*پرونده من بیشتر از آنکه یک پرونده قتصادی باشد، پروندهای است که رسانهها برخلاف تصریح قانون آیین دادرسی کیفری قبل از صدور حکم جرم مرا قطعی تلقی و آنقدر علیه من تبلیغ کردند که قاضی صادرکننده حکم شهرامی را محاکمه و محکوم کرد که رسانهها درست کرده بودند و مرا به اتهام اخلال در نظام اقتصادی به ۲۷ سال حبس محکوم کرد. وقتی به رای صادره اعتراض کردم و پرونده در شعبه۲۶ دیوان عالی کشور مطرح شد(که یکی از دقیق ترین شعبههای دیوان عالی کشور است و به پروندههای کلان اقتصادی رسیدگی میکند) مرا از اتهام بسیار سنگین اخلال در نظام اقتصادی کشور تبرئه و به صراحت اعلام کرد این گونه رای دادن خلاف اصول اولیه حکم دادن قضات است و به فتوا شبیه است تا قضاوت؛ زیرا شهرام جزایری هیچ یک از اموال دولتی و غیره را تضییع نکرده است و تمام اموال اصلی و سود تسهیلات بانکی را پرداخت کرده است و بهترین شاهد در این زمینه، عدم شکایت سیستم بانکی علیه شهرام جزایری بوده است.
* در عمرم شب نشینی نرفتهام، عیاشی نکردهام. ولگردی بلد نیستم. هشتاد تا مسافرت خارجی داشتهام که همهاش را با همسرم سفر کردهام. من عاشق کشورم هستم جانم برای مملکتم میدهم. شهرام جزایری تا حالا یک نخ سیگار نکشیده، آدمی است که سرش به کار خودش است.
*به نظر من فردی که در کارهای اقتصادی فعالیت میکند که هیچ وجه نباید به افراد سیاسی نزدیک شود. این بدان معنی نیست که خدای ناکرده افراد سیاسی مورد احترام نیستند بلکه بالعکس ضمن احترام وافر به سیاسیون، اول به خودم و بعد به همه فعالان اقتصادی توصیه میکنم وارد عرصه سیاست نشوند، چون سیاست و اقتصاد دو مقوله فوق تخصصی و کاملا جداگانه است.
*از نزدیک شدن به آدمهای سیاسی پشیمانم. هر چند که آنها سراغ من آمدند ولی چون نوع فعالیت سیاسی و اقتصادی به هم ارتباطی ندارد این کار من درست شود.
17302
نظر شما