بازگشت حامیان احمدی نژاد به وضعیت یک دهه پیش

یارانی که بی چشم داشتی، صادقانه و با نیت قربت الی الله برای موفقیت اش در رقابت انتخاباتی 84، مخصوصا در دور دوم تلاش کردند. اما هرچه زمان گذشت برخی سخنان، بعضی مواضع و اظهارات در این چند سال قدری از مهر احمدی نژاد را در قلب آن دو پایگاه کمتر کرد.

حالا محمود احمدی نژاد است و شش سالی که پشت سر گذاشته و دو سالی که باقی مانده.

رئیس جمهور امروز در گردهمایی اعضای کانون‌های فرهنگی و هنری مساجد - تشکلی که توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مدیرت می شود - سخن گفت.

برخی می گویند حالا پایگاه پیشین او در میان مساجد و بچه حزب اللهی ها بیشتر که نشده هیچ، سیر نزولی را هم تجربه کرده است. البته مخالفان این نظر، اینگونه سخن گفتن را مغرضانه می دانند و برچسب ضد دولت عدالت گستر بر آنها الصاق می کنند.

2 سال تا پایان مهلت خدمتگذاری احمدی نژاد باقی مانده و آرایش این روزهای یاران او که از میان مساجد برخواسته بودند شبیه یک دهه پیش است.

مسجدی‌ها و حزب اللهی ها 10 سال پیش خود را بازنده ای می دیدند که محکوم بودند خون دل بخورند و فاصله گرفتن جمهوری اسلامی از اسلامیت را تماشا کنند.

آن روزها بدحجابی، بی حجابی، تعدی و تجاوز و بی بند و باری محصول «تساهل و تسامحی» دانسته می شد که دولت اصلاحات مدافع آن بود. دولت وقت بر آزادی هایی که به معنای لا ابالیگری نمی دانست پافشاری می کرد و مذهبی ها بر ضرورت امر به معروف و نهی از منکر و اجرای این فریضه اصرار داشتند. اما این دو نظر باعث نشد که در سالهای دولت اصلاحات هنجارشکنان آنقدر جری شوند که هر روز تیزی در چشم انسانی کنند و شاهرگ جوانی را بزنند.

حالا و در این روزها آن دو بال رئیس جمهور خود را موظف به انجام وظایفی می دانند که دولت خود را مسئول آنها نمی داند. دولتی که مشکل خود را موی دختران و پسران نمی داند کاری هم نکرده تا فاصله «آنها» با اسلام و انقلاب کمتر شود ولی در عوض چند قداره بند در همین چند ماهی که از سال 90 گذشته آنقدر جری شده اند که چند تا از همین بچه مسجدی ها را راهی بیمارستان کرده اند.

بچه مسجدی ها هنوز وظیفه خود می دانند تا درباره آنچه احساس تکلیف می کنند تلاش داشته باشند؛ هنوز سرخورده و گوشه نشین نشده اند اما موقعیت شان به یک دهه پیش بازگشته است و فعلا خود را در دوره دولتی که برای به قدرت رسیدن اش تلاش کردند تنها می دانند و مظلوم.