چند ماه قبل و همزمان با سالگرد استاد زنده‌یاد محمد نوری در تالار وحدت برنامهای برایشان تدارک دیده و اجرا شد، که با حضور برخی از چهره‌های نامی موسیقی پاپ همراه بود. چینش برنامه و نوع اجرای قطعات آن مراسم به گونه‌ای بود که با انتقاد برخی از علاقه‌مندان و حتی شاگردان استاد محمد نوری روبرو شد. برنامهای که شخص نگارنده هم برای آن تیتری زد با عنوان «کوه موش زایید» که در سایت خبرآنلاین منتشرشد. مدتی بعد که در جایی آقای دکتر سریر را دیدم،ایشان با گلایه‌مندی و اعتراض گفتند که به دلایلی نخواستند اصل ماجرا را باز کنند و الان هم در سن و سال و موقعیتی نیستند که به دنبال کسب منفعت مالی و این گونه مسائل باشند و نسبت به آن نوشته و به خصوص بخشی که به نوعی در آن آمده بود چربش مادی در آن برنامه بیش از چربش معنوی و مورد نظر استاد نوری بود،معترض بودند.
شب یک‌شنبه،17 مهر،اما این گونه نبود یا انتقادات شاگردان و علاقه‌مندان استاد نوری از‌آن برنامه و یا ظرفیتی که خود دکتر سریر در این برنامه برای استاد نوری خرج و صرف کرد، کارها به گونه‌ای تدارک و فراهم شده بود که برنامهای در خور نام آن زنده‌یاد برای عموم مردم در تالار وحدت به تماشا نهاده شود.
اجرای شسته رفته و تمیز ارکستر هم نشان می‌داد که روی قطعات تمرینات فشرده و کارسازی صورت گرفته بود. از برخی اضافه‌کاری‌ها و لفاظی‌ها،که معمول این گونه مراسم‌هاست نیز پرهیز شده بود.
این به معنای خفیف کردن کارهای اجرا شده نیست،چرا که آثار مشترک آقای سریر با مرحوم نوری در زمره شنیدنی‌ترین کارهای مرحوم نوری هم هست،بلکه از این بابت است که خود آقای دکتر علاوه بر آهنگسازی این کارها،ریاست هیئت مدیره خانه موسیقی را عهده‌دارند و طبیعی است که از ایشان انتظار می‌رود نگاهی هم به دیگر‌آثار مرحوم نوری می‌داشتند تا شائبه‌ای پیش‌نیاید.
شب یک‌شنبه،17 مهر،اما این گونه نبود یا انتقادات شاگردان و علاقه‌مندان استاد نوری از‌آن برنامه و یا ظرفیتی که خود دکتر سریر در این برنامه برای استاد نوری خرج و صرف کرد، کارها به گونه‌ای تدارک و فراهم شده بود که برنامهای در خور نام آن زنده‌یاد برای عموم مردم در تالار وحدت به تماشا نهاده شود.
دعوت از یکی از خوانندگان نسبتا شناخته شده باریتون ایرانی(آقای تقدسی) که از شاگردان پاواروتی بود و از جمله خوانندگان در اپراها و آواخوانی‌های موسیقی کلاسیک غرب به شمار می‌روند، و نیز حضور رشید وطن‌دوست، از خوانندگان با سابقه و اسطقس‌دار گروه کر ارکسترسمفونیک و نیز حضور و اجرای محمدرضا صادقی(از شاگردان شناخته‌شده استاد محمدنوری) همه و همه نشان داد که کاری فکر و برنامه‌ریزی شده برای این مراسم تدارک دیده شده است.
اجرای شسته رفته و تمیز ارکستر هم نشان می‌داد که روی قطعات تمرینات فشرده و کارسازی صورت گرفته بود. از برخی اضافه‌کاری‌ها و لفاظی‌ها،که معمول این گونه مراسم‌هاست نیز پرهیز شده بود.
درباره قطعات هم توضیحات بسیار کوتاه و به جا داده می‌شد و سپس اجرای قطعه انجام می‌شد. حذف مجری و پرداختن به اصل ماجرا،اجرای قطعاتی که استاد نوری خوانده بودند و البته یک قطعه‌ای که تازه بود روی شعری از افشین‌یداللهی که به نوعی پیام زندگی و سیره هنری استاد نوری در آن مستتر بود،همه نشان از طراحی و اجرای مناسب این برنامه داشت.
تنها در میانه اجرا فیلمی کوتاه درباره استاد محمد نوری به نمایش درآمده بود که البته بیشتر بر دوستی ایشان با آقای سریر تاکید شده بود همچنانکه این انتقاد خرد را می‌توان وارد دانست که چرا تمامی قطعات اجرا شده مرحوم نوری از آثار مشترک ایشان با دکتر سریر گزینش شده بود و خانه موسیقی و کسانی که این ارکستر را تدارک دیده بودند، می توانستند چند قطعه از آثاری را که دیگر آهنگسازان برای مرحوم نوری ساخته بودند را هم در رپرتوار بگنجانند.
این به معنای خفیف کردن کارهای اجرا شده نیست،چرا که آثار مشترک آقای سریر با مرحوم نوری در زمره شنیدنی‌ترین کارهای مرحوم نوری هم هست،بلکه از این بابت است که خود آقای دکتر علاوه بر آهنگسازی این کارها،ریاست هیئت مدیره خانه موسیقی را عهده‌دارند و طبیعی است که از ایشان انتظار می‌رود نگاهی هم به دیگر‌آثار مرحوم نوری می‌داشتند تا شائبه‌ای پیش‌نیاید.
امید که در شب‌های دیگر هم که به نام و یاد بزرگانی چون مرحوم باغچه‌بان‌ها(ثمین و ائولین) و زنده‌یاد عطاء چنگوگ است، نیز برنامه‌هایی در خور شان و نام آنان به اجرا در آید.
5757
نظر شما