- اصل ولایت فقیه در مجلس خبرگان به کمک شهید آیت، تصویب شد. بحث ولایت فقیه و کار کردن روی مساله فرماندهی کل قوا، از پیشنهادهای مرحوم آیت بود. او از موافقان این اصل بود و بنیصدر از مخالفان آن. بنیصدر فکر می کرد رئیس جمهور می شود و رئیسجمهور هم باید بالاترین مقام مملکت باشد و همه اختیارات را در دست بگیرد. او حتی نسخه نهایی قانون اساسی را امضا نکرد.
- من و شهید آیت مقالههایی درباره گروه منافقین می نوشتیم اما مهندس موسوی که مسئول روزنامه جمهوری اسلامی بود، آنها را چاپ نمیکردد و می گفت صلاح نمی دانیم که الان با منافقین درگیر شویم. در حالیکه ما معتقد بودیم که منافقین در گوشه وکنار کشور، با ما درگیر شدهاند. او حتی مخالف چاپ مقالههایی علیه مصدق و به نفع آیتالله کاشانی بود.
- از ابتدا من و شهید آیت در حزب جمهوری اسلامی با آقای موسوی اختلاف نظر داشتیم. آیت مخالف عضویت مهندس موسوی در شورای مرکزی بود، چه رسد به اینکه بخواهد وزیر خارجه یا نخست وزیر شود. در حزب، من با آقای بادامچیان و ناطق نوری و جاسبی یک گروه بودیم، موسوی و دیگران هم یک گروه. همین اختلافها باعث شد تا حزبی با آن عظمت و استحکام نتواند ادامه حیات بیابد.
- برای پست نخست وزیری، انتخاب اول رهبر انقلاب، مهندس موسوی نبود. بلکه دکتر ولایتی را معرفی کردند که مجلس به او رای نداد. بعد افرادی مثل پرورش،مهندسی غرضی و دکتر نوربخش و ... مطرح شدند. چون پس از انفجار نخست وزیری، می خواستیم سریع نخست وزیر معرفی شود، در نهایت مقام معظم رهبری ایشان را معرفی کردند. آقای موسوی حیات سیاسی خودش را صد در صد مدیون مقام معظم رهبری است اما دیدیم که موسوی نمک نشناسی کرد.
- دیدگاه مهندس موسوی یک مقدار چپ بود و به همین دلیل از روز اول مخالفان جدی داشت. از آنجا که شخصا خیلی اهل مجادله نیستم، بالاخره از دستگاه دولت آقای موسوی استعفا داد. در حالیکه من 179 رای اعتماد از مجلس گرفته بودم اما موسوی با حمایت امام 130 رای داشت. حتی رای او در کنگره حزب جمهوری اسلامی خیلی از من کمتر بود.
- نقش امثال بادامچیان، آیت و جلالالدین فارسی در انقلاب خیلی شفافتر و عمیقتر از آقای موسوی بود. اما خانم ایشان دو کتاب نوشته بودند که قدری معروف شده بود. اما آقای موسوی وقتی داخل حزب آمد، معروف شد. قبل از انقلاب، خانم زهرا رهنورد، آقای موسوی را معروف کرد. قبل از انقلاب، جلساتی در خانه دکتر لواسانی برگزار میشد که سخنرانان اصلیاش مهندس بازرگان و خانم رهنورد بودند. اما موسوی شاید بین هنرمندان شناخته شده بود و در جوامع سیاسی و روشنفکری، چهره سرشناسی نبود.
- آقای موسوی میگفت: میتوانم یک وزیر امورخارجه خوبی بشوم ولی نخست وزیر خوبی نمیتوانم بشوم. خودش میدانست و اصلا فکر نمیکرد در این مطرح شود.
- /2929
هفتهنامه پنجره در مصاحبهای با حسن غفوریفرد به مناسبت سالگرد رحلت شهید آیت نوشت:
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 168098
نظر شما