به گزارش خبرآنلاین، پنج سال قبل زمانی که مشکلات میان اعضای اتحادیه تهیهکنندگان سینمای ایران بالا گرفته بود، اعضای اتحادیه بعد از سالها گذران دوران پرالتهاب، دیگر دلیلی برای باقی ماندن کنار یکدیگر احساس نمیکردند و به این ترتیب اصناف دیگری با حضور تهیهکنندگان سینمای ایران تشکیل شد.
مسئله قابل توجه اینکه افراد مایل به جدایی از اتحادیه همگی با یکدیگر همسو و همنظر نیز نبودند و به این دلیل بعد از جدایی از اتحادیه دو تشکل مجمع فیلمسازان سینمای ایران و کانون تهیهکنندگان را تشکیل دادند. اعضای مجمع فیلمسازان کارگردان-تهیهکنندگانی بودند که اغلب آنان همان سال در شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران عضویت داشتند. تعدادی از چهرههای سرشناس کانون به عنوان هیئت موسس، مجمع فیلمسازان را راهاندازی کردند و در ادامه مسئولیت را برعهده شورای مرکزی واگذار کردند. شورای مرکزی این صنف در حال حاضر با ریاست عزیزالله حمیدنژاد به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
کانون تهیهکنندگان، با حضور چهرههای شناخته‌شدهای از تهیهکنندگان سینمای ایران فعالیت خود را آغاز کرد. چهرههای سرشناسی همانند منوچهر محمدی، فرشته طائرپور و سیدضیا هاشمی کانون را راهاندازی و در شورای مرکزی آن جای گرفتند، اما این روزها هاشمی در جبهه‌ای روبروی کانون قرار دارد.
جریان تفکیک تهیهکنندگان به اینجا ختم نشد. گروهی هم از کانون جدا شده و انجمن تهیهکنندگان مستقل سینمای ایران را تشکیل دادند، انجمنی که با ریاست غلامرضا موسوی اداره میشود. موسوی خود یکی از بنیانگذاران اتحادیه تهیهکنندگان سینمای ایران بود و سالها در شورای مرکزی اتحادیه حضوری فعال داشت.
اما در مقطعی که اصناف تهیهکنندگی به سه صنف اتحادیه، مجمع و کانون تقسیم شده بود، پیشنهادی درمورد تشکیل شورای عالی تهیهکنندگان سینمای ایران از سوی مسئولان دولتی سینما مطرح شد، مسئلهای که با استقبال کانون و مجمع و واکنش منفی اتحادیه تهیهکنندگان روبرو شد.
مخالفت اتحادیه با این شورا به حاضر نشدن در جلسات محدود نشد و از مدتی پیش چهرههای شناخته شده اتحادیه در گفتوگوهایی مکرر تاکید کردند شورای عالی تهیهکنندگان را به رسمیت نمیشناسند. شورای‌عالی تهیهکنندگان از ابتدای شکل‌گیری زیر نظر خانه سینما فعالیت خود را پی گرفت.
ظهور و بروز اتحادیه تهیهکنندگان جدید که ابتدا تشکل واحد تهیهکنندگان و در ادامه به نام اتحادیه 2 نامیده شده، در زمستان سال 1389 آغازگر جریانات تازه‌ای در سینما بود.
اختلافاتی که در میان تهیهکنندگان وجود داشت با راهاندازی این صنف که اعلام می‌شد هدف آن ایجاد اتحاد است، بیشتر شد و نمود آن این روزها بیش از پیش دیده میشود.
دستور معاونت امور سینمایی و نظارت مدیرکل اداره نظارت و ارزشیابی بر شکل‌گیری اتحادیه تهیهکنندگان در شرایطی که سینمای ایران خواسته و ناخواسته به دو گروه «حمایتگران خانه سینما» و «تحت حمایت معاونت سینمایی» تقسیم شده، سرمنشاء اختلافات بسیاری بود.
در ادامه مسیر این مشکلات دامن زده شد و آن زمانی بود که معاونت امور سینمایی در مسیر نادیده گرفتن خانه سینما تلاش کرد برخی مسئولیت‌های صنفی را برعهده اتحادیه قرار دهد. شورای صنفی نمایش از خانه سینما به محل اتحادیه نقل مکان کرد. مسئولیت‌دهی‌ها به این مرحله محدود نشد و در ادامه عنوان شد جلسات شورای صدور پروانه ساخت نیز در این تشکل برگزار خواهد شد و در ادامه به دست مسئولان در اداره نظارت و ارزشیابی می‌رسد.
این موضوع بیش از موارد قبلی واکنش‌های دیگر گروه تهیهکنندگان را به همراه داشت.
به نظر می‌رسد دو دستگی ایجاد‌شده در میان تهیهکنندگان تا زمانی که مسئولیت به صورت عادلانه در میان گروه‌های مختلف در سینما تقسیم شود و روش‌های مدیریت به اشکال مرسوم و قانونی آن بازگردد شرایط موجود ادامه خواهد داشت.
57243
نظر شما