بنیان اصیل پیوند حوزه و دانشگاه

دکتر ابوالقاسم گرجی از مفاخر ایران‌زمین دار فانی را وداع گفت. استادی بی‌نظیر که عمر قریب به یک قرن خویش را به تحصیل و تحقیق و تدریس پرداخت. استادگرجی به سال 1300 در تهران متولد شد.

در سال 1306 به مکتب‌خانه رفت، در سال 1313 تحصیلات حوزوی خود را شروع و در اوایل سال 1323 برای تحصیل در فقه و اصول به نجف‌اشرف رفت. حضور در حوزه علمیه هزار ساله نجف و بهره از محضر بزرگانی که نور نگاه هرکدام روشن‌کننده راه‌های معرفت بود، برای این استاد مسلم، طریق نور و معرفت گردید.

دکتر ابوالقاسم گرجی پس از بازگشت از نجف در سال 1335 تحصیل دوره دکترای فلسفه و حکمت اسلامی را در دانشکده الهیات دانشگاه تهران آغاز کرد. مرحوم استادگرجی در زمره شاگردان مرحوم آیت‌الله العظمی سیدابوالقاسم خویی در نجف‌اشرف بود.

جدیت و عزم راسخ این استاد بزرگ در دوران تحصیل موجب گردید تا به شواهد متعدد مرحوم آیت‌الله العظمی خویی که به معدودی از شاگردان خویش اجازه اجتهاد داده بودند، به این شاگرد فهیم خود اجازه اجتهاد اعطاء کنند. مکتب علمی مرحوم آیت‌الله خویی که دریای بیکران علم و معرفت از آن چشمه را سیراب می‌کرد، همچون استاد ابوالقاسم گرجی را تربیت نمود.

حضور متواضعانه استادگرجی در محیط دانشگاه را به یقین می‌توان بنیان اصیل پیوند حوزه و دانشگاه دانست. شاگردی اصیل از مکتبی عمیق در محیطی تشنه و مستعد برای حضور اندیشه دینی.

مرحوم دکتر ابوالقاسم گرجی با تربیت و تألیف و تحقیق در عرصه اصیل فقه اسلامی، کتاب‌ها و مقالات و شاگردانی متعدد تقدیم به عرصه میراث اصیل اسلامی کرد.

نویسنده این سطور به عنوان تشنه‌ای طالب به درگاه علم و معرفت که خوشه‌چین کوچکی از چند کتاب درسی این استاد بزرگ بود را یارای بیان قدر و منزلت این مقام نیست.

همین‌قدر بسنده کنم که خالق آثار گرانسنگی همچون «مسائل‌ هامه من کتاب الخلاف، ترجمه کتاب عده‌الوصول، تحول علم اصول فقه، حقوق اسلامی و آیات الاحکام و ده‌ها مقاله و کتاب دیگر در کنار تربیت شاگردان متعدد به حکم آیه شریفه قرآن که یرفع الله الذین امنو منکم والذین اوتواالعلم درجات، جایگاه بلندمرتبه‌ای را داراست که دارای ارزشی بس گرانبهاست.

استاد بزرگی که به شهادت تاریخ معاصر اندیشه اسلامی سرمایه‌ای برای میراث ماندگار شیعی است. حقیقت امر آن که مفاخری همچون دکتر گرجی که دُرّ کمیاب بلکه نایاب اقیانوس معرفت شیعی هستند، نه فقط الگو بلکه نشانه‌ها و مرزداران فکر و اندیشه دینی هستند.

 آنان که به فرموده امام صادق (ع) مرزداران فکر و روح بشریت هستند. قدرشناسی از این مفاخر نه در بزرگداشت‌ها و جلسات و تجلیل‌های مرسوم است بلکه در نشر و ترویج افکار و آثار ایشان است. این بزرگان که مصادیق راهبران طریق نور هستند، زنده خواهند ماند.

و افسوس برای ما که در غم فراق ایشان عزادار هستیم. سرمایه‌هایی که از دست می‌روند و جایگزینی ندارند.

/62