حقوق بشر از جمله مباحثی است که در صورت عدم برخورد سیاسی، دوگانه، ابزاری و جانبدارانه باآن، میتواند بهبود شرایط زندگی را برای همه مردم جهان به ارمغان آورد. علی رغم وجود چنین اهمیتی والایی، اما در جهان معاصر و در نتیجه استراتژی ابزاری برخی از قدرتهای بزرگ به ویژه ایالات متحده و همپیمانان آن، در بهرهگیری از این عنصر، باعث شده است تا نقش و جایگاه حقوق بشر در جهان به شدت تنزل پیدا کند. در راستای چنین راهبردی می بینیم که ایالات متحده، مکرراً با طرح اتهامات واهی حقوق بشری، با استفاده از دیپلماسی عمومی و رسانهای، سایر کشورهای مستقل را مورد هجمه بوق‌های تبلیغاتی خود قرار داده و از هیچ تخاصمی بر کشورهای هدف فروگذار نمی‌کند. صرفاً به این علت که این کشورها حاضر نیستند منافع ملی خود را در تاراج آمریکایی‌ها و به اصطلاح مدعیان حقوق بشر غربی ببینند.
جدیدترین نمونه از این سیاسیکاریهای حقوق بشری آمریکا را می توان در ارائه گزارش سالانه وزارت امور خارجه این کشور در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران که به صورت کاملاً مغرضانه و با اتهامات واهی؛ ایران را مورد هجمه حقوق بشری قرار داده، به وضوح مشاهده کرد. بررسی طرح این اتهامات به خوبی گویای این است که ایالات متحده همانند ادوار گذشته از این موضوع به عنوان یک ابزار سیاسی در جهت فشار علیه ایران استفاده کرده است. به گونه ای که با استفاده از این حربه و با انتشار گزارشات تکراری و مغرضانه در مورد نقض حقوق بشر توسط ایران، تلاش کرده است تا با از بین بردن اعتماد سیاسی در کشور، زمینه لازم را برای نارضایتیها و اعتراضهای سیاسی و اجتماعی در آینده فراهم کرده و قدرت داخلی مبتنی بر پشتوانه مردمی حاکمیت را کاهش دهد تا بتواند ایران را به امتیازدهی و اتخاذ دیپلماسی انفعالی در حوزه سیاست خارجی و به ویژه در خصوص پرونده هستهای وادار کند و این حربه را به عنوان یکی از ابزارهای تغییر رفتار ایران در جهت منافع خود مورد توجه قرار دهد.
کاملاً روشن است که نمی توان هیچ انتظاری غیر از این از دولت معتاد به دروغ آمریکا برای بیان حقائق و واقعیتهای موجود در رابطه با ایران داشت، اما جهت برملاسازی ماهیت سوگیرانه، سیاسی و مداخله جویانه این گزارش برای همگان، باید به مقامات سیاسی آمریکا گوشزد کرد که دولتی که خود در طول دهه های گذشته با تاریخی مملو از جنایت های بیشمار علیه مردم ایران؛ از جمله محروم کردن ملت ایران از حقوق اولیه خود؛ با اقدامات قهری یک جانبه از جمله تحریم‌های غیرقانونی اقتصادی این کشور که مصداق بارز تروریسم اقتصادی و از موانع اصلی ورود داروهای ضروری برای بیماران ایرانی شده است، تا ترور سردار مدافع واقعی حقوق بشر حاج قاسم سلیمانی، خود حاکی از این است که آمریکا در هیچ جایگاهی نیست که در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران اظهار نظر کند.
آمریکایی‌ها در حالی خود مدعی حفظ حقوق بشر شده و ایران را به نقض آن محکوم می‌کنند که این روزها بیش از هر زمانی تناقض‌های رفتاری این دولت متخاصم مشخص شده و دنیا شاهد جنایات ضد حقوق بشری است که سیاستمداران این کشور بر مردم روا داشته‌اند. به گونهای که امروز به وضوح شاهدیم چگونه حقوق کودکان و زنان، حقوق مهاجرین، حقوق بومیان، آزادی بیان و مطبوعات با فشار بر فعالین مدنی و اجتماعی، حقوق اقلیت‌های مذهبی به خصوص افزایش فزاینده اسلام‌ستیزی و حقوق سیاه‌پوستان در آمریکا نقض می‌شود. به صورتی که در صفحات گوناگون تاریخ نقض حقوق مردم آمریکا مشاهده می‌کنیم؛ چگونه سیاه‌پوست‌هایی که در این کشور زندگی می‌کنند به بردگی گرفته شدند و امروز زیر پای حقوق بشر آمریکایی توسط خشونت لجام‌گسیخته پلیس و نظام قضایی آمریکا، از حق نفس کشیدن محروم می‌شوند. این موارد تنها بخش کوچکی از مصادیق نقض گسترده حقوق بشر از سوی مقامهای آمریکایی است که در برهه‌های مختلف تاریخی مستندات آن منتشر شده و اعتراضات گسترده سالهای اخیر نیز مؤید این وضعیت اسفناک، در این کشور است. در چنین وضعیتی به جای آنکه خود به افکار عمومی مردم دنیا پاسخگو باشند، گستاخانه انگشت اتهام را از سمت خود به سوی دیگران نشانه گرفته و با زورگویی، فشار و اعمال نفوذ در سازمان‌های بین‌المللی و نهادسازیهای سیستمی و به مدد بوق‌های رسانهای که در اختیار دارند، اقدامات نقض‌کننده حقوق بشری خود را توجیه می‌کنند.
اظهار نگرانی در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران در شرایطی که جایگاه برتر جمهوری اسلامی ایران در منطقه به لحاظ رعایت موازین حقوق بشر و عمل به تعهدات بین‌المللی از طریق همکاری‌های سازنده و سازوکارهای مبتنی بر گفتگو، بر همگان آشکار است، منحرف ساختن افکار عمومی و اصرار بر یک روند نادرست است که نتیجهای جز شکست و بی‌اعتمادی بیشتر در روابط فی‌مابین در بر نخواهد داشت. جمهوری اسلامی ایران ضمن رد صریح این اتهامات، چنین اظهارنظرهایی را نامشروع و فاقد وجاهت قانونی دانسته و انتشار این گزارش را دخالت آشکار در امور داخلی خود پنداشته، و به ایالات متحده توصیه میکند که به جای دخالت در امور داخلی دیگر کشورها به بهانه حقوق بشر، به مسئولیتهای داخلی خود پرداخته و جنایات حقوق بشری خود را خاتمه دهد. کارنامه سیاه آمریکا در موضوع حقوق بشر نشان داده است که ایالات متحده آمریکا نه تنها صلاحیت اظهارنظر در خصوص حقوق بشر را ندارد، بلکه خود مهم‌ترین نقض‌کننده این حق انسانی در جهان بوده است و باید به افکار عمومی جهان در این زمینه پاسخگو باشد.
*کارشناس ارشد حقوق بین الملل
۳۱۱۳۱۱
نظر شما