«غم آن انبوه جماعتی بر دل من نشسته است که برای ادامهٔ زندگی محتاج کار روزانه‌اند. کارگران دستمزدبگیر، در سطوح مختلف، پشت میز اداره، پشت فرمان خودرو، پای ماشین کارگاه، کارگرانی که باید تمام روز را با خاک و گل و سنگ و سیما پنجه درافکنند تا بتوانند دم غروب قوت لایموتی برای زن و بچهٔ خود ببرند. به فکر آنان باشیم. مردان و زنان باشرف و آبروداری را که در تنگنا افتاده‌اند فراموش نکنیم.»
61264
نظر شما