بازگشت به عریضه آقای جندقی در کنفرانس خبری سوم خرداد 1390 مبنی بر اینکه علت وجودی ماده 187 که گروه مشاوران قضایی قوه قضائیه بر اساس آن شکل گرفته کسانی هستند که نمی توانستند در امتحانات کانون وکلاء شرکت کنند یا قبول نمی شدند این افراد به تشکیلات قوه ی اجرایی فشار آوردند و ... این افراد عمدتاً استادان دانشگاه و کارمندان بودند نه کسانی که در انتظار شغل باشند یا در بخش دیگر سخنان رئیس کانون وکلای دادگستری پیشنهاد داده اند که از تشکیلات قضایی سئوال شود تا مقایسه بین وکلای کانون های وکلاء و مشاوران و وکلای مرکز 187 انجام دهند و نظرشان را درباره ی نظم و ادب و سواد و معلومات این دو ارائه دهند باید عرض کنم:
اولاًـ همان بیان عبارات و جملات و کلمات از سوی این رئیس کانون وکلای دادگستری و دیگر عضو هیئت مدیره آن کانون آقای امید سلیمی نبی گویای قضاوت مردم و هر خواننده ای نسبت به مقایسه ادب می باشد لذا نیازی بر مقایسه توسط تشکیلات قضایی نیست.
ثانیاًـ پیشاپیش باید ابراز تاسف کنم از بیان این جملات آنهم از زبان رئیس کانون وکلاء دادگستری که نقاره های استقلال کانون را هم چند ماهی در رسانه ها به صدا درآورده و آنهم مستند به آئین نامه اجرایی لایحه استقلال کانون وکلاء می کند در صورتیکه بدور از هرگونه سلطه جوئی قدری تعمق علمی و از منظر سوادی که ادعا می کنند بنمایند، ملاحظه می شود که :
الف) واژه استقلال تفکیک و جدایی از دادگستری (قوه قضائیه) نیست بلکه استقلال یعنی مدار قانون .
ب) سابقه و خدمت نودساله وکالت دعاوی که در حقوق اسلام قریب به 1400 سال رسیده و این مدت هم نمی تواند سابقه طولانی و کهن تلقی شود وکالت و دفاع از حقوق حقه مردم از ابتداء به وسیله روحانیون و علماء دین در نزد دادگاههای شرعی انجام می شده یعنی پیش از انقلاب مشروطیت.
ج) از زمانی که فرمان راجع به وکلاء در سال 1287 قمری توسط کمیسیون تنقیح قوانین که کارش تدوین قوانین جدید و بروز بودن صادر شد ، به موجب آن وکلاء موظف شدند پس از شرکت در آزمون که زیر نظر وزیر دادگستری انجام می شد پروانه آنها توسط شخص وزیر دادگستری اعطاء می گردید حتی تمدید تصدیق وکالت هم بر عهده وزیر دادگستری بوده ، ملاحظه می شود که کانون وکلاء از ابتداء کاملاً زیر نظر وزارت دادگستری بوده نه استقلال بدین معنی ، حتی پس از انقلاب هم تحت پوشش و سرپرستی قوه قضائیه بوده و سرپرست آن توسط قوه قضائیه تعیین گردید.
بله این همان مدارقانونی است نه تفکیک و جدایی و در حال حاضر هم کانون وکلاء برخلاف ادعای آقایان و جشن گرفتن یکساله باصطلاح استقلال کانون وکلاء به نحوی تحت پوشش قوه قضائیه می باشد مثل تعیین تعداد وکلائی را که برای هر منطقه لازم باشد با کمیسیونی است که اکثر آن نمایندگان قوه قضائیه می باشند یا رسیدگی به تجدیدنظر احکام انتظامی وکلاء با دادگاه عالی انتظامی قضات است یا صلاحیت کاندیداهای عضویت در هیأت مدیره کانون با دادگاه عالی انتظامی قضات است حتی اساساً تغییر آئین نامه اجرایی لایحه استقلال کانون وکلاء و قانون مصوب سال 1376 با قوه قضائیه است و بالاتر از آن برخی از مقامات قضایی هم حق تقاضای تعلیق وکیل را دارند. خوب قضاوت فرمایید با این قانون صریح و روشن و منجز استقلالی که آقایان مدعی آن هستند و تفسیر
می کنند چه معنا و مفهومی دارد به یقین آقایان مفهوم استقلال را به اشتباه تعبیر می کنند البته به نظر نمی آید به اشتباه تعبیر کنند بلکه می خواهند بهره برداری سیاسی کنند تا شاید بتوانند از این آب گل آلود ماهی بگیرند. و به مدیریت چندین ساله دوستانه و خانوادگی خودشان ادامه دهند در صورتیکه اگر از استقلال کانون وکلاء آقایان
می خواهند قدرت خود را حفظ و به رخ جامعه اعم از دولت و مردم بکشند باید تابع قانون باشند نه قدرت چون در این قدرتی که توسط آقایان اعمال می شود اگر برای اعمال آن حقی وجود داشته باشد مشروع و بر حق است والله اگر حقی برای اعمال آن وجود نداشته باشد نامشروع است و با توجه به اینکه مشروعیت هم به طور معمول از دیدگاه اسلامی تنها از آن خداست و به غیر از آن هر مسئولیتی چون بالعرض است که باید از مشروعیت بالذات کسب مشروعیت کند پس این استقلال و قدرتی را که آقایان با جاروجنجال ها می خواهند بدست آورند و بر دیگران اعمال و القاء کنند تا شاید برای خود یک حقی ایجاد شود و چون این قدرت بالعرض است و از ذات او جداست مشروعیت ندارد و باطل است پس استقلال تعریف شده از سوی ایشان مشروعیت ندارد.
حال با این بیان خواستم تاسف خودم را از بیان این رئیس چندین سال کانون وکلاء ابراز کنم زیرا نامبرده با سخنان ایراد شده مکنونات قلبی خود را در کنفرانس خبری خود بیان داشته و این خلاف قانون است و وی با بیان این جملات صرفاً یک تاکتیک برای ایجاد یک فضای موهم جهت خوش بینی و تقاص گرفتن تشکیلات قانونی مرکز امور مشاورین ، وکلاء و کارشناسان قوه قضائیه و پیشرفت علمی و اجتماعی وکلاء جوان و فرهیخته آن که خدمات شایانی را به این ملت ایثارگر و ولایتی و قانون مدار ارائه داده و حضور فعال و پرثمری در عرصه جامعه اسلامی دارند علی الخصوص همایش علمی و آموزنده اقدام به تبیین این مطالب نموده ، بنده حاصل این جملات را از تلخکامی و کج اندیشی نامبرده می دانم زیرا یک حقوقدان که حداقل اگر از محتوای حقوق چیزی نداند باید از الفبای حقوق مطلع باشد حداقل نباید جملات تهمت آمیز در رسانه های عمومی آنهم به همکاران خود وارد نماید که قانوناً قابل تعقیب کیفری است به نظر می آید عده ای تحمل برتری دیگران را نسبت به خود ندارند چون هر برتری به صیانت شخصی افراد بر می گردد و وضوح و بداهت نیازمندی جایگاه به ارزیابی دیگران دارد که جزء لاینفک روابط و مناسبات انسانی است و چون قبلاً منازعات و خصومات تشکیلاتی وی با مرکز امور مشاوران و وکلاء فراهم شده بود لاجرم او از فهوای آنها احتجاج کرده البته نه محاجه حقوقی زیرا ایشان توان و قدرت محاجه و گفتگو را ندارند آنچه در بیان کلمات ایشان آمده تقبیح و دیدگاهی متفاوت با دیدگاه رسمی جایگاه قانونی این مرکز ، کانون می باشد ، لذا تهی بودن دنبان دلیل و برهان مطالب بیان شده و ضعف حجت و استدلال و نگرانی از رشد تعالی وکلاء مرکز از نظر علمی و جایگاه اجتماعی در بین مردم و اقتضاء سن وی اینجانب را بر آن داشت تا از تعقیب قضایی خودداری نمایم و به همین مقدار بعنوان نصایح اکتفاء‌کنم شاید نصیحت پذیری که از ویژگیهای پسندیده کارگزاران و مسئولان است و در سیره امیر مومنان علی (ع) مشاهده هم می کنیم که آن حضرت با وجود داشتن مقام عصمت، نصیحت را از هر کس که بود می پذیرفت و به نصیحت کنندگان خود محبت
می کرد و ایشان همچنین خطاب به مردم می فرمود من از شما می خواهم مرا با سخنان زیبای خود بستایید تا از عهده وظایفی که در برابر خداوند دارم برآیم و حقوقی را که مانده است بپردازم... تاثیرگذار باشد و امیدوار هستم نامبرده با نزاکت و با متانت با افراد مواجه گردند و از روی احساسات سخنانی را بر زبان نراند زیرا جامعه در حال حاضر نیازمند آرامش و رفتار متعادل و عاقلانه مردان والامقام است وگرنه ایشان بهتر می دانند که اطلاعات برای افشاگری زیاد است و ما رعایت حال را می کنیم.
در انتها به پیروی از امیر مومنان علی (ع) که در نامه های فراوان خویش به مسئولان و والیان مناطق گوناگون آنان را همواره به مهرورزی ، محبت و انصاف با دیگران سفارش می فرمودند از جمله، در نامه ای به مالک اشتر می نویسد با خدا، مردم، خویشاوندان نزدیک و افرادی از رعیت خود که آنان را دوست داری انصاف را رعایت کن که اگر چنین نکنی ستم کرده ای که دو نکته بسیار مهم در این کلام نورانی امیر مومنان (ع) وجود دارد اول اینکه انصاف با مردم و با خدا در کنار هم قرار گرفته و دوم اینکه بی انصافی با مردم ، با ستم مساوی دانسته شده است دوستانه ایشان را به قانون مداری و تابعیت از قانون و محبت و دوستی و خوش منشب بودن ، بیطرفی و اعتدال و اخلاق مداری دعوت می کنم که انشاءا... امیدوارم ایشان را در آینده در کسوت متکلم متعادل و پخته مشاهده نمایم که البته در باب مسئله کراوات هم مطالبی بر خلاف استدلال آقایان است که در جایگاه خود بحث خواهم کرد.
*دکترای حقوق و وکیل پایه یک دادگستری
نظر شما