جواد مرشدی: هفته گذشته موشک فتاح یا همان هایپر سونیک خارجی ها رونمایی شد،این موشک انحصارا در اختیار آمریکا،روسیه،چین و کره شمالی بود و حالا با توانمندی کارشناسان و دانشمندان حوزه نظامی ،کشورما نیز به جُرگه دارندگان این سلاح پیوست،که نه تنها دارندگان بلکه تولید کننده آن نیز خواهیم بود. ظاهرا در حوزه نظامی زور تحریم ها به ما نمی رسد و در همین زمان تحریم نیز سالانه از چندین دستاورد نظامی مان پرده برداری می کنیم. این افزایش توان نظامی و خصوصا موشکی موجبات ایجاد یک حاشیه امنیتی پر افتخار را در اذهان عمومی متبادر ساخته و افکار جامعه را مطمئن از کم شدن هرحمله بیرونی. اما آیا صرفا دستیابی به چنین توانی می تواند در حوزه اقتصاد نیز منجر به ایجاد آرامش شود،با نگاهی به برخی کشورها از جمله چین می بینیم پس از حتی هسته ای شدن با ایجاد اقتصاد پویا توانست وضعیت زندگی مردم را تغییر دهد، امری که از نگاه بیشترین مسئولین مغفول مانده است. تحریم، تحریم است و می توان گفت در حوزه نظامی عبور از آن سخت تر از حوزه های دیگر نظیر اقتصاد خواهد بود، اما اینکه چرا دانشمندان ما در این حوزه نیز دستی بر آتش ندارند سوالی است که می بایست مسئولین پاسخگوی آن باشند. «خبرآنلاین» در گفت و گو با ابراهیم نکو نماینده دوره نهم مجلس به بررسی این موضوع پرداخته است.
هفته گذشته موشک فتاح رونمایی شد، با توجه به اینکه تا پیش از این چهار کشور از این سلاح بهره مند بودند این رونمایی چه پیامی می تواند داشته باشد؟
جا دارد که به دست اندرکاران حوزه دفاعی تبریک بگویم چرا که این موشک نشان از این دارد که در حوزه دفاعی کارشناسان زُبده ای بکار گرفته شده اند که بعنوان افراد وفادار به مملکت و دلسوز نظام و مردم کار می کنند و این واقعیتی است که انکار آن ظلم به مردم و صاحب نظران و همچنن فعالان این عرصه است.یعنی این پیشرفت ها قابل ستایش است منتهی یک پیام هایی دارد که این پیام ها بسیار مهم هستند .یک پیام این است که ما اگر در حوزه ای اراده داشته باشیم می توانیم به موفقیت هایی برسیم که شاید با قدرت های بزرگ رقابت کنیم.ساخت و تولید موشک های مثال زدنی حکایت از این دارد که ایران توانایی مقابله و مقایسه و مسابقه با کشورهای مختلف از جمله کشورهای قدرتمندی را که مدعی هستند، دارد.
موشک فتاح در داخل کشور ره آورد چه پیامی خواهد بود؟
پیام داخلی آن این است که در سایر حوزه ها هم می توان همین کاررا کرد. بیشترین تحریم ها مربوط به حوزه دفاعی ما و مسائلی که مربوط به این حوزه است می شود ،چطور دانشمندان و کسانی که در این حوزه فعال هستند توانسته اند این موفقیت ها را به دست بیاورند و در جاهای دیگر و از جمله حوزه اقتصاد ما کمتر شاهد این موضوع هستیم. به عبارت دیگر اینکه صرفا همه چیز را گردن تحریم ها انداخته اند بی انصافی است و فرار کردن از مسئولیت هایی است که به عهده افراد گذاشته شده است. باید گفت اراده پیشرفت در بخش نظامی در بخش اقتصادی نیست.
یعنی شما تحریم ها را در وضعیت اقتصادی موجود بی اثر می دانید؟
نه، منظور من این است که من فکر می کنم علاوه بر اینکه تحریم ها در این چندین سال تاثیرات منفی بر کشور ما گذاشته است و اینکه ادامه داشته و ادامه هم خواهد داشت ،این موضوع می تواند مقایسه ای بین اقتصاد و حوزه دفاعی ما باشد که چگونه در آن حوزه با آن فشارها موفقیت به دست می آید ولی درحوزه اقتصادی همچنان شاهد نابسامانی هایی هستیم.
با این وجود علت این نابسامانی را در کجا می دانید؟
به‌نظر من این نابسامانی ها در وهله اول به ضعف مدیریت اقتصادی کشور برمی گردد و مدیرانی که بکار گرفته شده اند، مسئولیت ها بر قواره افرادی گذاشته شده که در قواره این مسئولیت ها نبودند. این افرادی که مسئولیت های اقتصادی دولت و گاهی مجلس را گرفته اند بیشتر به حاشیه ها پرداختند تا متمرکز شدن به وظایف خودشان.حقیقت این است که در کشوری مثل ایران که دارای منابع مختلفی است هیج مسئولی نمی تواند عذری بیاورد که منابع نداریم, به‌نظر من امروز هم منابع و امکانات وجود دارد و هم اینکه کشور ما دارای استعدادهای قوی و فوق العاده ای است که می تواند به اتفاقات بسیار خوبی در حوزه اقتصادی بپردازد و کارهای خارق العاده ای کنند اما متاسفانه با این سطح مدیریتی من فکر می کنم موفقیت حاصل نخواهد شد و این به آن معنا نیست که منابع مادی و منابع انسانی نداریم ،بلکه داریم اما متاسفانه به افرادی که شایستگی اینکار را دارند مسئولیتی داده نشده است.حقیقت این است که یکی از ضعف هایی که وجود دارد تشویق قوا برای همدیگر است، یعنی از سوی قوه مجریه قوه مقننه تشویق می شود و بالعکس ،آنها برای همدیگر فقط دست می زنند، اینکار کار صحیحی نیست و بر می گردد به همان قضیه یکدستی قوا.
طی دو سال گذشته مجلس و دولت یکدست بودند ولی خروجی که از عملکرد آنها دیدیم رضایت بخش نبود. چه کنیم در این سال پایانی این یکدست بودن دستاوردمثبت هم داشته باشد؟
همنوایی زمانی موثر است که ما بتوانیم در تقویت اهدافی که در پیش گرفتیم ، مثبت حرکت کنیم ولی وقتی ضعف هایی وجود دارد، همنوایی برای لاپوشانی و سرپوش گذاشتن بر مشکلات هیچ توجیهی ندارد. مرتون اشاره دارد به این قضیه که ابزارها و اهداف وقتی نا همخوان باشند اتفاقاتی می تواند بیفتد که این اتفاقات درنهایت به نفع جامعه نخواهد بود.
بیشتر بخوانید:
-
شعر قدردانی سعید حدادیان از پدر علم موشکی ایران در پی رونمایی از «فتاح»
-
دفاع مهاجرانی از نقش بازدارندگی «موشک هایپرسونیک» علیه حامیان حمله به ایران
-
«فتاح» و «خیبرشکن»؛ تیرهای غیب بر سر سپرهای موشکی / برخاستن ققنوس آلمانی از دل فناوری‌های جدید
۲۱۶۲۱۲
نظر شما