» آدابت و ایرانیزه کرده و با نام «حکایت مرد خسیس» یا «حاجی قره» ترجمه، بازنویسی و ایرانی شده بود.
نصیریان در بازیگری کارش را پیش از هنرستان بازیگری و نمایشنامه‌نویسی آغاز کرد. او پیش از کودتای ۲۸ مرداد و آتش گرفتن تئاتر سعدی آنجا رفت‌وآمد داشت و بازیگری را تمرین کرده بود. اگرچه طلوع او به‌عنوان بازیگر، هم‌زمانِ تحصیل و بعدازآن و حضور در «گروه هنر ملی» و آشنایی با «شاهین سرکیسیان» بود.
علی نصیریان در آثار بسیاری درخشیده است، از فیلم و سریال تا تئاتر. از فیلم «گاو» تا تئاتر «هفت شب با میهمان ناخوانده». از «سربداران» و بازی درخشان «قاضی شارع» تا «بنگاه تئاترال» و... .
بیشتر بخوانید:
به افتخار آقایان علی نصیریان و سعید پورصمیمی!
علی نصیریان: لطف و محبت مردم بزرگترین مزد هنرمندان است
کدام نقش او را فراموش کرده‌ایم، «آقای هالو»، « تقی پستچی»، یا «میرزا نوروزِ» کفش‌های میرزا نوروز.
نه «ابوالفتحِ» «هزاردستان» فراموش می‌شود، نه «بزرگ آقا» در «شهرزاد»، نه «مستر فرهانِ» «ناخدا خورشید»، نه پدر منتظرِ «بوی پیراهن یوسف».
او استاد، پیشکسوت، بزرگ و یا به قول محمد صالح علا که اندکی از میهمانانش را «خلیفه» لقب می‌داد، خلیفه بازیگری است و امسال باز هم با فیلمی در جشنواره فیلم فجر حضور دارد. این فرصتی است و غنیمتی، آن هم در این روزها که بسیاری از هم‌دوره‌های او نیستند و یا انگشت شماری که به اجبار، خانه در فرنگ دارند.
علی نصیریان تا به حال جوایز و عناوین متعددی را از آن خود کرده است، شاید باید گفت حالا اوست که به جشنواره‌ها اعتبار می‌دهد، جشنواره‌ای که نصیریان در آن کار دارد.
۵۷۵۷
نظر شما