نظام درمانی در مالزی: احترام به بیمار و وقت او

پروانه حجت: مالزی، کشوری در شرق آسیا است، با آب و هوایی در سراسر سال گرم و مرطوب و باران‎هایی شدید و سیل‎آسا و طبیعتی سبز و زیبا. این کشور هرچند آب و هوایی یکنواخت دارد ولی مردمانی از نژادهای گوناگون را در خود جای داده؛ همانند مالایی،چینی، هندی و عرب.

ساختار بهداشت و درمان در مالزی تفاوت‎های بسیاری با ایران دارد؛ توجه به بعضی از خصوصیت‎های این ساختار می‎تواند در اصلاح و بهبود بعضی از مشکلاتی که امروزه بیماران ما با آن رو‎ در رو هستند همانند اتلاف وقت و هزینه در طی پروسه درمان، مفید واقع شود.

در مالزی هنگامی که فردی بیمار می‎شود ابتدا باید به پزشک عمومی مراجعه کند؛ بنابراین تعداد مراجعه کنندگان به پزشک عمومی بسیار زیاد است و همین مسئله به مرور زمان باعث بالا رفتن تجربه و مهارت پزشکان عمومی شده است بنابراین مشکلی با نام بیکاری پزشکان عمومی در آن کشور بسیار کم‎تر از ایران است و در حقیقت سطح اول درمان به عهده GP یا همان پزشک عمومی است.

علاوه بر این به پزشکان عمومی این اجازه داده شده که در مطب خود داروهای ساده و ضروری همانند مسکن‎ها، آنتی‎بیوتیک‎ها و ... را به بیمار بفروشند و با این راهکار نه‎تنها در وقت بیمار صرفه‎جویی می‎شود بلکه منبع درآمدی برای پزشکان عمومی مهیا می‎شود. مشکلی که در ارتباط با داروهای ارائه شده در مالزی وجود دارد این است که معمولا نام علمی یا ژنریک دارو بر روی پاکت یا شیشه درج نمی‎شود بلکه پزشک هر دارو را داخل بسته‎ای قرار داده و تحویل بیمار می‎دهد؛ روی هر بسته، تنها تعداد و زمان مصرف دارو ذکر می‎شود بنابراین بیمار بسیاری از اوقات هیچ‎گونه آگاهی در ارتباط با داروهایی که مصرف می‎کند ندارد.

بیمه به شرط ارجاع پزشک متخصص
در مطب پزشکان عمومی در مالزی، 2 کاردان پرستاری به عنوان وردست در انجام مواردی چون تزریقات، پانسمان، پیچیدن نسخه و همچنین انجام تست سریع ادرار به پزشکان کمک می‎کنند.
در مالزی، بیمه، هزینه فردی را که بخواهد به‎طور مستقیم به پزشک متخصص مراجعه کند، پرداخت نمی‎کند. اگر پزشک عمومی تشخیص دهد که فرد نیاز به درمان تخصصی‎تر دارد، او را به پزشک متخصص ارجاع می‎دهد.

مطب پزشکان متخصص در مالزی، تنها در بیمارستان‎ها است و آنها مطب خصوصی ندارند. زمانی که بیماران از جانب پزشک عمومی به پزشکان متخصص ارجاع داده می‎شوند؛ آنها بیماران را مورد معاینه قرار می‎دهند و اگر انجام هرگونه آزمایش، عکس‎برداری، سونوگرافی، سی‎تی‎اسکن و... لازم باشد، این موارد در همان مرکز درمانی و در اولین زمان مناسب برای بیمار انجام می‎شود چون گاهی اوقات لازم است که برای انجام آزمایش، فرد ناشتا باشد.

در نهایت، پس از مدت زمان کوتاهی، نتیجه عکس‎برداری و آزمایش (به جز موارد نیاز به کشت) مشخص شده و به پزشک متخصص تحویل داده می‎شود و پزشک پس از بررسی آن، اگر نیاز به درمان‎های پیشرفته‎تر یا بستری شدن باشد، در همان مکان این خدمات را ارائه می‎دهد و در آخر تمام داروهای لازم نیز به بیمار داده می‎شود؛ بنابراین در وقت و هزینه فرد صرفه‎جویی می‎شود زیرا هر آنچه برای تشخیص، بررسی، پیگیری، درمان و ...لازم باشد تا حد امکان در یک زمان و در یک محل برای او انجام می‎شود.

آزمایشگاه نزد بیمار می‌آید
بنابراین در مالزی نه‎تنها مطب پزشکان متخصص بلکه محل آزمایشگاه‎ها، رادیولوژی‎ها و مراکز سی‌تی‎اسکن و MRI تنها در بیمارستان‎ها است. جالب اینجا است که در این کشور، آنقدر برای وقت و شرایط بیمار احترام قائلند که هنگامی که تشخیص داده شد که لازم است بیمار آزمایش خون انجام دهد؛ به جای مراجعه فرد به بخش آزمایشگاه، پرستار از بیمار خون گرفته و نمونه را به آزمایشگاه می‎برد. بنابراین هنگامی که بیمار از مطب بیرون می‎آید نه تنها از بیماری خود بلکه از نتیجه عکس و آزمایش خود نیز مطلع بوده و داروهای لازم را نبز دریافت می‎دارد.

جالب این است که هنگامی که پزشک داروهایی را تجویز می‎کند، موظف است که همه آنها را در اختیار بیمار قرار دهد بنابراین در آنجا بیماران با مشکل یافتن داروهای نایاب رو در رو نیستند.
در مالزی نیز همانند بسیاری از کشورهای دیگر، امکانات سخت‎افزاری بیمارستان‎های دولتی بهتر از بیمارستان‎های خصوصی است ولی در عوض بیمارستان‎های دولتی شلوغ و پر ازدحام هستند.

شرکت‌ها کارمندان‌شان را بیمه می‌کنند
اغلب مردم مالزی بیمه هستند و شرکت‎های بزرگ اغلب کارمندهایشان را بیمه می‎کنند و افرادی که به‎طور خصوصی کار می‎کنند، خودشان در راستای بیمه کردن خود اقدام می‎کنند. شرکت‎های بیمه این افراد را به‎طور کامل مورد آزمایش قرار می‎دهند و اگر شرایط بیماری مزمنی را داشته باشند قیمت بیمه را بالا برده و یا وی را بیمه نمی‎کنند.با بالا رفتن سن نیز، هزینه بیمه بالاتر می‎رود.

در مالزی روابط تنگاتنگی بین شرکت‎های بیمه و مراکز بهداشت و درمان وجود دارد به قسمی که هزینه‎ها به قیمت واقعی نزدیک‎تر می‎شود، به این معنا که بیمارستان‎های خصوصی باید با شرکت‎های بیمه کنار بیایند بنابراین کنترل هزینه درمان بر عهده شرکت‎های بیمه است نه بیمارستان‎های خصوصی و رقابت بین شرکت‎های بیمه باعث بالا نرفتن قیمت‎های بیمه می‎شود.
در مالزی، شرکت‎های فعال بیمه، معمولا بین‎المللی هستند یعنی در سایر نقاط دنیا نیز شعبه دارند، بنابراین از پتانسیل و قدرت بالاتری نیز برخوردارند.