امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه که بارها انتقاد مردم فرانسه و جلیقه زردها را سرکوب کرده است، خود را مدافع آزادی بیان قلمداد کرد و اقدام سخیف"شارلی ابدو" را مصداق آزادی بیان و عقیده عنوان نامید.
مقام معظم رهبری در واکنش به این اقدام، آن را گناه بزرگ و نابخشودنی توصیف کرده و بهانه آزادی بیان برای محکوم نکردن این جرم بزرگ که از سوی برخی سیاستمداران فرانسوی گفته شده را کاملاً مردود و غلط و عوامفریبانه دانستند.
در عوامفریبانه و مردود بودن ادعای دفاع از آزادی بیان در فرانسه ، شواهد و دلایل غیرقابل انکاری وجود دارد. برای مثال همین مجله شارلی ابدو به دلیل توهین به آنچه ارزش های ملی فرانسه خوانده شد در سال 1961 موقتا تعطیل شد و به همین علت فعالیت آن در سال ۱۹۶۶ برای ۶ ماه تعلیق گردید. پس از مرگ ژنرال شارل دو گل، رئیس جمهور اسبق فرانسه نیز این مجله در سال ۱۹۷۰ به شخص وی اهانت کرد و به دستور وزیر کشور فرانسه تعطیل شد. همچنین به نقل از روزنامه انگلیسی تلگراف در ۲۷ ژانویه ۲۰۰۹ موریس سینت اسنثت، کاریکاتوریست شارلی ابدو، به دلیل انتشار نقل لطیفه‌ای در مورد پسر نیکولا سارکوزی، نخست وزیر وقت فرانسه، برکنار شد.
اما مهمترین دلیل فقدان آزادی بیان در غرب، ممنوعیت انتقاد و ایجاد تردید درخصوص حادثه مشکوک هولوکاست بوده و محکومیت این اقدام در فرانسه، یک سال زندان و سه هزارفرانک جریمه است.
لویی-فردینان دتوش با نام مستعار سلین یک رمان نویس فرانسوی بود که در ۱۹۳۲ به دلیل نوشتن رمان «سفر به انتهای شب» مورد تحسین جامعهٔ ادبی قرار گرفت. سلین پس از کسب محبوبیت، به دلیل اینکه در یکی از نوشته‌های خود خواستار اخراج یهودیان فرانسه شده بود به اتهام "یهودستیزی" خائن شناخته شد و کتاب‌هایش از فرانسه جمع شد. بعد از مرگ وی، انتشارات گالیمار در پاریس، در دسامبر سال ۲۰۱۷ برای چاپ مجدد نوشته‌های سلین که بخشی از هویت ادبی فرانسه بود، داوطلب شد که با مخالفت دولت این کشور مواجه گردید. از آن پس این سئوال در میان روشنفکران فرانسه مطرح شد که آیا منع انتشار چنین افکاری در فضای عمومی آزادی بیان را محدود می‌کند؟. در سال های اخیر نیز تلاش برای چاپ مجدد نوشته‌های سلین، بحث‌های مربوط به مرزهای آزادی بیان را در فرانسه داغ کرده است.
انکار و تشکیک در واقعه هولوکاست در فرانسه، معادل یهودستیزی تلقی شده و پیگیرد کیفری دارد. این در حالی است که اهانت به مقدسات اسلامی و مسلمانان در فرانسه، آزادی بیان تلقی می شود.
واقعیت پنهان امروز در اروپا این است که قاطبه مسیحیان از یهودیان متنفر هستند و یهودستیزی یکی از بخش‌های لاینفک فرهنگ اروپای مسیحی است. انکار هولوکاست توسط نویسندگان غربی دارای سابقه تاریخی است و آزاداندیشان غربی بدون اعتنا مجازات های کیفری و جریمه نقدی به دنبال انتشار آثار خود و قراردادن آنها در فضای مجازی هستند. بسیاری از نویسندگان اروپا بر لزوم پاکسازی اروپا از یهودیان تاکید داشته و خواستار انتقال این اقلیت مذهبی-قومی به جای دیگری از جهان می‌شوند. یعنی امروز یهودیان به دلیل جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین، نه تنها در سرزمین های اشغالی مورد تحقیر و تنفر واقع شده اند بلکه در اروپا نیز دارای جایگاه متزلزلی هستند. اما به دلیل نفوذ صهیونیسم در فرانسه و دیگر کشورهای غربی، رهبران اروپائی موضوع آزادی بیان را نادیده گرفته و به نویسندگان بزرگ خود هم اجازه نوشتن مطلبی علیه یهودیان نمی دهند.
امروز در حالی حمله به پیامبران الهی و مقدسات مسلمان در غرب و بخصوص فرانسه به بهانه آزادی بیان بلامانع است که نگارش مقاله و کتاب علیه جنایات اسرائیل در فلسطین اشغالی و انکار هولوکاست ممنوع می باشد. در واقع سیاست اسلام ستیزی در شرایطی اعمال می شود که یهودیان در کشورهای اسلامی به عنوان یک اقلیت دارای هویت بوده و حقوق آنان رعایت شده و مورد احترام هستند.
در مقطع فعلی و با توجه به رویکرد غرب برای تداوم اهانت به مقدسات مسلمانان جا دارد علما و نخبگان مسلمان با استفاده از ظرفیت‌های خود، ادعای پوچ آزادی خواهی در کشورهائی همچون فرانسه را زیر سئوال برده و با دفاع از ارزش های اسلامی بخصوص ساحت مطهر پیامبر گرامی اسلام(ص) به مقابله با دسایس غرب علیه مسلمانان همت گمارند.
نظر شما