خشک شدن زاینده رود به مرگ صد‌ها تن ماهی منجر شد. همچنین با خشک شدن رودخانه زاینده‌رود مردم شهر اصفهان برای صید ماهی‌ها باقی مانده در چاله‌های ایجاد شده در سطح رودخانه هجوم بردند، بدون اینکه بدانند آلودگی همراه با ماهی‌ها سر سفره آنها می‌آید تا علاوه بر محیط‌زیست اصفهان، جان شهروندان هم به خطر بیفتد. البته آلودگی زاینده‌رود پیش از این هم سلامت اصفهانی‌ها را تهدید کرده بود.
البته به گفته کارشناسان خانه بهداشت مناطق ساحلی زاینده رود، خشک شدن زاینده رود به شیوع بیماری‌هایی چون اسهال خونی، کم خونی، بیماری‌های گوارشی و پوستی هم منجر شده است. آلودگی‌های نفتی تنها قاتل موج‌های خروشان زاینده رود نیست. ورود فاضلاب‌های شهری و صنعتی، عدم مدیریت صحیح آب در منطقه، حفر چاه‌های غیرمجاز و... باعث مرگ طولانی‌ترین رودخانه کشور شده است.
«دادخواه» عضو انجمن بانوان حامی‌محیط‌زیست اصفهان می‌گوید: زاینده‌رود حتی در زمان جریان هم، آلودگی زیادی داشت که روی سلامتی مردم شهر تاثیر می‌گذاشت. البته به گفته او در زمان خشکسالی امراض و بیماری‌ها در شهر بیشتر می‌شود. خشکسالی سال گذشته زاینده رود بیش از هرچیزی ناشی از عدم مدیریت صحیح آب در اصفهان وچهارمحال و بختیاری بود.
البته الان دادخواه و سایر همکارانش نمی‌دانند چند درصد خشکی زاینده رود به دلیل عدم مدیریت صحیح آب و چند درصد به دلیل خشکسالی هاست. به گفته او سال گذشته همایشی برگزار شد وبسیاری را امیدوار کرد که مسئولان حق آبه زاینده رود را بدهند اما خشک شدن دوباره زاینده‌رود نشان داد که کسی به فکر طبیعت اصفهان نیست. به گفته دادخواه آلودگی‌های زاینده رود شامل آلودگی‌های میکروبی و صنعتی است اما بیش از هرچیزی حیات زاینده‌رود را فاضلاب‌های صنعتی تهدید می‌کند.
ابتلا به«ام‌اس »
به گفته دادخواه اصفهان تصفیه‌خانه دارد اما برخی از آلودگی‌ها از فیلتر تصفیه خانه‌ها رد می‌شود وهمین باعث شده که تعداد بسیار زیادی اصفهانی دچار«ام‌اس» شوند. همچنین به گفته «سپهر سلیمی» عضو انجمن حمایت از محیط‌زیست اصفهان مرگ زاینده رود به مرگ صدهاتن‌ها ماهی در آن منجر شده است.
سطح رودخانه دوباره محل چرای گله‌های گوسفند شده واز سوی دیگر نوجوانان وجوانان اصفهانی سعی می‌کنند در صید ماهی‌ها جان به‌در برده از خشکسالی، سبقت بگیرند. همه ماجرا به تلاش نوجوان اصفهانی برای صیدماهیان که درد را به ارمغان می‌آورند ختم نمی‌شود. زاینده رود مانند سال‌های قبل رو به خشکی رفته و بوی تعفن ناشی از ماهیانی که در چاله های نیمه آب بستر رودخانه در حال جان دادن هستند تنفس را برای رهگذران حاشیه زاینده رود با مشکل مواجه کرده است.
زاینده رود از چند ماه گذشته تا کنون شاهد اتفاقات بسیاری در حاشیه خود بود که تشکیل هاله‌ای از پشه‌ها و پیاده روی موش‌ها در حاشیه این رودخانه از جمله این اتفاقات بود اما اکنون نیز در حال خشک شدن است تا داستان دیگری را برای اصفهان و ساحل نشینان این رودخانه تاریخی آغاز کند.
در حال حاضر دبی خروجی آب از سد زاینده‌رود بین ۱۸ تا ۲۰ متر مکعب در ثانیه است و این حجم خروجی آب با هدف تامین آب بخش صنعت و تأمین آب چاه‌های فلمن انجام می‌شود.زاینده رود از مبدا خود که سد زاینده رود است تا تالاب گاوخونی مسیری نزدیک به 350 کیلومتر را باید طی کند که اکنون تنها نزدیک به 120 کیلومتر آن دارای آب است و ادامه مسیر از خشکی رنج می‌برد و البته آنچه بیشتر نمایان است حاشیه پارک‌ها در اصفهان است.
ماهیان زاینده رود در چاله‌ها
موج‌های خروشان سال‌های نه چندان دور زاینده رود امروز به چاله‌های آب تبدیل شده است که در آنها ماهیان نیمه جانی برای زنده ماندن و گرفتن جانی دوباره تلاش می‌کنند شاید بتوانند در این چاله‌ها به حیات خود ادامه دهند اما نمی‌دانند که این اندک آب نیز تنها برای ساعاتی به آنها عمر می‌دهد.
پیاده روی در حاشیه رودخانه نیمه جان زاینده رودی که در سال‌های پیش با وجود نیمه جان بودن خود میزبانی گوسفندان گرسنه را نیز عهده دار بود صحنه‌های دیگری را نیز نمایان می‌کند، صحنه‌هایی چون کودکانی که روزگاری آرزوی صید ماهی را داشته‌اند اکنون با رفتن در این گودال‌ها صیاد ماهیان نیمه جانی می‌شوند که دیگر هیچ قدرتی برای دفاع از خود ندارند.
کودکانی که شاد هستند از صیدشان و برای صید ماهی در تلاش هستند از دیگر دوستانشان پیشی بگیرند. در هر صورت نباید فراموش کرد خشک شدن زاینده رود علاوه بر اینکه شهر اصفهان را از شادابی‌ای که دارد می‌اندازد، زیان‌های دیگری را نیز به همراه دارد که زیان‌های اقتصادی به کشاورزان، تأثیر بیماری‌های روانی و زیان به بناهای تاریخی از جمله آن است.
تیر خلاص به داشته‌های اصفهان
اصفهان یکی از داشته‌های تاریخی- طبیعی کشور است که به دلیل عدم مدیریت صحیح هزینه‌های زیادی کرده است. در کنار خشک شدن زاینده رود که به نابودی بخش بزرگی از کشاورزی منطقه منجر شده است، میراث فرهنگی این استان به دلیل ساخت و سازها ضربه‌های زیادی دیده است.
حفر تونل مترو نه تنها به خشک شدن چهارباغ که یادگاری از دوران صفوی است منجر شد بلکه با انحراف، وضعیت سی وسه پل را در معرض خطرقرار داد. البته زخم‌هایی که به پیکر اصفهان وارد شد به همین چند مورد ختم نمی‌شود. مرمت غیر‌اصولی پله‌های پل خواجو هم، هویت بخشی از آن را زیر سوال برد تا تیر خلاصی باشد بر داشته‌های یکی از مشهورترین شهرهای تاریخی - طبیعی کشور.
301
نظر شما