انجمن حجتیه، تبلیغات مسیحی و بودجه های میلیاری که سر از جریان انحرافی درآوردند

وی در این یادداشت نوشته است: " یکی از آثار بالا گرفتن منازعات سیاسی در چند سال اخیر، دور شدن مراکز علمی و مذهبی ما از کارهای علمی و تبلیغی ارزشمند در حوزه دفاع از دین و مواجهه با تبلیغات مسیحیت و بهائیت و در نتیجه میدان داری آنهاست. این در حالی است که فشار تبلیغات مسیحی ـ بهایی طی سالهای اخیر به دلیل ضعف کارهای فرهنگی ـ تبلیغی، نپرداختن به بررسی و نقد این قبیل ادیان و آیین های خود ساخته، درآمیختن بیش از حد دین و سیاست، و بیش از همه دلخوری ها و عصبانیت ها از برخی اقدامات غلط که هرچند نابجا به پای دین نوشته می شود، بیشتر و بیشتر شده و می رود تا لطمات جبران ناپذیری را در میان نسل جدید فراهم آورد. مهم آن است که امروزه دیگر مقابله با نظام صرفا جنبه سیاسی ندارد و مسائل مطرح شده، مشکلات فکری، توسعه شبهات و ریشه گرفتن جریانهای انحرافی، به بنیادهای فکری ـ دینی جامعه لطمه وارد کرده و موجب پدید آمدن خلاء دینی و مذهبی و به عبارتی رواج بی دینی در برخی از جوانان شده است. "

این نویسنده و محقق مسائل اسلامی ادامه می دهد:" روزگاری در قم، موسسه در راه حق، یک تنه برابر تبلیغات مسیحیت می ایستاد و تأثیر شگرفی هم در آن دوره داشت، اما امروزه در قم مرکز خاص و موثری که در این باره با رویکرد تبلیغی ـ علمی کار کند وجود ندارد. طبعا نباید انتظاری از دانشگاه ادیان داشت که کارش علمی است و آنچه منتشر می کند، پژوهشی. البته هرچند وجود مراکز علمی ـ تبلیغی مهم است، مهمتر میزان تاثیر آنهاست.

انجمن حجتیه که روزگاری کار جلوگیری از تبلیغات بهائیان را بر عهده داشت، به دلایلی از جمله مخالفت برخی سران آنها با روند انقلاب و نوع تفکراتشان، کاملا از صحنه کنار گذاشته شد و گاه هم که شنیده می شود در حال حاضر هم برخی فعالیتها را دارند، دیگر کارکرد ضدبهاییت ندارد. در اینجا به دنبال ارزشگذاری درباره این گروه نیستیم، به ویژه که اسناد و پژوهشهای زیادی در این زمینه منتشر شده، اما به هرحال در عوض آنها تشکیلات یا موسسه ای که بتواند جای آن را برای مبارزه فکری منظم با بهائیت بگیرد ایجاد نشد.
در همین شرایط میلیاردها تومان بودجه صرف موسسات مربوط به مهدویت شد که عوض مواجهه با خطر بهائیت، غالبا به ترویج اندیشه هایی پرداختند که امروز سر از جریان انحرافی درآورده و نه تنها خطر بهائیت را دفع نکرده که به قول برخی از صاحب نظران خود زمینه ظهور بابیت جدیدی را هم فراهم آورده است."

جعفریان می افزاید: " در چنین شرایطی، شنیدن این که مثلا بچه فلان روحانی ممکن است مسیحی شده باشد، یا این که فلان جوان ایرانی که برای تحصیل به فرنگ رفته بهایی شود، نباید ما را شگفت زده کند. به نظر می رسد نهادهای فرهنگی و تبلیغی کشور نیاز به یک برنامه ریزی منسجم برای مواجهه با جریان های مذکور به ویژه مقابله با فشار تبلیغی مسیحیت و بهائیت دارند."

برای مطالعه متن کامل این یادداشت لطفا اینجا را کلیک کنید.