علی حق: دیگر دوستان نزدیک حمید بهبهانی هم به این نتیجه رسیده اند که بهتر بود او زودتر از این ها تقاضای بازنشستگی خود را به جریان می انداخت. اما حالا دیگر مسیر عافیت طلبانه بازنشستگی هم به روی وزیر راه و ترابری بسته به نظر می رسد. مسن ترین وزیر کابینه دوم محمود احمدی نژاد این روزها افزون بر رویارویی با مجلس، تاب نقد همکاران خود در هیات دولت را هم از کف داده است. استاد پیر محمود احمدی نژاد، هر چند روز شنبه با افتتاح دوباره بزرگراه تهران-پردیس آن هم با حضور رییس جمهور تلاش کرد تا همچنان در کنار دانشجوی صاحب نفوذ خود سه روز مانده به جلسه استیضاح در برابر مجلس سنگر بگیرد ولی شایعه های مخالفت محمدرضا رحیمی، معاون اول رییس جمهور با ادامه کار او در کسوت وزیر راه و ترابری این سنگر را برای اولین بار متزلزل کرده است.
حتی خوشبین ترین حامیان او هم این روزها بر سر این موضع که احمدی نژاد هیچ گاه جازه نمی دهد استادی که به او احساس دین می کند، از کار زار با نمایندگان منتقد شکست خورده بیرون آید، مردد شده اند. گویا دیگر معادلات دولت دوم احمدی نژاد با دولت اول او یکسان حل نمی شوند. مردان شماره دو دولت، تغییر کرده اند، رحیمی و مشایی قدرت مهرچینی در کابینه دوم را طی یک سال و نیم گذشته بارها با اثبات رسانده اند.
همچنین با رای اعتماد پایین مجلس به علی اکبر صالحی برای تصدی پست وزارت خارجه، جنگ توازن قدرت میان قوه مجریه و مقننه در پی نگارش نامه اعتراضی محمود احمدی نژاد به مصوبه های برنامه پنجم توسعه در مجلس و مجمع تشخیص وارد فاز علنی خود شده است.
از سوی دیگر، برای استیضاح روز سه شنبه، این بار فراکسیون اقلیت هم با طیفی از اکثریت که از روز اول مخالف بهبهانی بوده اند، همراه است. تاخیر در اجرای بسیاری از پروژه های حوزه راه و ترابری نه تنها مورد نقد نمایندگان حوزه های انتخابیه مختلف فارغ از گرایش سیاسی است، ارزشی بودن بهبهانی نیز هنوز برای بخشی از اصولگرایان حاضر در مجلس محرز نشده است.
همچنین به اعتقاد استیضاح کنندگان، بهبهانی در دوره وزارتش با تغییر و تحول مستمر مدیران و معاونان خود از سید مهدی هاشمی، قائم مقام وزیر گرفته تا مدیر کل روابط عمومی، روند اجرای پروژه های عمرانی بخش راه و ترابری را کند کرده و نتوانسته مدیریت یکنواختی را اعمال کند.
اما بهبهانی همانند همیشه کمبود اعتبار را علت اصلی می داند. همین چهارماه پیش بود که با ارسال نامه ای به معاون اول رییس جمهوری از کمبود اعتبارات بخش راه گلایه کرد تا پاسخ مناسب به انتقادها داده باشد.
اما این نامه یک نکته مکدر کننده داشت و آن انتقاد از کلنگ زنی های بی رویه ای بود که به اعتقاد بهبهانی تا پایان دو دولت دیگر هم به دلیل کمبود اعتبارها امکان اجرا ندارد.
از آن پس ریاست معاون اول رییس جمهوری به عنوان رییس کارگروه حمل و نقل و ترانزیت حضور پر رنگ تری را در تلاش برای پیشبرد پروژ های راه و ترابری داشته است و گهگاه بر لزوم شتاب گیری اجرای جاده ای یا خط راه آهن در دست احداثی تاکید می کند.
بگذریم که شنیده هایی هم از مجادله بهبهانی و رحیمی منتشر می شود، مجادله هایی که گفته می شود، پس از رخداد حادثه سقوط هواپیمای مسافری هما در نزدیکی ارومیه، نه تنها نمایندگان ارومیه را نیز به جمع مخالفان بهبهانی افزود بلکه مجلس ناگزیر از استیضاح وزیر راه و ترابری کرد.
سقوطی که به باور استیضاح کنندگان فارغ از مساله تحریم، حوادث طبیعی و خطای انسانی، ضعف مدیریتی حاکم بر وزارت راه در بروز پیاپی حوادث این چنینی بی تاثیر نیست.
حوادثی که شخص بهبهانی را نیز در برابر انتقادها کم طاقت تر از گذشته کرده است به طوری که همه از جمله خبرنگاران به توصیه نزدیکانش برای مراعات حال بیمار او سعی کرده اند تا از شدت نقدها بکاهند.
حال احمدی نژاد برای ادای دین به استاد خود تنها یک راه دارد. آن هم این که از نفوذ رحیمی در میان نمایندگان شاید برخلاف میل معاون اول، برای ابقای دوباره بهبهانی استفاده کند اما پس از آن بهبهانی با حکم بازنشستگی وزارت راه و ترابری را ترک کند. اما با جوی که در روز کسب رای اعتماد صالحی بر مجلس حاکم بود، رحیمی موفق به تغییر جو مجلس خواهد شد یا به عبارت دیگر برای ابقای بهبهانی تا این حد تلاش خواهد کرد؟ آیا بازپس گیری امضاهای نمایندگان برای توقف استیضاح به همین دلیل است؟
پاسخ به این سوال هر چه باشد، آغاز مشکل جانشینی بهبهانی است. هر چند برخی نمایندگان مجلس به دلیل تخصص بالای استاد، معتقدند که در صورت برکناری یا حتی بازنشستگی او، وزیر راه بهتری روی کار نخواهد آمد ولی لابی های پشت پرده مثل همیشه از یک ماه پیش که زمزمه اختلاف بهبهانی و رحیمی در برخی سایت ها منتشر شد، تلاش خود را برای آزمودن بخت خویش و نزدیکانشان آغاز کرده اند. هر چند همانند رسم معمول انتخاب وزیر راه کابینه های احمدی نژاد، بار دیگر از محمد علی آبادی و سید مهدی هاشمی سخن به میان می آید ولی لحاظ احتمال بالای این که مجلس به آنها روی خوش نشان نمی دهد، عرصه را برای عرض اندام کاندیداهای جدید وزارت راه باز کرده است. در پی تاکید اخیر مقام معظم رهبری بر توسعه حمل و نقل ریلی، روسای فعلی و پیشین راه آهن امیدوار تر از بقیه نشان می دهند. در میان از حسن زیاری، مدیرعامل سابق راه آهن و عبدالعلی صاحب محمدی مدیرعامل فعلی بیش از سایرین سخن به میان می آید.
البته گفته می شود، پس از آن که حمیدرضا حاجی بابایی از مجلس هشتم به وزارت آموزش و پرورش دولت دهم راه یافت، رییس کمیسیون عمران، علی اکبر آقایی هم چندان برای ورود به کابینه دوم احمدی نژاد بی رغبت نیست.
اما در مجموع تحلیلگران، بالاترین شانس را برای سید مهدی هاشمی قایل هستند. او نه تنها از دوستان قابل اتکا و اعتماد احمدی نژاد است، با محمدرضا رحیمی نیز همسوست. مساله مهمتر هم این که او سابقه قائم مقامی وزیر راه و ترابری را نیز در کارنامه خود دارد. کارنامه ای که نشان می دهد گاه او در پیشبری مناسبات وزارتخانه از شخص وزیر موثرتر بوده است. البته محمد علی آبادی نیز علاوه بر سمت ورزشی خود، معاون اجرایی معاون اول رییس جمهور نیز هست و از این لحاظ بدون توجه به جایگاهش در میان نمایندگان گزینه مطلوبی برای دولت محسوب می شود. در مقابل هاشمی نیز رییس فدراسیون تیراندازی هم هست. یعنی این بار گزینه های دولتی وزارت راه و ترابری هر دو ورزشی هستند.
گزینه هایی که باید در انتظار رایزنی های دولت و مجلس باشند. رایزنی هایی که تا کنون به بازپس گیری حداقل 10 امضاء از نامه درخواست استیضاح 29 امضایی شده است. ولی این که هنوز محمود احمدی نژاد درخواست حضور در جلسه استیضاح را ارسال نکرده، نشان از چه دارد، ناامیدی رییس جمهوری از مجلس یا بی اعتنایی او به استیضاح ناکام و یا برنامه ریزی برای بازنشستگی آقای استاد؟
/32
نظر شما