تبادل سوخت هسته ای را باید فراموش کرد

در یک ارزیابی کلی از مذاکرات اخیر مذاکره کنندگان ایرانی در نشست استانبول می توان گفت تیم فعلی مذاکره کننده ما گروه خوب و قوی است و در نشست اخیر هم در چارچوب اصول سیاست خارجی کشور عمل کرد.

اینکه خانم اشتون در پایان مذاکرات اعلام کرده است درهای مذاکرات باز است در دو جهت قابل تفسیر می باشد، اول اینکه باید بدانیم بخشی از این اظهار نظر از جنس تعارف های دیپلماتیک است اما من پیش بینی ام این است که آنها سیاست تقابل را در پیش خواهند گرفت، البته آنها به میز مذاکره باز خواهند گشت اما تلاش می کنند قبل از آن یک فضای تقابلی شکل دهند و دوباره با نامه های متقابلی که رد و بدل خواهد شد به مذاکره بر گردند. مساله کنونی که طرف غربی درباره آن دچار گیجی است آن است که آنها برای مذاکره توافق دارند ولی در بین خود آنها درباره موضوعات مورد مذاکره اختلاف وجود دارد.

خانم اشتون با موضع و حالت قهر و یاسی که مذاکرات را تمام کرد خواست بابی را برای برخورد های تقابلی در آینده باز بگذارد و این موضوعی بود که از قبل ترسیم شده بود.

اگر اشتون مذاکرات را خوشبینانه قلمداد و یک گام مثبت می دید بعد از این مذاکرات هر نوع حرکت در قالب سیاست تقابلی معنا دار نمی شد اما هدف آنها این است که بعد از مذاکرات استانبول وارد یک فضای تقابلی تازه بشوند و تحریم های بیش از قطعنامه 1929 اتخاذ کنند.

معتقدم 1+5  تلاششان این است که تحریم ها را حداقل در بعد تبلیغاتی ابراز کنند. البته اینکه بخواهند به سمت قطعنامه جدیدی حرکت کنند، حد افراطی شان است اما در شرایطی که قطعنامه فعلی هم ناکارآمد بوده این شیوه هم کمکی به آنها نمی کند. بنابراین اینکه چقدر نتیجه بدهد سوالی است که پاسخش منفی است. یعنی تا کنون که این سیاست ها بی نتیجه بوده است.

البته آنها سعی خواهند کرد در یک میز مذاکره جدید ایران را وادار کنند تا تهران از موضعی پائین تر وارد مذاکرات شود. اما تجربه های گذشته نشان داده است جمهوری اسلامی ایران از موضع بالاتر وارد مذاکرات شده است.

اعتقادم بر این است که دیگر دلیلی بر حفظ پرونده ایران ذیل فصل هفتم منشور سازمان مل متحد وجود ندارد چون پرونده هسته ای ایران تهدید آمیز نیست باید روی این اصل بزرگ ایستادگی کرد.

موضوعاتی چون مبادله سوخت بحث های کوچکی است که نباید وقت هیات مذاکره کننده ایرانی را بگیرد به ویژه اینکه آنها می خواهند سوخت را از ایران ببرند نه اینکه سوخت 20 درصد راکتور تهران را تامین کنند. بر این اساس معتقدم باید تبادل سوخت همچون تعلیق فعالیت هسته ای ایران به فراموشی سپرده شود.

 عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس

/3028