این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین می نویسد: " این مطلب مربوط است به قانون شکار و صید که در سال 1346 تصویب و در سال 1375 اصلاح شده است. در این قانون برای شکار و صید جانوران وحشی عادی بدون پروانه و موارد دیگر که از بحث ما خارج است جزای نقدی از یکصد هزار تا یک میلیون ریال و حبس از یک ماه تا شش ماه تعیین شده است. همچنین در ماده 11 قانون برای شکار صید در فصول و ساعات ممنوع و مقرر یا در مناطق ممنوع و یا با استفاده از طرق غیرمجاز و یا تخریب چشمه ها و آبشخورهای حیوانات در مناطق حفاظت شده جزای نقدی از یک میلیون و پانصد هزار ریال تا سه میلیون ریال و یا حبس از 91 روز تا شش ماه پیش بینی شده است. همچنین شدیدترین مجازات موضوع این قانون در ماده 12 آن برای شکار و صید جانوران وحشی حمایت شده بدون داشتن پروانه ویژه و از بین بردن رستنی ها و تعلیف و تخریب در پارکهای ملی پیش بینی شده که سه ماه تا سه سال حبس و یک میلیون و پانصدهزار ریال تا 18 میلیون ریال جزای نقدی است البته مجازات مشابهی هم برای شکار جانوران وحشی کمیاب و در معرض خطر انقراض در ماده 13 پیش بینی شده است."
وی یادآور شده است: " ملاحظه میشود حداکثر مجازاتهای تعیینی شاید برای تنبه شکارچیان غیرمجاز کافی باشد اما حداقل‌ها کافی نیست. البته اگر تعیین مجازات یا شدت آن اصولا از جهت جلوگیری از تکرار جرم موثر باشد، که نیست.
آنچه قویا مایه نگرانی و غیرقابل توجیه و غیرقابل دفاع است آزار حیوانات صرفا به لحاظ بعضی هیجانات و خواسته‌های نامعقول و یا به لحاظ وجود عقاید خرافی و جاهلانه است."
این حقوقدان در پیان آورده است: " نتیجه این که به نظر می‌رسد مبارزه با حیوان آزاری بیش از آن که از طریق قانونگذاری و تعیین مجازات ممکن باشد به وسیله کار فرهنگی و آموزش ممکن است."
برای مطالعه متن کامل این یادداشت لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما